Michel Didisheim: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Youbuntu (overleg | bijdragen)
k Foutcorrectie (spelling), typos fixed: Tweede wereldoorlog → Tweede Wereldoorlog, comiteé → comité met AWB
Regel 2:
 
==Familie==
Didisheim is de zoon van René Didisheim ([[Brussel (stad)|Brussel]] 1907 - [[Ukkel]] 1994). Advocaat, nam hij bij de aanvang van de Tweede wereldoorlogWereldoorlog weer dienst als kapitein-commandant in het Belgisch Leger. Vanaf 1940 was hij actief in het Verzet en in 1941 vluchtte hij te voet over de Pyreneeën naar Engeland, van waar hij als officier in de [[Brigade Piron]] het land in 1944 hielp bevrijden en verder meestreed in Nederland en Duitsland. Hij werd vervolgens Belgisch vertegenwoordiger en secretaris generaal in de Agence Interalliée des Réparations (I.A.R.A.). . Na het leger te hebben verlaten, schreef hij de geschiedenis van de Brigade Piron. Hij werd in 1984, voor bewezen diensten, in de adelstand verheven, met de bij eerstgeboorte overdraagbare titel van baron.
 
De moeder van Michel Didisheim was Claire Maigret de Priches (1906-1983), uit een notabele familie van [[Saint-Symphorien (België)|Saint-Symphorien]] bij [[Bergen (België)|Bergen]]. Zij trad ook toe tot het Verzet en werd in 1942 gevangengenomen. Ter dood veroordeeld in Essen, werd ze naar het concentratiekamp van [[Ravensbrück]] gevoerd en werd haar veroordeling omgezet in een 'Nacht und Nebel' gevangenis van onbepaalde duur. Het is pas in extremis dat ze in april 1945 werd gered door een Rode-Kruismissie onder leiding van de Zweedse graaf [[Folke Bernadotte]].
Regel 42:
 
==Verenigingsleven==
In 1967, met de steun van prins Albert, stichtte Didisheim samen met een tiental vrienden de vzw Kunstwijk - Quartier des Arts, met als doel een betere ontwikkeling te verzekeren aan het administratieve en culturele hart van de hoofdstad. Hij was de eerste voorzitter van het Uitvoerend comité en bleef lid van dit comiteécomité tot in 2011.
En 1971 was hij medestichter van Inter Environnement – [[Bond Beter Leefmilieu]], samen met onder meer Dominique de Wasseige, [[Mark Dubrulle]], Pierre Dulieu, [[Jan Tanghe]] en Baudouin du Bus de Warnaffe. Hij was er voorzitter van tot in 1976.