Satavahanadynastie: verschil tussen versies

Koning [[Sātakarnī I]], die van 180 tot 124 v.Chr. geregeerd zou hebben, breidde het rijk verder uit naar het noorden. Hij veroverde in Malwa gebied op de Shunga's, de opvolgers van de Maurya's die over [[Magadha]] in de Gangesvlakte heersten. Hij verdreef de [[Shaka's]] uit [[Pataliputra]] en voegde deze stad toe aan zijn rijk. Ook voerde hij oorlog met [[Kharavela]], de koning van [[Kalinga (India)|Kalinga]] (ongeveer het tegenwoordige [[Orissa]]). In de [[Hatigumpha-inscriptie]] wordt Sātakarnī door Kharavela genoemd. Volgens de ''[[Yuga Purana]]'' zou Sātakarnī na de dood van Kharavela Kalinga onderworpen hebben. Als koning voerde hij heilige [[Veda's|vedische]] riten uit, zoals het paardenoffer ([[ashwamedha]]).

 

Tussen 75-35 v.Chr. werden de Sātavāhana's onderworpen door de [[Kanvadynastie|Kanva's]], de opvolgers van de Shunga's in Magadha. De Sātavāhanakoningen uit die tijd waren vazallen van de Kanva's. De Sātavāhana's werden opnieuw onafhankelijk door de laatste Kanvavorst [[Susarman]] te verslaan.<ref>Rapson (1990), LXIV</ref> Waarschijnlijk was de overwinnaar [[Pulomavi]], die tussen 30 en 6 v.Chr. vanuit Pataliputra zou hebben geregeerd. In de tijd van koning [[Hāla]] (24 - 20 n.Chr.) beheerste het Sātavāhanarijk weer grote delen van centraal India. Hāla is verder bekend als auteur van de ''[[Gāthā Saptashatī]]'', een bundel gedichten, en stuurde een expeditie naar [[Sri Lanka]].