Natasja Delanghe: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Evolutie: typo |
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix |
||
Regel 1:
'''Natasja Delanghe''' ([[Aarschot]], 24 maart 1973) is een [[Oostende|Oostendse]] kunstschilderes. Zij is ook
[[
==Opleiding==
Regel 6:
==Evolutie==
In haar beginperiode schilderde ze nagenoeg kleurloos, omdat kleuren, volgens haar,
Enkele titels uit deze periode geven dit duidelijk weer : “De wanhoop der eenzaamheid”, “Armageddon” en “Tears in the darkness”.
[[Bestand:Natasja Delanghe 007.JPG|thumb|"Gothic Play" (1986)]]
Haar latere werken tonen de evolutie van haar gevoelens.
Enkele titels uit deze recentere periode zijn : “Whispering Code”, “De zusters”, “Esopet”, “La Fauve”, “Stilzwijgend portret”, “Blue Demon”, “Goddess of Sexual Delight” (1996), “Gothic Play” (1996), “Temptress” (2005)
[[
Vanaf
Enkele titels uit
[[Bestand:Natasja Delanghe 004.JPG|thumb|"Devouring Daemon" (2010)]]
Sinds 2010 heeft ze zich ook toegelegd op [[aquarel]]len, tekeningen in [[Oost-Indische inkt]] en [[Pastelkrijt|pastelschilderijen]]. Sinds 2000 heeft ze ook een aantal maskersculpturen in gemengde techniek gemaakt.
==Thematiek==
Zij schildert in zekere mate figuratief, waarbij, in haar eerste periode,
▲Zij schildert in zekere mate figuratief, waarbij, in haar eerste periode, de vrouw haar geliefkoosd thema werd. Haar werken zijn een klankbord van haar kwetsbare gevoelens, vooral een uiting van angst, pijn en eenzaamheid.
Dit veroorzaakt een nefast en deprimerend gevoel op de toeschouwer. Maar voor Natasja Delanghe kan kunst slechts ontspruiten uit het diepe lijden van een ziel, getormenteerd door het onbegrip van de maatschappij. <ref name= “Hostyn”> Norbert Hostyn, Beeldend Oostende, 200 jaar beeldende kunsten in Oostende </ref>
Regel 28 ⟶ 27:
De symbolische figuratieve taferelen in haar eerste werken zijn vooral een uiting van de negatieve aspecten van de westerse jongerencultuur. De gevoelens in deze werken zijn de plastische verwerking van de moeilijke geestelijke zwerftocht die zij doormaakte op weg naar de volwassenheid en de gevoelens waarmee ze worstelde en maar niet op bevredigende wijze in het reine kon komen. Zij kon zich evenmin inpassen in de vervlakking van haar generatie. Zij kon zich niet aarden en stelde zich anders op door te rebelleren en te provoceren. Zij worstelde met negatieve gevoelens zoals vervreemding, menselijke tekorten, het onvermogen gevoelens te verwoorden. De thematiek van liefde, erotiek, leven en dood hield haar in de ban.
De rauwheid die tot uiting komt in haar sombere, zwaarmoedige werken toont ons
[[
==Letterkundig werk==
Natasja Delanghe is niet alleen dichteres maar schreef ook kortverhalen, Deze zijn een spontane uitlaatklep voor haar somber gemoed
Zij werd in 1997 bekroond met de Jeanne Vande Putte prijs voor poëzie, Zij was tevens in 1998 een van de
▲Natasja Delanghe is niet alleen dichteres maar schreef ook kortverhalen, Deze zijn een spontane uitlaatklep voor haar somber gemoed : “Ik schrijf als ik lijd, in plaats van te wenen, Ik schrijf geen vrolijke dingen”. In haar gedichten is zij oprecht, spontaan en eerlijk maar vooral pessimistisch.
Zij werd in 1997 stichtend lid van het dichterscollectief "Tegen-Stellingen" samen met Vincent Billiau, Jan Ducheyne, Kari Bert, Gilberte Deleger, Frank Decerf en Mark Braet.
▲Zij werd in 1997 bekroond met de Jeanne Vande Putte prijs voor poëzie, Zij was tevens in 1998 een van de laureaten van de eerste poëziewedstrijd van de stad Oostende,
▲Zij werd in 1997 stichtend lid van het dichterscollectief "Tegen-Stellingen" samen met Vincent Billiau, Jan Ducheyne, Kari Bert, Gilberte Deleger, Frank Decerf en Mark Braet. Dit collectief kende slechts een kort bestaan en verdween reeds na drie jaar. Zij is ook een initiële medewerkster aan het driemaandelijks literair tijdschrift “Schijngestalten”.
===Publicaties===
Regel 45 ⟶ 43:
*“Beelden van hoge bomen” (1996)
*Van zonden zacht en zoet” (1996)
[[
==Tentoonstellingen==
Zij stelde reeds tentoon op zestienjarige leeftijd en behaalde toen in 1989 de eerste prijs in de [[biënnale]] voor kunstschilderes in het Feest- en Cultuurpaleis van Oostende. Toen reeds werd ze door de recensent van het dagblad [[Het Volk (Vlaanderen)|“Het Volk”]] “een mogelijk wonderkind” genoemd.
Daarna volgde de ene tentoonstelling na de andere, waarbij ze regelmatig in de prijzen viel of een gouden medaille won.
*1989 : Feest- en Cultuurpaleis, Oostende ;
*1990 : Casino-Kursaal, Oostende; Taverne Lautrec, Middelkerke.
*1991 : “Museum voor Religieuze Kunst”, Oostende; “Galerie Option Art”, Oostende
Regel 71 ⟶ 68:
==Referenties==
{{
* Lexicon van West-Vlaamse beeldende kunstenaars, Brugge, 1996.
==Externe links==
* [http://bltvn.kb.nl/browse?lv=5&volume=BLTVN:VOLUME:2065290429 Bibliografie van de Literaire Tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, 2000]
{{DEFAULTSORT:Delanghe, Natasja}}▼
{{Commonscat|Natasja Delanghe}}
▲{{DEFAULTSORT:Delanghe, Natasja}}
[[Categorie:Vlaams kunstschilder]]
|