Montagnards (Frankrijk): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: el:Ορεινοί (Κόμμα) |
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix |
||
Regel 8:
De montagnards waren afkomstig uit de clubs van de [[jacobijnen]] of [[Cordeliers (Franse Revolutie)|cordeliers]]. [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]], [[Georges Danton]], [[Jean-Paul Marat]], [[Lazare Carnot]], [[Paul Barras]], [[Joseph Fouché]], [[Charles Delacroix]] en [[Jacques-René Hébert]] behoorden tot de belangrijkste woordvoerders. Hun tegenstanders waren de [[Girondijnen]] die de rijke, liberale burgerij vertegenwoordigden. Zij verzetten zich onder leiding van [[Jacques Pierre Brissot]] tegen de radicale en overmatige invloed van de [[Commune van Parijs (1792)|Commune van Parijs]]. De 'derde partij', een wisselende en grote groep [[republicanisme|republikeinen]], zat in de zaal, (de 'plaine' of de 'marais').
De montagnards vertegenwoordigden de [[sansculotten]] van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. Om hun steun te winnen bouwden de Montagnards een economische organisatie op, die kan worden gekenmerkt door inbeslagname, reglementering en nationalisering.{{
==Geschiedenis==
De tegenstellingen tussen de girondijnen en de montagnards kwamen voor het eerst aan het licht na de [[Bestorming van de Tuileriën]]. De montagnards probeerden na afloop van de [[Septembermoorden]] gebruik te maken van de ontstane situatie en de girondijnen in een kwaad daglicht te stellen. De montagnards waren geïnteresseerd in actie, de girondijnen meer in de theorie. De montagnards wilden centralisatie van de macht in Parijs, de girondijnen juist niet. De verschillen in zienswijze zou leiden tot openlijke vijandschap. In oktober 1792 wonnen de "montagnards" aan invloed. Hun eis omtrent de veroordeling van de koning werd steeds luider en hardnekkiger. Het debat over het lot van de koning duurde 24 dagen.
In februari 1793, na de executie van de koning, werd een nieuwe constitutie ingediend, de [[Franse Grondwet van 1793]]. Vier maanden later waren nog maar zes van de 350 artikelen behandeld.{{
Op 10 maart begon de [[Opstand in de Vendée]]. Na het verraad van [[Dumouriez]] was het gedaan met de grootste partij, de girondijnen. Alom heerste chaos: militaire nederlagen, aristocratische contra-revolutie, economische crisis, en burgeroorlog zouden vragen om daadkracht en een oplossing. Op 10 maart werd een revolutionaire rechtbank ingesteld. Op 18 maart 1793 werd de doodstraf geëist voor iedere voorstander van de agrarische wet. <!--Op 1 april beschuldigde Danton de Girondijnen van verraad; Robespierre op 11 april. Op 10 april beschuldigde Robespierre de Girondijnen van een samenzwering met [[Phillipe Egalité]] om de monarchie te herstellen. De strijd laaide op. Op 13 april werd Marat beschuldigd, maar moest elf dagen later worden vrijgelaten.--> Op 6 april werd het beruchte [[Comité de salut public (Frankrijk)|Comité de Salut Public]] opgericht om tegenstanders zo snel mogelijk gevangen te nemen en te veroordelen; de macht kwam zoveel mogelijk in Parijs te liggen. Al snel werden allerlei maatregelen genomen om de koopkracht en het welzijn van de ontevreden massa te verbeteren. Op 11 april werd een vast koers voor de [[assignaten]] ingesteld.
Op 24 april hield Robespierre een rede over de nieuwe [[Verklaring van de rechten van de mens en de burger]]. Maximumprijzen voor graan en meel op 4 mei moest hun positie verlichten. Op 20 mei werd een gedwongen lening bij vermogende Fransen voorgesteld.
Regel 35:
De montagnards speelden ook een belangrijke rol in de [[februarirevolutie (1848)|februarirevolutie]] van [[revolutiejaar 1848]] onder leiding van [[Alexandre Ledru-Rollin]].
{{Appendix|2=
{{References}}
* Dowd, D.L (1966) De Franse Revolutie.
* Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie, deel I en II.
}}
[[Categorie:Franse Revolutie]]
| |||