Eduard Struick: verschil tussen versies

Eduard Struick was gemeentearchivaris in een tijd dat de belangstelling voor lokale en regionale geschiedenis aan het groeien was. Daarnaast kwam in 1968 de [[Archiefwet]] tot stand{{feit|in 1918 schijnt er al een Archiefwet te zijn. De huidige is uit 1995, ter vervanging van die uit 1962.}} , wat tot een grote uitbreiding van de collecties zorgde. Struick maakte ten volle gebruik van de nieuqwenieuwe mogelijkheden en startte met het organiseren van tentoonstellingen (onder meer over [[Samuel Muller Fz.]]) en cursussen (onder andere [[Paleografie]]). Onder zijn leiding werd het pand aan de Alexander Numankade betrokken en, reeds binnen enkele jaren, uitgebreid. De toegenomen bekendheid en gebruik van het archief maakte personele en facilitaire uitbreiding noodzakelijk. De gemeente Utrecht, trots op haar paradepaardje, werkte hier soepel aan mee. In 1988 besloot Struick met vervroegd pensioen te gaan. Het leek hem beter om aanstaande reorganisaties op het gebied van archiefbeheer en ICT aan jongere krachten over te laten. Ook na zijn pensioen bleef Struick echter nog betrokken bij het archief door middel van het geven van cursussen en lezingen.