Fien de la Mar: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix, met AWB |
||
Regel 14:
==Biografie==
Fien de la Mar dankte haar voornaam aan [[Josephine de Beauharnais]], de eerste echtgenote van [[Napoleon Bonaparte]]. Grootvader [[Charles de la Mar]] koesterde een grote bewondering voor de in [[1821]] overleden Franse keizer en noemde zijn zoon ''Napoleon'', roepnaam [[Nap de la Mar|Nap]].
[[De la Mar]] bezocht de meisjes-[[hbs]], maar haakte drie maanden voor het eindexamen af om zich op het theater te storten. Ook haar grootvader en vader waren artiest. Vader Nap was haar leermeester en mede dankzij hem kreeg ze een rol bij de [[revue]] ''[[Had je me maar (revue)| Had je me maar]]'' van [[Louis Davids]].
Regel 24:
In de [[1930-1939|jaren dertig]] debuteerde Fien de la Mar op het witte doek. Haar eerste rol speelde ze in ''De Jantjes''. De première was op [[9 februari]] [[1934]]. Medespelers waren [[Johan Kaart]], [[Jan van Ees]], [[Sylvain Poons]], [[Aaf Bouber]] en zowel [[Heintje Davids|Henriëtte Davids]] als haar broer [[Louis Davids]]. De volgende film was ''Bleeke Bet'' van [[Richard Oswald]], waarvan de première op [[7 september]] [[1934]] plaatsvond. In deze film zingt zij het liedje ''Ik wil gelukkig zijn'', van de hand van [[Jacques van Tol]] en [[Hans May]]. De film was een succes en het liedje werd haar lijflied.
In [[1935]] volgden nog drie films: ''Op stap'', ''De big van het regiment'' en ''Het leven is niet zoo kwaad''. Vervolgens waren er
''Klokslag twaalf'' ([[1936]]), ''De spooktrein'' ([[1939]]) en tenslotte ''Ergens in Nederland''. De laatste film ging op [[12 april]] [[1940]] in première en werd enkele weken later, toen de [[Tweede Wereldoorlog]] was uitgebroken, verboden door de Duitsers.
Regel 33:
Op [[9 april]] [[1957]] overleed Grossouw, haar grote liefde. Daarna ging het snel bergafwaarts met De la Mar. Ze raakte depressief. Op [[30 december]] [[1957]] ondernam ze een [[zelfmoord]]poging. Ze zette de gaskraan open en sneed haar polsen door. Deze poging mislukte en Fien belandde in een psychiatrische instelling. Na de behandeling leefde ze even weer op, hoewel ze van het voorval een verminkte hand overhield.
In [[augustus (maand)|augustus]] [[1959]] begon ze weer met optredens en in [[1960]] keerde zij terug naar het ''grote toneel''. Maar Fien vond als oudere actrice weinig aansluiting bij de ''jonge garde'', die hun toneelspel op een andere wijze benaderden dan zij. Zij verloor haar engagement, vereenzaamde, raakte steeds vaker hysterisch. Toch kreeg zij telkens opnieuw een kans. In [[september]] [[1964]] was zij te zien in een eenakter van de [[KRO]]-televisie uit de reeks ''Vrouwenlevens''. Het werd een succes. In [[februari]] [[1965]] speelde zij in een ander deel van dezelfde reeks, getiteld ''Tijd voor aftellen'' de angstige moeder van een astronaut. Fien heeft de uitzending op [[25 april]] [[1965]] niet mogen meemaken. De zondag ervoor, Paaszondag, sprong ze uit het raam, tweehoog, van haar woning in de Amsterdamse Beethovenstraat. Ze overleefde de val, werd overgebracht naar het [[Wilhelmina Gasthuis (Amsterdam)|Wilhelmina Gasthuis]]. Toen haar gevraagd werd naar het waarom, antwoordde ze: 'Om alles'.
Fien de la Mar overleed een paar dagen later, op 23 april 1965. Ze werd begraven op [[Zorgvlied (begraafplaats)|Zorgvlied]], alwaar zij begraven ligt samen met haar man Pieter Grossouw. Zijn grafsteen is inmiddels weggehaald, en er rest nu alleen maar de moderne versie van Fien de la Mars steen.
==Filmografie==
{{Tabel filmografie|als=actrice}}
|-
{{
|-
|align=center| [[Film in 1934|1934]] || ''[[De Jantjes (1934)|De Jantjes]]'' || Toffe Jans
| |||