Yasuhiro Nakasone
Yasuhiro Nakasone (Japans: 中曾根康弘, Nakasone Yasuhiro) (Takasaki (Gunma), 27 mei 1918 – Tokio, 29 november 2019) was een Japans politicus van de Liberaal-Democratische Partij (LDP). Hij was premier van Japan van 1982 tot 1987.
Nakasone was van 1947 tot 2004 lid van het Lagerhuis en diende als partijleider van de LDP van 1982 tot 1987. Hij was minister van Transport en Infrastructuur in het kabinet-Sato II van 1967 tot 1968, directeur-generaal van de JSDF[1] in het kabinet-Sato III van 1970 tot 1971, minister van Economische Zaken in de kabinetten-Kakuei Tanaka I en II van 1972 tot 1974 en directeur-generaal voor Administratieve Zaken in het kabinet-Suzuki van 1980 tot 1982.
Nakasone kwam uit een familie die tot de samoerai-klasse had behoord. Hij diende in de Japanse Keizerlijke Marine. In 1978 zei hij dat hij tijdens de oorlog in Nederlands-Indië voor zijn kameraden een militair bordeel had laten bouwen.[2] Later trok hij de bewering weer in.
Nakasone werd gezien als een tijdgenoot van Brian Mulroney, Ronald Reagan, Helmut Kohl, François Mitterrand, Margaret Thatcher en Michail Gorbatsjov. Hij wordt gezien als een van de belangrijkste naoorlogse regeringsleiders. Zijn eerste politieke wapenfeit was zijn leiding aan een politieke commissie die adviseerde om geld vrij te maken voor nucleair onderzoek, wat uiteindelijk resulteerde in de bouw van tientallen kernreactoren.[2] Hij was vooral bekend om het doordrukken van de privatisering van staatsbedrijven, waaronder Japanese National Railways, en door het nieuw leven inblazen van het Japanse nationalisme tijdens en na zijn termijn als minister-president. Zo bezocht hij in 1985 als eerste regeringsleider het oorlogsmonument Yasukuni sinds daar in 1978 de namen van een aantal bekende oorlogsmisdadigers waren bijgeschreven.[2] In 1987 trad hij terug, na een mislukte poging om btw in te voeren. In 1988 was hij betrokken in handel met voorkennis in aandelen.
Tijdens zijn premierschap stond Japan op het toppunt van zijn economische macht. Sinds het overlijden van zijn directe voorganger Zenko Suzuki in 2004 was Nakasone de oudste nog levende (voormalige) premier van Japan.[2]
| Voorganger: Takeo Ohashi |
Minister van Transport en Infrastructuur Kabinet-Sato II 1967–1968 |
Opvolger: Ken Harada |
| Voorganger: Kiichi Arita |
Directeur-generaal van de JSDF Kabinet-Sato III 1970–1971 |
Opvolger: Keikichi Masuhara |
| Voorganger: Kakuei Tanaka |
Minister van Economische Zaken Kabinet-Kakuei Tanaka I en II 1972–1974 |
Opvolger: Toshio Komoto |
| Voorganger: Sosuke Uno |
Directeur-generaal voor Administratieve Zaken Kabinet-Suzuki 1980–1982 |
Opvolger: Kuniyoshi Saito |
| Voorganger: Zenko Suzuki |
Premier van Japan Kabinet-Nakasone I, II en III 1982–1987 |
Opvolger: Noboru Takeshita |
| Bronnen, noten en/of referenties |