Bobine: verschil tussen versies

[[ImageBestand:Igncoil.jpg|thumb|Bobine]]

In [[1876]] vond de Belg [[Etienne Lenoir]] de bougie met elektrische ontsteking uit, die zeer dicht ligt bij hetgeen wij vandaag daaronder verstaan. Hij integreerde de [[vonkinductor]] van [[Heinrich Daniel Ruhmkorff]], vaak als Ruhmkorff-inductor aangeduid.

De ontsteking van een mengsel [[brandstof]]/[[lucht]] door een vonk was al in [[1777]] beschreven door de Italiaanse natuurkundige [[Alessandro Volta|Volta]], daarna in [[1807]] door [[Isaac de Rivaz]] voor een motor met inwendige verbranding. [[Robert Bosch]] vond de hedendaagse bougie uit in [[1903]]. Voordien werden gloeispiralen en zelfs lappen stof gebruikt om het lucht/brandstof mengsel in een verbrandingsmotor tot ontsteking te brengen. Er is ook een aantal octrooien toegekend voor vergelijkbare systemen hebben, maar Bosch maakte het systeem met de bobine in 1903 compleet.

In de bobine zitten twee [[spoel]]en van [[koperdraad]] om een [[weekijzer]]en staaf, die een transformator vormen. De laagspanningsspoel heeft weinig windingen van dikke draad, de hoogspanningskant heeft heel veel wikkelingen van dunne draad die vaak door laagjes isolerend papier van elkaar gescheiden zijn. Op de laagspanningskant wordt vanaf het [[contactslot]] een gelijkspanning van 12 [[volt (eenheid)|volt]] gezet. (Bij oudere typen voertuigen 6 volt.) Door het openen van de [[onderbreker]] of contactpunten<ref>In Vlaanderen ook wel ''vis platinés'' genoemd.</ref> in de [[stroomverdeler]]<ref>In Vlaanderen ook wel ''[[Delco]]'' genoemd.</ref> wordt de gelijkstroomkring onderbroken en wordt er in de secundaire spoel van de bobine een hoge [[inductie (elektriciteit)|inductie]]spanning (een hoogspanning van 15.000-25.000 Volt) opgewekt. Deze hoogspanning wordt via de verdeler naar de juiste [[bougie]] geleid. Deze vonkt, waardoor het brandstofmengsel in de [[cilinder (motor)|cilinder]] wordt ontstoken.

|bobine.jpg| onderschrift1 = De bobine van een [[Citroën 2CV]]