Versie van 7 nov 2010 22:12 bewerken The Banner (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 105.052 bewerkingen k WikiCleaner 0.99 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! ← Oudere bewerking		Versie van 7 nov 2010 22:17 bewerken ongedaan maken 213.93.134.143 (overleg) Versie 23180807 van Eddylandzaat (overleg) ongedaan gemaakt. Nieuwere bewerking →
Regel 1: '''Johannes (Johan) Alvarez Manusama''' ([[Banjarmasin]], [[17 augustus]] [[1910]] – [[Rotterdam]], [[29 december]] [[1995]]) was van 1966 tot 1993 president in ballingschap van de [[~~Republiek der Zuid-Molukken\|~~Republik Maluku Selatan]] (RMS). Manusama werd geboren in Banjarmasin (soms geschreven als Bandjermasin of Bandjarmasin) op [[Borneo]] in het toenmalige [[Nederlands-Indië]]. Zijn vader was afkomstig van Abubu op het eiland [[Nusa Laut]]. Nusa Laut behoort tot de [[Lease-eilanden]] die zich ten oosten van het eiland [[Ambon (~~eiland~~Indonesië)\|Ambon]] bevinden. Manusama sr. was vijftien jaar oud toen hij naar [[Java (eiland)\|Java]] ging waar hij zich opwerkte tot ingenieur waarna hij met zijn gezin ook woonde op de eilanden Java, [[Celebes]] en [[Sumatra]]. Manusama jr. studeerde in de jaren '30 wiskunde aan de [[Technische Hogeschool Bandoeng]], was lid van het Bandoengsche Studenten Corps, en tijdens de Japanse bezetting was hij leraar wiskunde aan een [[Hogereburgerschool\|HBS]] te [[~~Bandung\|~~Bandoeng]]. Na de capitulatie van de Japanners werd door [[Soekarno]] de Indonesische Republiek uitgeroepen. Manusama was daar op tegen en hij reisde naar [[Makassar]] in Zuid-Celebes. Nederland verzette zich tegen de Indonesische onafhankelijkheid, en stuurde militairen om de opstand neer te slaan; de '[[politionele acties]]'. In Zuid-Celebes trad de DST (Depot Speciale Troepen) onder leiding van [[Raymond Westerling]] meedogenloos op tegen naar onafhankelijkheid strevende Indonesiërs. Manusama kwam daar in contact met [[Chris Soumokil]], procureur-generaal in Makassar en Minister van Justitie van de Indonesische deelstaat Oost-Indonesië ([[~~Oost-Indonesië\|~~Negara Indonesia Timur]]; NIT) waar de [[~~Molukken (provincie)\|~~Zuid-Molukken]] een onderdeel van vormde. Soumokil overtuigde Manusama om zich aan te sluiten bij de Zuid-Molukse beweging die streefde om Ambon en ander eilanden te behouden als autonoom gebiedsdeel binnen het Nederlandse koninkrijk. Regel 13: Op 27 december 1949 werd de soevereiniteit overgedragen aan de ''Republik Indonesia Serikat'' (RIS) oftewel de [[Verenigde Staten van Indonesië]]. Manusama was in die periode de voorzitter van de ''Gerakan Democrat Maluku Selatan'' (GDMS; samen met PIM en GSS de drie politieke partijen op Ambon) met als secretaris [[Albert Wairisal]]. Spoedig na de soevereiniteitsoverdracht begon Indonesië met het opheffen van de federale structuur. Als reactie daarop volgde op 25 april 1950 op Ambon de proclamatie van de Republik Maluku Selatan oftewel de Vrije Republiek der Zuid-Molukken waarbij Manusama minister van Onderwijs werd. Op 29 juli van dat jaar volgde hij Alexander Nanlohy als minister van Defensie. Na de invasie van Ambon vluchtte hij in december 1950 naar het nabijgelegen eiland [[Ceram (eiland)\|Ceram]]. Via het toen nog bij het Koninkrijk der Nederlanden behorende [[Nederlands- Nieuw-Guinea\|Nieuw-Guinea]] zocht hij tevergeefs militaire steun bij Nederland. In juni 1952 kwam hij samen met zijn vrouw aan in Nieuw-Guinea. Als gevolg van de publicatie van een oproep aan [[Molukkers\|Zuid-Molukkers]] om het onafhankelijkheidsideaal trouw te blijven, werd Manusama voor ongeveer een jaar opgesloten in de gevangenis. Tijdens deze gevangenschap schreef hij het boekje ''Om recht en vrijheid'' wat in 1952 door de Utrechtse uitgeverij Libertas werd uitgegeven. In 1995 bij de herdenking van het 45-jarig bestaan van de RMS werd het heruitgegeven. ==In Nederland == Op 11 september 1953 kwam hij aan in Nederland waar hem een spreekverbod werd opgelegd. In Nederland werd hij weer leraar wiskunde en later conrector op de Christelijke scholengemeenschap [[Melanchthon ~~Schiebroek~~College\|Melanchthon]] in Rotterdam wat hij bleef tot zijn pensioen in 1975. Soumokil, die intussen president van de RMS was geworden, wordt op 2 december 1963 door Indonesische militairen op het eiland Ceram gearresteerd. Na zijn executie op 12 april 1966 werd Manusama de leider van de RMS hoewel ook [[Isaac Julius ~~Tamaëla~~Tamaela\|I.J. Tamaela]] zich opwierp als leider van de Zuid-Molukse gemeenschap. Manusama was niet in staat de radicalisering van vooral de jongeren binnen de Molukse gemeenschap in Nederland in de hand te houden. Meest gewelddadige acties zijn daarbij de [[treinkaping bij Wijster]] (1975), de [[treinkaping bij De Punt]] en tegelijkertijd de [[gijzeling lagere school in Bovensmilde\|gijzeling van een lagere school in Bovensmilde]] (1977). Tijdens deze acties traden o.a. Manusama, ds. [[Samuël Metiarij\|Metiarij]], dokter [[Hassan Tan\|Tan]] en mevrouw [[Josina Soumokil-Taniwel\|Soumokil]] op als bemiddelaar. Bij het Nederlandse publiek werd Manusama bekend als ''Ingenieur Manusama''. Over de daders van deze gewelddadige acties zei hij later "Dat zijn niet onze jongens". Regel 30: ==Externe links== [http://web.archive.org/web/20050219134047/http://www.groene.nl/1999/43/rz_manusama.html Ir. J.A. Manusama]. [[~~De Groene Amsterdammer\|~~Groene Amsterdammer]] nr. 43, 2009 [http://www.refdag.nl/oud/boek/boekpo/991201boekpo01.html Portret van een Indische Nederlander: Memoires Manusama beschrijven belangrijke periode van Ambon]. Recensie in [[Reformatorisch Dagblad]], 1 december 1999 {{Opvolging\| \| lijst = President van de [[~~Republiek~~Republik ~~der~~Maluku ~~Zuid-Molukken~~Selatan\|RMS]]<br>1966 - 1993 \| vorige = [[Chris Soumokil\|Chr.R.S. Soumokil]] \| volgende = [[Frans Tutuhatunewa\|F.L.J. Tutuhatunewa]]

Johan Manusama: verschil tussen versies