Showproces: verschil tussen versies

Vaak betreft het [[strafprocesrecht|strafprocessen]] waarbij de schuld van de verdachten bij voorbaat vaststaat. Maar ook een [[burgerlijk recht|civielrechtelijk]] showproces is, hoewel het minder tot de verbeelding spreekt, goed denkbaar. BijKenmerken van een showproces zijn:

* Is eenEen van de partijen is voortdurend aan het woord terwijl de andere de kans daartoe niet krijgt;.

* Krijg eenEen van de partijen krijgt niet de kans niet om zich voor te bereiden of zelfs maar aanwezig te zijn;.

* Wordt deDe strijdlust van de verdachte wordt voorafgaand aan en tijdens het proces stelselmatig ondermijnd door bijvoorbeeld marteling, drugs, dreigementen en vernedering;.

* Is deDe [[rechter]] is partijdig of wordt beïnvloed;.

* Is deDe advocaat of raadsheer van de verdachte is passief of komt niet aan het woord;.

* Is deDe aanklacht is vaak vaag ("staatsgevaarlijke denkbeelden");.

* Wordt deDe verdachte wordt altijd schuldig bevonden;.

* WordenEr worden meestal zeer hoge straffen uitgedeeld, zoals [[levenslange gevangenisstraf]] of de [[doodstraf;]].

* BestaatEr erbestaat geen [[Hoger beroep|recht van beroep]] of wordt dit wordt genegeerd.

Zeer sprekende voorbeelden van showprocessen waren de processen in de [[Sovjetunie]] tijdens [[Jozef Stalin|Stalin]]'s [[Grote Zuivering]] die hun hoogtepunt bereikten gedurende de periode 1937-1938. De verdachten hadden in de rechtszaal vaak de sporen van de martelingen nog op hun gezicht en waren zo bewerkt dat ze de rechters om de doodstraf smeekten.

Maar ook de processen van de [[nazi]]'s tegen het studentenverzet van de [[Witte Roos]] en de [[Complot van 20 juli 1944|Stauffenberg-groep]] waren showprocessen, waarbij de beklaagden zonder meer allemaal de doodstraf kregen.