'''Nafs''' is een Arabisch begrip (verwant aan het Hebreeuwse woord "Nefesh" נפש), dat voorkomt in de [[Koran]] met de betekenis "zelf", "psyche", "ego" of "ziel". In zijn ongeraffineerde staat", het ego (nafs) is de laagste dimensie van het innerlijke van de mens zijn bestaan, zijn dieren-en zijn satanische natuur." [2] Nafs is een belangrijk begrip in de islamitische traditie, met name binnen het soefisme en de discipline van gnosis (Irfan) in sjiitische islam. Nafs betekent innerlijke zelf - de kwade kant van je ziel. Het varieert per persoon. Traditie zegt dat het een kleine zwarte vlek op de plaats is waar de persoon het hart is en het wordt gezegd in de hadith dat de profeet Mohammed deze plek had verwijderd. Nafs is de slechte / goede vorm van de ziel, in principe is er een goede kant en een slechte kant. (Islamitische definitie)
