School van Tervuren: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
Regel 1:
De '''School van Tervuren''' was een groep [[kunstschilder]]s die zich rond 1870 te [[Tervuren]] vormde, omheen [[Hippolyte Boulenger]]. Hij was er de sterkste persoonlijkheid van en hij gaf de groep ook haar naam. Deze eerste generatie van deze School situeert zich, in navolging van de [[School van Barbizon]], in de landschapsschilderkunst uit het midden van de 19de eeuw, een trend die men ook "plein-airisme" noemt.
[[ImageBestand:Hippolyte Boulenger011.jpg|thumb|right|200px|De Oude Haagbeukdreef, Tervuren (1871-1872)<br /><small> Hippolyte Boulenger, K.M.S.K., Brussel </small>]]
Net zoals bij het Franse [[Barbizon]], 30 jaar voordien, was er geen sprake van een gemeenschappelijk programma, noch van enige gezamenlijke theorie of procedé. Ze hadden alleen de wil gemeen, zich te bevrijden van een te stug academisme, zich in de natuur onder te dompelen en de vrijheid van de kunstenaar te manifesteren.
 
Regel 7:
 
== Oprichting ==
[[Camille van Camp]] had in 1859 enkele weken in Barbizon verbleven en verbleef kort daarop in Tervuren in de herberg "In den Vos". Hij kan aldus beschouwd worden als een verbindingsman tussen de School van Barbizon en de School van Tervuren. In 1863 kwam Camille Van Camp met zijn vriend [[Hippolyte Boulenger]] naar Tervuren, dat zij bestempelden als het "Belgisch Barbizon". Ze verbleven opnieuw een tijd in de herberg "In den Vos" en maakten er plannen om een kunstenaarskolonie te stichten in Tervuren. Boulenger verhuisde het volgend jaar naar Tervuren, eerst naar dezelfde artiestenherberg en later ging hij wonen in de Brusselsestraat. Hij richtte zijn eerste atelier op in de paardenstallen van het voormalig hertogelijk kasteel. De komst van Boulenger naar Tervuren bracht het artistieke leven aldaar in een stroomversnelling. De uittocht uit Brussel was begonnen een veel schilders verlieten hun atelier voor het schilderen in de openlucht in Tervuren, in de Josaphatvallei in Schaarbeek of aan het [[Rood-Klooster]] in Oudergem.
 
De term "School van Tervuren" werd voor het eerst geopperd in 1866 door [[Jules Raeymaekers]] tijdens een gezellig praatje in de herberg "In den Vos" met Boulenger en Coosemans en nog een vierde schilder. <ref> Jules du Jardin, "L'Art flamand" </ref> Hippolyte Boulenger had dan, ten titel van boutade, voor het Brusselse Salon van 1866 op de rugzijde van een van zijn werken "School van Tervuren" geplaatst. Dit werd door de bezoekers van het Salon op ongeloof onthaald. Critici dreven ermee zelfs de spot <ref> Victor Joly in het blad "Le Sancho" </ref>
 
== Eerste generatie ==
Daarmee had Boulenger meteen de naam gekleefd op een eerste generatie kunstenaars, die gewoon waren, gezamenlijk of afzonderlijk, aan het schilderen te gaan, in het dorp, in het Zoniënwoud of in de directe landelijke omgeving, als plein-airisten direct in de natuur zelf. Zelfs gezamenlijk werd veelal van gedachten gewisseld, op het marktplein in de [[herberg]] "In de Vos". De betrokkenen waren, naast Boulenger zelf, [[Joseph-Théodore Coosemans]] (1828-1904), [[Jules Raeymaekers]] (1833-1904), [[Alphonse Asselbergs]] (1839-1916). Enkele andere kunstenaars behoorden sporadisch tot deze groep : [[Edouard Huberti]] (1818-1880), [[Louis Crépin]] (1828-1887), [[Jean-Baptist Bogaerts]] (1837 - ?), [[Hendrik Van der Hecht]] (1841-1901) en [[Jules Montigny]] (1840-1899).
 
De meeste van de schilders uit deze en latere generaties behoorden ook tot de [[Colonie d'Anseremme|kunstenaarskolonie van Anseremme]], of trokken naar zee, naar de kunstenaarskolonie in Heist en Knokke. Anderen wisselden het Zoniënwoud af met het barre Kempense heidelandschap rond [[Genk]] en worden ook gerekend tot de [[Genkse School]].
Regel 43:
Het privé-museum "Het Schaakbord" te Tervuren bevat een vaste collectie met een 40-tal stukken uit de "School van Tervuren". Dit privé-museum was een initiatief van de Vrienden van de School van Tervuren. Deze vereniging bleef verder ijveren, met succes, voor de creatie van een gemeentelijk museum rond de School van Tervuren. Het Hof van Melijn in het hart van Tervuren herbergt op dit ogenblik een belangrijke collectie van de diverse generaties van deze School evenals de collecties van de heemkundige kring van Tervuren.
 
{{Appendix|2=
{{bron|bronvermelding=
'''Bronnen:'''
* {{nl}} Herman De Vilder, "De School van Tervuren : in de bedding van de tijd"; De Vrienden van de School van Tervuren, 2008 ISBN 978-90-805835-04
* {{nl}} Hoozee R., Barbizon en België; artikel in "De School van Barbizon"; tentoonstellingscatalogus Museum voor Schone Kunst , Gent 1985 ISBN 90-6730-020-9
* {{nl}} Danny Lannoy, Frieda Devinck, Thérèse Thomas, Impressionisten in Knocke & Heyst (1870-1914); Stichting Kunstboek, Oostkamp, 2007 ISBN 978-90-5856-247-0
----
'''Bibliografie :'''
* Mellaerts L., De Schildersschool van Tervuren, Leuven 1973
----
'''Noten:'''
{{reflistReferences}}
}}