Pravda: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
afbeelding verplaatst; we zijn de krant zelf niet |
k interpunctie |
||
Regel 11:
De ''Pravda'' was onmisbaar voor wie wilde weten hoe de vlag er in het Kremlin bijhing. Wanneer een prominent Sovjet-politicus niet of weinig werd genoemd betekende dat in de ogen van de "kremlin-watchers" dat hij in politieke problemen was gekomen. Ook zijn plek in een opsomming van personen en op een foto was een indicatie van zijn belang. [[Chroetsjov]] gebruikte een bondgenoot in de hoofdredactie van de ''Pravda'' om zijn rivaal [[Malenkov]] monddood te maken. Soms werd de ''Pravda'' gebruikt om een discussie te starten of juist te beeindigen. Dat was conform de begindelen van het "[[Democratisch centralisme]]" zoals dat door Lenin was geformuleerd. De Communistische Partij discussieerde onder toezicht van de partijleiding en wanneer er consensus was, of een vleugel zijn mening had doorgezet, werd het standpunt van boven naar beneden door de partijorganen doorgegeven.
Bij de discussies was de ''Pravda'' de vertolker van het standpunt van de partijorganisatie, de
Wanneer de ''Pravda'' (dat wil zeggen de hoofdredactie en een groep communisten onder bescherming van een of meer leden van de partijtop) een probleem op de politieke agenda wilde zetten werd soms een opinieartikel over dat onderwerp gepubliceerd. Soms koos men voor een al dan niet gefingeerde of in scene gezette ingezonden brief van een "verontwaardigde Sovjet-burger" die een misstand aan de kaak stelde. De ''Pravda'' was meer dan eens de vertolker van [[antisemitisme|antisemitische]] vooroordelen die onder de bedriegelijke term "kosmopolitisme" werd veroordeeld. Ook terreurcampagnes, bijvoorbeeld tegen de vaak Joodse Kremlinartsen werden door de ''Pravda'' ingeluid.
Regel 19:
De burgers van de Sovjet-Unie hadden geen toegang tot buitenlandse kranten of weekbladen. De ''Pravda'' gaf een zeer negatief beeld van de levens- en werkomstandigheden buiten de Sovjet-Unie en overdreef de successen van de Sovjet-Unie. Dat maakte de propaganda en agitatie ("agitprop") tot een relatief succes.
De Sovjet-pers was opvallend humorloos en ook de ''Pravda'' was een dorre en saaie krant met weinig foto's en zonder advertenties. Voor humor was er het satirische tijdschrift
Toen [[Michail Gorbatsjov|Gorbatsjov]] eind jaren tachtig meer openheid voorstond, verloor de krant populariteit en liep het aantal lezers terug. In de nieuwe vrijheden die [[glasnost]] en [[perestrojka]] brachten, was het blad terughoudend. Dit veranderde toen hoofdredacteur [[Viktor Afanasjev]] in [[1989]] werd vervangen door de hervormingsgezinde [[Ivan Frolov]]. Bij de val van de Sovjet-Unie was de oplage ongeveer zes miljoen.
Regel 34:
== Trivia ==
In de Sovjet-Unie was er naast de ''Pravda'' nog een ander belangrijk dagblad, genaamd ''[[Izvestia]]'' (
In kringen van [[dissident]]en deed het volgende grapje de ronde, als een negatieve "verklaring" van de beide namen: ''V Pravde njet izvestij, v Izvestiach pravdy njet'' ("In de
== Galerij ==
| |||