Frederick North: verschil tussen versies

| plaatje = [[AfbeeldingBestand:Nathaniel Dance Lord North.jpg|250px|Frederick North]]

'''Frederick North''' ([[Londen]], [[13 april]] [[1732]] – [[Londen]], [[5 augustus]] [[1792]]), 3de graaf van Guilford, beter bekend als '''Lord North''', was een Brits [[tory]]-politicus en [[eerste minister]] van [[Groot-Brittannië]] van 1770 tot 1782. Hij speelde een belangrijke rol bij de [[Amerikaanse Revolutie]].

Lord North kreeg zijn opleiding in [[Eton]] en in [[Universiteit van Oxford|Oxford]]. Van 1754 tot 1790 was hij parlementslid, en kreeg als "Lord High Treasurer" in 1759 in de coalitie van [[Thomas Pelham-Holles|Newcastle]]-[[William Pitt de Oudere|Pitt]] voor het eerst regeringsverantwoordelijkheid.

In december 1767 werd hij opvolger ven Charles Townshend als kanselier van de schatkist. Na het ontslag van [[Augustus FitzRoy|Augustus FitzRoy, 3de hertogh van Grafton]] als eerste minister vormde North op 28 januari 1770 een nieuwe regering. Hij nam ontslag als eerste minister op 27 maart 1782, na de Britse nederlaag in de [[Slag bij Yorktown]]. Zijn regeerperiode werd vooral beheerst door de groeiende problemen in de Amerikaanse koloniën en later door de [[Amerikaanse revolutie|Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd]].

In april 1783 keeerde North terug aan de macht als Minister van Binnenlandse Zaken in de ongelijke coalitie van de radicale [[Whig Party (Verenigd Koninkrijk)|Whig Partyleider]] [[Charles James Fox]], onder officiële leiding van [[William Cavendish-Bentinck|hertog van Portland]].

Koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]], die Fox verafschuwde, zou North dit verraad nooit vergeven en North kwam niet meer in een regering terug.

{{Navigatie Premiers van hetpremiers Verenigd Koninkrijk}}