Marcus Aemilius Lepidus (triumvir): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix met AWB |
v/c→v.Chr. |
||
Regel 1:
{{Zijbalk gens Aemilia}}
[[Bestand:Marcus Aemilius Lepidus I.jpg|thumb|right|270px|Standbeeld van Marcus Aemilius Lepidus]]
'''Marcus Aemilius Lepidus''' ([[Latijn]]: <small>M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS</small><sup>[[#een|1]]</sup>) was een Romeins patriciër uit de eerste eeuw v
== Beginjaren ==
Marcus Aemilius Lepidus wordt voor het eerst vermeld in 52 v/c toen hij aangeduid werd als [[interrex]] na de dood van [[Publius Clodius Pulcher|Clodius]]. Zijn taak was om de [[comitia]] samen te roepen en daarna over te gaan tot de verkiezing van 2 nieuwe consuls. Toen hij dit echter weigerde werd zijn huis aangevallen door aanhangers van Clodius en werd hij verplicht Rome te ontvluchten. Zijn eerste politieke stappen waren dus niet echt succesvol.
In 49 v
Het daaropvolgende jaar werd Lepidus [[Proconsul]] en verkreeg hij de provincie [[Hispania Lusitania]]. Omdat hij de voormalige Proconsul [[Quintus Cassius Longinus]] en zijn voormalig [[Quaestor (Rome)|Quaestor]] [[Marcus Marcellus]], die met elkaar in oorlog waren, kon overhalen om hun geschillen op te lossen, verkreeg hij de titel van [[Imperator (Rome)|Imperator]], een titel die normaal alleen maar gegeven werd aan generaals die een grote overwinning behaald hadden. Het betekende eveneens dat hij de eer kreeg om zijn eigen triomftocht door Rome te houden. In de loop van datzelfde jaar benoemde Caesar hem bovendien tot [[Magister Equitum]] en in 46 v
Lepidus ontsnapte ternauwernood aan de dood. Sommige van de moordenaars van Caesar, waaronder Cassius Longinus, wilden ook Lepidus en Antonius vermoorden, maar onder druk van Decimus Brutus ging dat plan niet door. Caesar werd namelijk vermoord omdat hij de Republiek ten val wilde brengen. Lepidus en Antonius beschikten niet over de machtsmiddelen om dit te verwezenlijken en daarom vond Decimus het onwettig om hen ook te vermoorden.
Het toeval wilde dat Lepidus enkele weken voordien tot gouverneur was aangesteld van [[Gallia Narbonensis]] en [[Hispania Citerior]] toen Caesar vermoord werd. Hij was troepen aan het rekruteren in en rond Rome om mee te nemen naar zijn nieuwe provincies. Nadat hij zich enkele uren verborgen had gehouden na de moord besloot hij met zijn soldaten het forum te bezetten. Met een leger zo dicht bij Rome had hij het perfecte middel in handen om de macht te grijpen. Het was dankzij Marcus Antonius dat Lepidus zijn troepen terugtrok en Rome voor een nieuwe ramp behoedde. Vervolgens werd er een schijnvrede gesloten tussen de aanhangers van Caesar en zijn moordenaars.
Regel 15:
Antonius had de situatie goed ingeschat. Kort nadien kwam het tot een openlijke confrontatie tussen hem en de Senaat. Antonius had het bestuur gekregen over de provincie [[Gallia Cisalpina]]. Deze was echter in handen van [[Decimus Brutus]] en die weigerde om ze op te geven.
Antonius nam zijn toevlucht tot militaire acties en belegerde Decimus die zich verschanst had in [[Mutina]]. De Senaat koos de kant van Decimus en Antonius stond er dus alleen voor. Lepidus bleef lange tijd neutraal. Hij beschikte over 10 legioenen en het lot van Rome lag dus in zijn handen. Alhoewel hij de Senaat er ettelijke keren van overtuigde dat hij hun steunde, zijn soldaten, grotendeels veteranen van Caesar, dachten hier anders over. Toen Antonius na de nederlaag bij Mutina aanklopte bij Lepidus voor steun, sloot die zich bij hem aan.
De gouverneurs van Hispania Citerior en Gallia Hiterior steunden Antonius eveneens en opeens beschikte hij over een enorm leger. [[Octavianus]], de adoptiefzoon van Caesar die zich als 20-jarige had laten benoemen tot Consul en het leger van de Senaat aanvoerde, besefte dat hij aan de verliezende kant streed. Hij zocht contact met Antonius en Lepidus en ontmoette hen bij Bononia. Met zijn drieën sloten ze een officieel [[triumviraat]] en verdeelden ze het Romeinse Rijk onder hun drieën. Lepidus kreeg heel Hispania en Gallia Narbonensis en werd bovendien verkozen tot consul voor het jaar 42 v
== Neergang ==
Gedurende heel het jaar verbleef Lepidus in Rome als consul. Hij zou echter nooit de kans krijgen om de hem toegewezen provincies te besturen. Na de overwinning van Octavianus en Antonius bij [[Phillippi]] tegen [[Marcus Junius Brutus|Brutus]] en [[Gaius Cassius Longinus (tirannendoder)|Cassius]] keerden ze zich tegen Lepidus. Op beschuldiging van contact met Sextus Pompius, die vanuit Sicilië met zijn piratenvloot de Middellandse Zee onveilig maakte, werden zijn provincies hem afgenomen. Er werden echter geen bewijzen gevonden tegen hem en als verontschuldiging kreeg hij de provincie [[Africa]] toegewezen. De twee andere triumvirs waren hem echter liever kwijt dan rijk en het was pas in 40 v/c dat hij effectief Africa kon besturen. Octavianus had hiervoor gezorgd, zij het alleen maar omdat hij een bondgenoot wilde hebben indien hij in conflict zou komen met Antonius.
Bij de hernieuwing van het triumviraat in 37
Er was echter één probleem. Lepidus mocht dan al beschikken over 20 legioenen, zijn soldaten hadden weinig vertrouwen in zijn kwaliteiten. Bovendien ondernam Octavianus verschillende pogingen om hen voor zich te winnen. Toen hij ervan overtuigd was dat een groot deel van Lepidus’ troepen hem steunde, reed hij op een dag het kamp van Lepidus binnen en riep hij de aanwezige troepen op om een nieuwe burgeroorlog te vermijden. Alhoewel zijn opzet aanvankelijk mislukte en hij met een wond in zijn borst moest vluchten, had zijn gewaagde zet wel effect op langere termijn. Lepidus’ troepen lieten hem in de steek.
Lepidus werd verbannen naar Circeii en verloor zijn triumviraat. Zijn bezittingen en titel van Pontifex Maximus mocht hij wel behouden.
|