Le Sacre du printemps: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Afbeelding kwam in sjabloon niet tot zijn recht
aanvullingen
Regel 15:
|oeuvre= Oeuvre van Igor Stravinsky
}}
[[Bestand:Riteset.jpg|thumb|right|500px|[[Nikolaj Rjorich|Nikolaj Rjorich's]] decorontwerp voor de eerste acte van Le Sacre du Printemps, voor de Parijse première van 29 mei 1913.]]
[[Bestand:Igor Stravinsky LOC 32392u.jpg|thumb|180px|Igor Stravinsky]]
[[Bestand:Riteset.jpg|thumb|right|500px|[[Nikolaj Rjorich|Nikolaj Rjorich's]] decorontwerp voor de eerste acte van Le Sacre du Printemps, voor de Parijse première van 29 mei 1913.]]
[[Bestand:Nijinsky (1890-1950) photographed at Krasnoe Selo, summer 1907.jpg|thumb|right|180px|Vaslav Nijinsky]]
'''''Le Sacre du Printemps - Tableaux de la Russie païenne en deux parties''' ''(De Lentewijding - Beelden van het heidense Rusland in twee delen)'' ([[Oeuvre van Igor Stravinsky|W21]]), in het [[Russisch]] ''Весна священная'' en in het [[Engels]] ''Rite of Spring'', is een [[ballet]] van [[Serge Diaghilev|Sergej Diaghilev's]] [[Les Ballets Russes|''Ballets Russes'']] op muziek van de [[Rusland|Russische]] [[componist]] [[Igor Stravinsky]], met een [[choreografie]] van de danser [[Vaslav Nijinsky]] en met [[decorontwerp|decor-]] en kostuumontwerpen van de kunstenaar en [[archeoloog]] [[Nikolaj Rjorich]]. Het was na [[L'Oiseau de Feu]] (''De Vuurvogel'') en [[Petroesjka]] het derde balletstuk dat Stravinsky schreef voor ''Ballets Russes''. Tegenwoordig wordt de muziek vaak zonder de choreografie uitgevoerd als op zichzelf staand muziekstuk.
 
''Le Sacre du Printemps'' geldt als een van de meest revolutionaire werken van de [[20e eeuw]]. De [[première]] vond plaats op [[29 mei]] [[1913]] in het [[Théâtre des Champs-Elysées]] te [[Parijs]]. [[Pierre Monteux]] dirigeerde het orkest.
 
==Instrumentatie==
Het stuk is geschreven voor een orkest met grote [[instrumentatie|bezetting]]. Opmerkelijk zijn de ongebruikelijk grote aantallen blaasinstrumenten in het lage register zoals bijvoorbeeld de twee [[althobo]]'s, de twee [[basklarinet]]ten, de twee [[contrafagot]]ten, de twee [[tuba]]'s en de [[altfluit]]. Daarnaast zijn er een aantal ongebruikelijke instrumenten opgenomen in de orkestratie, zoals de [[piccolo trompet]], de [[Wagnertuba]] en de [[güiro]].
 
De volledige bezetting bestaat uit [[piccolo]], 3 [[fluit]]en (waarvan een dubbelt op piccolo 2), altfluit, 4 [[hobo]]'s (waarvan een dubbelt op althobo 2), althobo, [[esklarinet]], 3 [[klarinet]]ten (waarvan een dubbelt op basklarinet 2), basklarinet, 4 [[fagot]]ten (waarvan een dubbelt op contrafagot 2), contrafagot, 8 [[hoorn (instrument)|hoorns]] (waarvan twee dubbelen op Wagnertuba), piccolo trompet, 4 [[trompet]]ten (waarvan een dubbelt op [[bastrompet]]), 3 [[trombone]]s, 2 [[tuba]]'s, [[pauk]]en (minimaal 5 stuks bespeeld door 2 spelers), [[grote trom]], [[bekkens]], [[tamtam]], [[crotales]], [[triangel]], [[tamboerijn]], güiro, eerste en tweede [[viool|violen]], [[altviool|altviolen]], [[cello]]'s en [[contrabas]]sen.
 
Opmerkelijk is ook dat voor sommige instrumenten in een ongebruikelijk register was geschreven. Het meest duidelijk is dat bij de fagotsolo waar het stuk mee opent. De eerste noten zijn geschreven in het allerhoogste bereik van de fagot. Een anekdote vertelt dat de componist [[Camille Saint-Saëns]] niet herkende door welk instrument de solo gespeeld werd. Toen hem werd verteld dat het een fagot was die speelde, zou hij verontwaardigd de zaal hebben verlaten.
 
==Inhoud==