Kruisvaardersinvasie van Egypte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving + standaardtabelopmaak |
k Link naar doorverwijspagina gerepareerd (Akko naar Akko (stad)), met behulp van pop-ups |
||
Regel 31:
Een aantal Syrische campagnes in Egypte werd afgestopt door de agressieve campagnes van koning [[Amalrik I van Jeruzalem]]. Maar de kruisvaarders hadden ook niet alles mee, hoewel verschillende steden geplunderd werden. Een gecombineerd beleg van [[Damietta]] door Byzantijnen en kruisvaarders in [[1169]] mislukte ook. Datzelfde jaar werd de [[Koerden|Koerdische]] generaal Salah ad-Din in Egypte tot vizier benoemd; hij is bij ons bekend als [[Saladin]]. In 1171 werd hij sultan van Egypte en bracht hij wat meer eenheid in zijn rijk, waardoor de kruisvaarders zich moesten terugtrekken om zich bezig te houden met de verdediging van hun koninkrijk, dat nu door twee sterke buren omringd werd. Het zou nog zestien jaar standhouden tot [[Beleg van Jeruzalem (1187)|Jeruzalem opnieuw viel]].
Na de val van Jeruzalem in [[1187]] gingen de kruisvaarders zich steeds meer op Egypte richten en minder op de Levant. Tijdens de [[Derde Kruistocht]] hield [[Richard Leeuwenhart]] tweemaal een pleidooi voor een invasie van Egypte. Indien Egypte in christelijke handen zou komen, hadden de kruisvaarders meer mankracht om het Heilig Land opnieuw in te nemen. De moslimwereld had immers steeds weer profijt van de soldaten en middelen uit deze regio. De daaropvolgende kruistochten (de Vierde, Vijfde, Zevende, Achtste en de [[Alexandrijnse Kruistocht]]) werden allemaal op Egyptisch grondgebied uitgevochten, met tijdelijke overwinningen en verliezen als gevolg. Het leverde uiteindelijk niets op voor de kruisvaarders: rond [[1291]] werd het laatste grote kruisvaardersbolwerk [[Akko (stad)|Akko]] veroverd en het Heilig Land verviel aan de strijdkrachten van de [[Mamelukken]].
==Campagne 1 en 2 (1163-1164)==
| |||