Hanno (olifant): verschil tussen versies

In 1516 stierf Leo's broer Giuliano onverwacht: Leo zelf leed aan koortsen en werd geplaagd door een [[fistel]]. Een ketterse monnik voorspelde hem en zijn dier een spoedige dood<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 170 en volgende.</ref>. Begin juni werd Hanno erg ziek: hij kon amper nog ademhalen en had krampen. Paus Leo riep zijn eigen artsen bijeen, die op grond van de ademnood een [[keelontsteking]] als diagnose stelden. Hiernaast was het dier volledig [[Constipatie|verstopt]] en besloten de artsen het dier te behandelen met een [[laxeermiddel]], dat ze, zoals gewoonlijk in die tijd, verrijkten met [[goud]] en de olifant vanwege zijn grootte een hoge dosering gaven. De therapie had geen effect en verhoogde de druk op het spijsverteringskanaal; het dier overleed op 8 juni 1516.<ref>Bedini, ''Der Elefant des Papstes'', blz. 176 en volgende.</ref>

 

Bewaard gebleven [[spotprent]]en, die hoofdzakelijk in Rome maar later ook in het protestantse noorden zijn verschenen, doen vermoeden dat de paus zijn verdriet over het dier in het openbaar liet merken.

Zo was daar ook een "testament" van Hanno, een satirisch document, waarschijnlijk door [[Pietro Aretino]] of ook [[Maarten Luther]]<ref>G. Scheil, ''Die Tierwelt in Luthers Bildersprache'', Bernburg, 1857; naar Oettermann, ''Die Schaulust am Elefanten'', blz. 108.</ref>, geschreven enkele weken na de dood van Hanno: het testament beschrijft aan de hand van zowel de innerlijke als de uiterlijke kenmerken van het dier op kritische wijze de gebeurtenissen aan het Hof van de Paus, de kerk en de gevestigde orde.