7e Bataljon Infanterie: verschil tussen versies

Het '''7e Bataljon Infanterie''' van het [[Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger]] was een Nederlandse [[Kolonie (staatkundig)|koloniale]] militaire eenheid die actief was in [[Nederlands-Indië]].

 

==Geschiedenis van het 7de Bataljon Infanterie==

 

Tussen 1846 en 1849 nam het 7e Bataljon Infanterie deel aan de [[eerste expeditie naar Bali|eerste]], [[tweede expeditie naar Bali|tweede]] en [[derde expeditie naar Bali]] waar het zich in de strijd onderscheidde: op 11 december 1849 werd bij [[Koninklijk Besluit]] het bataljon de [[Militaire Willems-Orde]] 4e klasse toegekend en aan het vaandel gehecht.

==Expedities van het 7e Bataljon in de negentiende eeuw==

[[Bestand:Mars van het zevende bataljon2.jpg||400px|thumb|left|Mars van het 7e Bataljon Infanterie wadend door de Sangsit tijdens de verkenning van Djaga Raga tijdens de [[derde expeditie naar Bali]]]]

===Bali in 1849===

*Luitenant-kolonel [[Bernardus Franciscus Josephus le Bron de Vexela|Le Bron de Vexela]], commandant, Majoor J.M. Hemmes, luitenant-adjudant IJske, betaalmeester Prins;

*Eerste compagnie: Kapitein [[Everhard Christiaan Frederik Happé|E.C.F. Happé]], eerste luitenant [[Henricus Raat|H. Raat]], tweede luitenant Recke, tweede luitenant Derens;

*Vierde compagnie: Kapitein [[Carel Hendrik Boon van Ostade|Boon van Ostade]], eerste luitenant [[Jean Henri Crena|Crena]], tweede luitenant Heijligers en tweede luitenant Harmoe;

*Vijfde compagnie: Kapitein Hachez, eerste luitenant [[Andreas Jacobus Camphuis|Camphuis]], tweede luitenant Nieborg en tweede luitenant Van Eugen;

 

Van het 7e Bataljon Infanterie onderscheidden zich tijdens de derde expeditie naar Bali de volgende personen: J.M. Hemmes, Majoor, A.A. IJske, eerste luitenant-[[Adjudant (functie)|adjudant]], J. van Horsen en [[Bernard Ignace van Bosstraeten|B.I. van Bosstraeten]], adjudant-onderofficier, [[Everhard Christiaan Frederik Happé|E.C.F. Happé]], kapitein, [[Henricus Raat|H. Raat]], eerste luitenant, F. Luyckx, tweede luitenant, [[Carel Hendrik Boon van Ostade|C.H. Boon van Ostade]], kapitein, C.G. Heijligers, tweede luitenant, J.C.A.H. Hachez, kapitein, [[Andreas Jacobus Camphuis|A.J. Camphuis]], eerste luitenant, J.H.A.A. Räcke, en C.T. van Eugen, tweede luitenants, [[Carel August Frederik Willem Wollweber|C.A.F.W. Wollweber]], kapitein, [[Jan Hendrik Haan|J.H. Haan]] en [[Jean Gerard Guillaume Henry Strengnaerts|J.G.G.H. Strengnaerts]], eerste luitenants, D.M.J. Moltzer, tweede luitenant, L.H. Krieger, sergeant-majoor, J.C. Eenstroom, sergeant, J. Markesteijn, korporaal, J. van der Herten, [[Willem Lodewijk Buchel|W.L. Buchel]], C. van Arendonk, M. Kortenbach, M. van Egmond, P.J. Geus en R.L. Lange ([[flankeur]]s), F.H.F.G. Demmeni, sergeant, J.F. Pfannemuller, korporaal, F.A. Wolff, sergeant-majoor, J.A.M. Bartels, J. Seket en F. Singels, sergeants.<ref> [[NRC Handelsblad|Algemeen Handelsblad]] (26-07-1849)</ref>

Het 7e Bataljon nam in 1854, onder leiding van Majoor [[Désiré Lambert de Brabant|De Brabant]] deel aan de [[Expeditie tegen de Chinezen te Montrado|oorlog op Borneo's westkust]] (1850-1855), in 1894 aan de [[Lombok-expeditie|expeditie naar Lombok]] (samen met onder meer het 5e en 9e Bataljon, onder commando van Generaal-majoor [[Jacobus Augustinus Vetter|Vetter]]) en tijdens de [[Atjehoorlog]] aan verschillende expedities.

 

</ref> ''In de namiddag van de 30ste juli bereikte de colonne, zonder door de vijand in haar benarde positie lastig gevallen te zijn, [[Kampong (nederzettingstype)|kampong]] Langkap, maar het was slechts een troep invaliden met ontvelde en bebloede voeten, gezwollen benen, haveloos, bemodderd en in lompen gekleed, sommigen steunend op een stok, die de kampong binnen marcheerde, maar de verroestte en gehavende wapens werden fier gedragen. De meeste koelies, die trouw hun buitengewoon zware taak met loffelijke ijver vervuld hadden, zodat geen enkele zieke of gewonde achterbleef, vielen van uitputting neer. Toch mocht de troep niet rusten voordat zij Pringin bereikt had en al de volgende dag begon de marteling opnieuw en sleepten de mannen zich langs de moeilijke weg voort. De 1ste augustus kwam men te Pringin aan, waar de colonne door de achtergebleven mannen met luide jubelkreet en hartelijke welkomstgroet werden ontvangen, terwijl het hun aan geen goede en liefderijke zorgen ontbrak. Bijna allen waren ziek.

 

 

}}

 

 

{{Appendix|2=

{{References}}

}}

{{Navigatie Atjeh-oorlog}}

{{Navigatie Nederlands-Indië Tweede Wereldoorlog}}