Charles Hippolyte Vilain XIIII: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
cat |
uitbreiding |
||
Regel 1:
'''Charles ''Hippolyte'' Vilain XIIII''' (Parijs 7 mei 1796 - Brussel 19 maart 1873) was een Belgisch politicus, burgemeester en
==Levensloop==
Hyppolite Vilain XIIII was de kleinzoon van burggraaf [[Jean-Jacques Vilain XIIII]] (1712-1777) en de zoon van jonkheer Charles-Joseph Vilain XIIII (1759-1808) en Thérèse-Caroline van de Woestyne(1762-1862). Burggraaf Philippe Vilain XIII (1753-1810) was zijn oom en graaf Philippe Vilain XIIII (1778-1856) zijn neef.
Hij begon zijn loopbaan als luitenant in het leger van het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]], van 1815 tot 1820.
In 1822 werd hij lid van de provinciale staten van [[Oost-Vlaanderen]] en burgemeester van [[Wetteren]] (1822-1840 en 1848-1873). In 1830 werd hij lid van het 'Comité de Conservation' dat voor Oost-Vlaanderen in de plaats trad van de provinciale staten. Op 5 november [[1830]] werd hij door de kiezers van het arrondissement [[Dendermonde]] afgevaardigd naar het [[Nationaal Congres (België)|Nationaal Congres]]. In het Congres (waar hij beschreven werd als 'de vriendelijkste en de lelijkste mens van de wereld' speelde hij een bescheiden rol, maar liet in een paar brochures zijn mening over het toekomstige staatsbestel kennen.
In zijn tussenkomsten was hij gematigd. Over de eeuwigdurende uitsluiting van de Nassaus zegde hij: ''Excluons les Nassau, mais ne les insultons pas''. Hij was ook de verdediger van traditionele waarden en van de grootgrondbezitters ''premier soutien et vrai nourricier de l'État''. Voor wat de Senaat betreft was hij voorstander van benoeming door de koning van de leden voor het leven.
In januari 1831 werd hij als adjunct van [[Sylvain van de Weyer]], naar de Conferentie in Londen gestuurd, om er de Belgiqsche aanspraken op [[Limburg]], [[Luxemburg]] en Rijks-Vlaanderen kracht bij te zetten. Wat meer bepaald Zeeuws Vlaanderen betreft schreef hij een ''Mémoire sur la réunion à la Belgique de la Flandre hollandaise''.
Vilain XIIII was er voorstander van de hertog van Nemors tot staatshoofd te kiezen. Toen dit mislukte, schaarde hij zich achter [[Joseph Lebeau]] die de kandidatuur van [[Leopold I|Leopold van Saksen Coburg]] steunde en hij trok mee naar Londen om er naar de intenties van Leopold te polsen. Hij stemde dan ook voor Leopold in het Congres en trok op 4 juni weer naar Londen met de delagtie die zijn verkiezing aan de prins ging meedelen. Hij was ook voorstander van het aanvaarden van het [[Verdrag der XVIII artikelen]], want als dit niet gebeurde, zo betoogde hij, was de keuze alleen nog tussen het voeren van een onzekere oorlog en de annexatie bij Frankrijk.
Van 1831 tot 1839 was Vilain volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Dendermonde. In tegenstelling tot zijn neef en die zijn zoon helde hij eerder naar de liberale groep over, ook al deed hij dit op zeer gematigde wijze. Naast meer uitgesproken liberalen zoals [[Joseph Lebeau]], [[Paul Devaux]] en [[Charles Rogier]], was hij medestichter van het liberale dagblad ''Le Mémorial belge''. Vilain maakte in dit blad bitter zijn beklag over de pesterijen van de Noord-Nederlanders bij het afvloeien van de wateren uit Vlaanderen naar de Schelde.
In 1840 werd hij ambassadeur bij de hoven van Sardinië-Piemont en Toscane. Zijn residentieplaats was [[Turijn]]. Hij was ondertussen 45 geworden en hij besloot te trouwen. De uitverkorene was barones Sidonie du Bois dit van den Bossche (1806-1853). Het gezin bleef kinderloos. Tijdens zijn Italiaans verblijf interesseerde hij zich van nabij voor de opgravingen in [[Pompeï]]. Het was ook de tijd dat hij zijn poëtische teksten schreef, op basis van Vlaamse sagen en legenden zoals ze door [[Hoffmann von Fallersleben]] waren bekend gemaakt in zijn ''Horae Belgicae'' en die door [[Jan-Frans Willems]] aan Vilain werden uitgelegd.
In 1848 verzaakte Vilain aan de diplomatie en werd opnieuw burgemeester van Wetteren, hetgene hij bleef tot aan zijn dood. Hij had tot dan nagelaten zijn adellijke status te herwinnen en verkreeg begin januari 1856 adelserkenning met de erfelijke titel van [[burggraaf]]. Hetzelfde jaar trad hij een tweede maal in het huwelijk, met barones Léontine de Wal (1822-1901). Ze kregen twee zoons en twee dochters. Toen de jongste geboren werd was Vilain 69. In 1980 stierf zijn laatste nakomeling.
==Publicaties==
* ''Verhandeling over het voltrekken van den steenweg van Gent op Dendermonde'', Gent, 1826
* ''Mémoire sur les chaussées vicinales et sur les moyens d'en compléter le développement dans la province de la Flandre Orientale'', Gent, 1829 pages).
* ''Appel au Congrès, par un ami de la Patrie'', Gent, 1830
* ''Esquisse d'un système d'institutions politiques qui semble répondre aux besoins réels du peuple belge, adressée à MM. les Membres du Congrès National'', [1831]
* ''Coup d' œil sur les inondations des Flandres'', Brussel, 1832
* ''Essais poétiques'', Brussel, 1843
* ''Mes loisirs poétiques'', Gent, 1874
==Literatuur==
* Fr. VAN KALKEN, ''Charles-Hippolyte Vilain XIIII'', in: Biographie nationale de Belgique, T. XXVI, Brussel, 1936-1938, col. 736-740
{{DEFAULTSORT:Vilain, Charles H}}
| |||