Op 3 mei 1940 liet de Nederlandse regering 1518 [[Nationaalleden van pro-SocialistischeDuitse Bewegingpersonen (leden van [[fascisme|NSBfascistische]]’ers organisaties en Duitse spionnen) en 3 communisten van de groep [[Wollweber]] arresteren en in [[Fort Sabina Henrica|Fort Prins Hendrik]] bij [[Ooltgensplaat]] opsluiten. Bij de groep zat ook de prominente NSB’er [[Meinoud Rost van Tonningen]]. De Nederlandse regering vluchtte naar Londen zonder zich om de arrestanten te bekommeren. De ad hoc benoemde nieuwe secretaris-generaal van Justitie [[Jan Tenkink]] gaf vervolgens opdracht om ze vanwege de NSB’ers vrij te laten. Daarop zond Broekhoff zijn naaste medewerkers Wilhelmus Wooning en Frederik Grondel op pad om de vrijlating te verzorgen. Bij aankomst bleken de gevangenen met de Nederlandse troepen meegevoerd te zijn tot in [[Frankrijk]] en de inlichtingendienstmannen keerden onverrichter zake terug. Na de intocht van de Duitse troepen werden ze door de Duitsers gearresteerd, omdat die verontwaardigd waren vanwege het afvoeren van de NSB’ers. Broekhoff pleitte bij Reichsführer-SS [[Heinrich Himmler|Himmler]], die hij persoonlijk in het verleden ontmoet had in het kader van IKK-bijeenkomsten, op het vrijlaten van die twee waarop ze in oktober van dat jaar terugkwamen naar Amsterdam. De arrestanten van de Nederlandse regering werden in Frankrijk aan de Duitsers overhandigd, die de NSB’ers vrijlieten en naar Nederland terugbrachten. Twee communisten werden afgevoerd naar het concentratiekamp [[Sachsenhausen (concentratiekamp)|Sachsenhausen]] waar ze in 1941 om het leven kwamen. De derde communist liep uit angst naar de Duitsers over en hielp bij de opsporing van andere leden van de groep, waarvan er een aantal in Berlijn [[onthoofd]] werden, anderen in een concentratiekamp om het leven kwamen of in een gevangenis zelfmoord pleegden. Van de 21 weggevoerden werden enkele [[Joden]], vermoedelijk 3, aan de Franse troepen overgeleverd die hen interneerden. De overigen werden bij [[Calais]] aan de Duitse troepen overgeleverd.
Direct na de Duitse inval begonnen op beperkte schaal arrestaties van communisten. Omdat de Duitsers toen nog geen apparaat daarvoor hadden en niet over voldoende informatie beschikten, moet geconcludeerd worden dat Broekhoff daar voor verantwoordelijk was. De eerste arrestant was waarschijnlijk [[Isaac John Nooter]] op 20 mei 1940, die op 3 mei 1945 op het schip de [[Cap Arcona]] om het leven kwam. In het najaar van 1940 vonden er stille arrestaties van communisten in Amsterdam plaats. Broekhoff liet vervolgens een order over de politiebureaus verspreiden, waarin hij opdracht gaf niet langer mensen naar zijn Amsterdamse Politie Inlichtingendienst in de Nieuwe Doelenstraat te verwijzen. Kennelijk mochten de familieleden niet weten wat hun spoorloos verdwenen verwant overkomen was.
Regel 101:
*[http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/5124989/ De koeriers van Moskou (2) - De kozakken van Broekhoff] (VPRO)
*R. Harthoorn, ''Vuile oorlog in Den Haag'', Van Gruting, Utrecht, 2011, ISBN 97890-75879-223-483
*Website Stichting Kennispunt Mei 1940, [http://www.zuidfront-holland1940.nl/index.php?page=de-21-gedetineerden]
