Priscilla en Aquila: verschil tussen versies

Het echtpaar '''Aquila''' en '''Priscilla''' worden in het [[Nieuwe Testament]], beschreven als leerbewerkers of tentenmakers, die tevens medewerkers waren van de apostel [[Paulus (apostel)|Paulus]].

==Prisca en Aquila==

Waarschijnlijk was het echtpaar twee van de eerste christenen van de gemeente te [[Oude Rome|Rome]], die ze misschien wel gesticht hebben.

[[Handelingen van de Apostelen]] vertelt, dat ze Rome hadden moeten verlaten toen keizer [[Claudius I]] de [[Joden]] uit de stad verbande.<ref>Handelingen 18:1</ref>

[[Gaius Suetonius Tranquillus|Suetonius]] vertelt, dat Claudius in het jaar 49 de Joden verbande “omdat ze voortdurend in oproeren verwikkeld waren op aanstoken van ene Chrestos”.<ref> [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/L/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Claudius*.html] Suetonius; De Vita XII Caesarum; Claudius 25.4.</ref> Suetonius schreef geruime tijd (60 jaar) na de gebeurtenissen. Het is mogelijk dat er geen conflicten plaatsvonden “op aanstoken van ene Chrestos” , maar dat er onenigheid was ontstaan over Christus.

Priscilla en Aquila waren tentenmakers of leerbewerkers. Als ze nog maar kort in [[Korinthe (stad)|Korinthe]] wonen, ontmoeten ze hun collega [[Paulus (apostel)|Paulus]] die naast zijn apostelschap het zelfde beroep uitoefende.<ref>Handelingen 18:3-4</ref> In 52 maken Priscilla en Aquila samen met Paulus de oversteek naar [[Efeze]].

Paulus gaat vanuit Efeze eerst op reis naar [[Jeruzalem]], terwijl Priscilla en Aquila te Efeze blijven. Daar ontmoeten ze [[Apollos]] die nader onderricht in het geloof krijgt van het echtpaar. Als Paulus weer in Efeze komt, hebben Priscilla en Aquila een gemeente bij hen aan huis. <ref>I Korintiërs 16:19</ref> In de drie jaar dat Paulus te Efeze blijft werken staan ze hem bij, en zetten zelfs hun leven voor hem in de waagschaal. Zowel Paulus als de niet-Joodse gemeenten zijn hen zeer dankbaar.<Romeinen 16:3;I Korintiërs 16:19; 2 Timotheüs 4:19</ref>

*F.F.Bruce; Mensen rondom Paulus (The Pauline Circle, Boekencentrum 1986