Kerktoonladder: verschil tussen versies

De modi I, III, V en VII hebben dezelfde serie [[Interval (muziek)|intervallen]] als boven. Het voorvoegsel hypo- geeft aan dat de intervallenreeks dezelfde is, maar de toonladder begint op de [[dominant (muziek)|dominant]] ''onder'' de [[tonica]]. In een hypodorische melodie bewoog de melodie zich dus ''rond'' de grondtoon re, in een dorisch ''boven'' de re. (De grondtoon kon op D,E,F of G liggen).</br />

Opvallend is dat de twee reeksen die in latere tijd de [[westerse muziek]] zouden beheersen ([[ionisch (toonladder)|ionisch]] en [[aeolisch (toonladder)|aeolisch]], die gelijk zijn aan resp. [[toonladder|majeur]] en authentieke (zonder verhoogde leidtoon)[[toonladder|mineur]] toonladders), buiten de kerkelijke canon vielen. Overigens was er al vroeg de neiging om in modi V en VI de lydische kwart te verlagen, waardoor de facto een ionische reeks ontstaat. Heden ten dage worden in het [[Gregoriaanse muziek|Gregoriaans]] zelden [[Lydisch (toonladder)|lydische]] kwarten gezongen, ook al heet de melodie lydisch. Dezelfde neiging bestond ook voor de dorische melodie. Door hierin, evenals bij de lydische melodie, de zgn. [[Geschiedenis van de muzieknotatie|b-rotundum]] (=bes) toe te passen trad een tendens naar aeolisch op.

De kerktoonaarden werden voor het eerst genoemd door [[Alcuinus|Alcuinus van York]]. Hij gaf ze de Griekse namen Protos, Deuteros, Tritos en Tetrardos. Deze zijn later de hoofdkerktoonsoorten geworden.

{{Navigatie Kerktoonladderskerktoonladders}}