Senado de España: verschil tussen versies

Omdat de zetelverdeling op geografische basis plaats vindtplaatsvindt, kan de senaat gezien worden als een territoriale vertegenwoordiging (terwijl het Congres van Afgevaardigden een representatieve vertegenwoordiging is). Hierdoor staat het bestaansrecht van de senaat steeds meer ter discussie: de [[autonome gemeenschappen van Spanje|autonome regios]] onderhandelen liever direct met de centrale overheid.

De eerste voorloper van de Spaanse senaat werd gesticht in 1834 door middel van een koninklijke acteakte, door voormalig [[Koning (titel)|koning]]in en toenmalig [[regent (bestuurder)|regentes]] [[Maria Christina van Bourbon-Sicilië (1806-1878)|Maria Christina van Bourbon]]. Door deze acteakte had Spanje voor het eerst een [[tweekamerstelsel]]. In de Spaanse [[grondwet]] van [[1837]] werd het hogerhuis van deze twee kamers voor het eerst ''Senado'' genoemd.

Het enige vlak waarop de senaat bevoegdheid heeft en het congres niet, heeft te maken met het feit dat de senaat een terriotorialeterritoriale vertegenwoordiging is, meer dan een representatieve (zoals het congres). De senaat is het enige overheidslichaam dat de regering toestemming kan geven een [[autonome gemeenschappen van Spanje|autonome gemeenschap]] sancties op te leggen als deze zijn grondwettelijke verplichtingen niet nakomt. Ook wordt de senaat geraadpleegtgeraadpleegd als de centrale overheid wetten van de verschillende gemeenschappen probeert te harmoniseren.

Een gedeelte van de senatoren wordt direct verkozen en de zetelverdeling hiervan wordt berekentberekend uit de uitslag van dezelfde verkiezingen als voor het [[Congres van Afgevaardigden]]. In tegenstelling tot het congres is de zetelverdeling in de senaat echter niet evenredig verbonden aan de verkiezingsuitslag, maar wordt op basis van geografische indelingen opnieuw berekend, een combinatie dus van het [[districtenstelsendistrictenstelsel]] en [[evenredige vertegenwoordiging]].

Daarnaast wordt een gedeelte van de senatoren benoemd door de parlementen van de autonome gemeenschappen (wat een vorm is van [[getrapte verkiezingen]] omdat deze parlementen ook democratisch verkozen zijn). Het aantal zetels dat hierdoor gevuld wordt wisselt omdat dit gebeurdgebeurt op basis van bevolkingsaantallen.

Kleinere partijen moeten zich groeperen zodat zij vertegenwoordigd kunnen worden in de kleine commissie die de senaat vertegenwoordigdvertegenwoordigt als de regering [[demissionair]] is of tijdens een [[reces]]. De samenstelling van deze commissie is evenredig aan het aantal senatoren van elke groep in de [[plenair]]e senaat.

De zetelverdeling van de senatoren die direct worden verkozen gaat als volgt: per provincie worden vier zetels verkozen, behalve voor de eilanden [[Mallorca]], [[Gran Canaria]] en [[Tenerife]], die elk door drie senatoren worden vertegenwoordigd, en de overige [[Canarische eilanden]] en [[ballearen]] die met 1 zetel vertegenwoordigd zijn. De autonome steden [[Ceuta]] en [[Melilla]] in noord-Afrika hebben elk twee afgevaardigden in de senaat. De zetels per kieskring (dus per provincie of eiland) wordtworden vervolgens evenredig verdeeld naar de uitkomst van de verkiezingen in die gebieden.