Schippersbeurs: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Pompidombot (overleg | bijdragen)
k WikiCleaner 0.99 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee!
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
Regel 1:
Een '''schippersbeurs''' of '''beursbevrachtingskantoor''' was een [[instituut]] waar verladende bedrijven binnen het [[rayon (bestuur)|rayon]] hun aanvragen voor scheepsruimte voor binnenlands [[Vervoer|vervoer]] moesten deponeren. Op de beurs stonden de schepen ingeschreven die binnen het rayon klaar waren om lading in te nemen en een [[exploitatievergunning]] hadden voor binnenlands vervoer. De aangeboden vrachten werden op toerbeurt verdeeld onder de ingeschreven vervoerders. Dat wil zeggen dat de [[schipper]]s in volgorde van aanmelding de gelegenheid kregen op de betreffende reis in te tekenen. Het [[schip (transportmiddel)|schip]] dat het langst leeg was en aan de eisen van de verlader voldeed, kon een charter afsluiten. ''Het toerbeurtsysteem'', of de ''toerbeurt''. De prijs voor het vervoer werd vastgesteld door de overheid en ook de vervoersvoorwaarden waren gestandaardiseerd. De kosten van het systeem , in Nederland 2%, werden betaald uit een inhouding op de vrachtsom.
 
Deze ''Evenredige Vrachtverdeling'' gold alleen voor het ongeregeld binnenlands beroepsvervoer van droge lading, de z.g. wilde vaart, dus niet voor:
* [[tankvaart]]
* eigen vervoer
* [[beurtvaart]], afhaal- en besteldiensten
* bijzonder vervoer, officieel: ''beperkt ongeregeld vervoer'', als dat van zand en grint.
 
De eerste Nederlandse schippersbeurs dateert uit [[1915]] en bestond uit z.g. beurslijsten van de [[Algemeene Schippers Bond]] (ASB) o.a. in [[Amsterdam]]. In [[1917]] volgde de landelijke erkenning en werden in vijf [[District|districten]] en uiteindelijk 68 plaatsen Rijksschippersbeurzen gevestigd.
In [[1922]] werden ze geleidelijk en in fasen opgeheven.
 
In [[1933]] werd, in verband met de slechte positie van de [[Binnenvaart|binnenschippers]] door de [[economische crisis]], de tijdelijke [[Wet op de Evenredige Vrachtverdeling]] aangenomen in de [[Tweede Kamer]]. Binnenvaartverladers werden daarmee weer verplicht om hun vracht via de beurzen aan te bieden, tegen de door de [[overheid]] vastgestelde [[minimumprijs|minimumtarieven]]. Nederland werd verdeeld in [[rayon (bestuur)|rayons]], per rayon was er een schippersbeurs.
 
In België werd op 12 september 1944 de Dienst voor de Regulering van de Binnenvaart opgericht. Er bestonden 18 [[District|districten]] met een schippersbeurs.
 
Het systeem werd in Nederland formeel afgeschaft per 1 november [[1998]] en vrijdag 27 november 1998 sloot de beurs de deuren. De Vereniging Toerbeurt Noord-Zuid, een vereniging van particuliere schippers, heeft echter in [[1976]] een eigen toerbeurtsysteem opgezet voor het vervoer naar België en Frankrijk (excl. Franse Rijn- en Moezelbestemmingen). Het systeem werkt in grote lijnen op dezelfde manier als de Evenredige Vrachtverdeling.
 
Frankrijk kende een eigen toerbeurtsysteem, het Cale Info Service (CIS). Dit is op 2 december 2009 failliet verklaard. Doordat er door de recessie en het dichtslibben van de Franse kanalen steeds minder reizen kwamen draaide CIS minder omzet en ontstonden financiële problemen.<ref>[http://www.schuttevaer.nl/nieuws/vervoermarkt/nid12698-cis-failliet-verklaard.html De Schuttevaer van 2 december 2009]</ref>
 
{{refsAppendix}}
 
[[Categorie:Binnenvaart]]