Toonhoogte: verschil tussen versies

'''Toonhoogte''' is de ervaren ''hoogte'' van een [[toon (muziek)|toon]]. Vaak is er een directe relatie met het waargenomen [[spectrum]] van het [[geluid]]. In dat geval wordt de toonhoogte weergegeven door het aantal [[trilling]]en per seconde, de [[frequentie]] uitgedrukt in [[Hertz (eenheid)|Hertz]] van de [[grondtoon (natuurkunde)|grondtoon]] van de waargenomen toon uitgedrukt in Hz ([[Hertz (eenheid)|hertz]]).

In [[muzieknotatie]] wordt de hoogte van een toon aangegeven door de plaats van de betrokken [[muzieknoot|noot]] op de [[notenbalk]]; hoe hoger de toon hoe hoger de noot op de balk genoteerd wordt (slechts afhankelijk van de [[sleutel (muziek)|muzieksleutel]]). De toonhoogte van de a', de [[kamertoon]] (a-eengestreept), is (tegenwoordig) gestandaardiseerd op 440 Hertzhertz, al zal deze in de muziekpraktijk daar vaak van afwijken.

In de onderstaande tabel staan de toonhoogtes van de tonen van de piano in de gelijkzwevende temperatuur, uitgaande van de kamertoon a' van 440 Hz. Ter vergelijking zijn de frequenties van de grote-tertsladder van c' in de reine stemming opgenomen.

| style="width:12em;text-align:left;"|[[Reine stemming|Natuurlijk]]

| 264,0

| 275,0

| 297,1

| 316,8

| 330,0

| 352,0

| 371,3

| 396,1

| 412,5

| 440,0

| 469,3

| 495,0

| 528,0