Dwyer speelde in de jeugdopleiding van Norwich City. Hierna was hij actief voor Staines Town en King's Lynn. Bij die laatste clubs brak hij zijn voet driemaal en hij zocht hierop zijn heil in de Verenigde Staten.[1] Hier werd Dwyer in 2012 aangetrokken door Sporting Kansas City.[2] Zijn competitiedebuut maakte de aanvaller op 2 september 2012, toen met 2–1 gewonnen werd van Toronto FC. Dwyer mocht vier minuten voor tijd invallen voor C. J. Sapong.[3] In 2013 werd de Engelsman met drie teamgenoten verhuurd aan Orlando City.[4] Hier scoorde hij negentien keer in veertien competitieduels. Na zijn terugkeer kreeg Dwyer steeds meer speeltijd in Kansas en hij maakte ook meer doelpunten. Halverwege 2017, met een landstitel op zak, werd de spits definitief aangetrokken door Orlando City, inmiddels ook actief in de MLS.[5] Begin 2018 ondertekende Dwyer een nieuwe verbintenis bij Orlando, tot eind 2020.[6] Aan het einde van dit contract liet hij Orlando City achter zich en werd hij clubloos.[7] Na een half seizoen zonder club tekende hij in mei 2021 voor Toronto.[8] Deze club verruilde hij in januari 2022 voor FC Dallas.[9] Een maand later werd hij weer van de hand gedaan en ging hij voor Atlanta United voetballen.[10] Na één seizoen besloten de partijen weer uit elkaar te gaan.[11]
Clubstatistieken
bewerken
Bijgewerkt op 30 maart 2023.[12]
Interlandcarrière
bewerken
Dwyer maakte zijn debuut in het voetbalelftal van de Verenigde Staten op 1 juli 2017, toen met 2–1 gewonnen werd van Ghana. Hij mocht van bondscoach Bruce Arena in de basis starten. Na negentien minuten opende hij op aangeven van Jorge Villafaña de score. Via Kellyn Acosta en Asamoah Gyan werd de eindscore bereikt. Dwyer werd veertien minuten voor het einde van de wedstrijd gewisseld ten faveure van Jordan Morris. De andere debutanten dit duel waren Kelyn Rowe (New England Revolution) en Kenny Saief (KAA Gent).[13] Hij werd opgenomen in de Amerikaanse selectie voor de Gold Cup 2017. Tijdens de eerste wedstrijd, tegen Panama (1–1), wist hij opnieuw doel te treffen. Hiermee werd hij de negende speler ooit die in zijn eerste twee interlands tot scoren kwam.[14] Na de groepsfase werd Dwyer, net als Brad Guzan, Sean Johnson, Alejandro Bedoya, Cristian Roldan en Kelyn Rowe, vervangen in de selectie. Voor hen kwamen Tim Howard, Jesse González, Michael Bradley, Darlington Nagbe, Jozy Altidore en Clint Dempsey in de selectie terecht.[15] Op het eindtoernooi waren ook zijn toenmalige teamgenoten Matt Besler en Graham Zusi (beiden eveneens Verenigde Staten) actief. Uiteindelijk wonnen de VS het toernooi door Jamaica in de finale met 2–1 te verslaan.
Bijgewerkt op 30 maart 2023.[16]
- ↑ (en) Dom Dwyer finds his unexpected home in America Sports Illustrated, 29 november 2013
- ↑ (en) Dwyer gives Sporting KC yet another dynamic striker MLS, 12 januari 2012. Gearchiveerd op 17 augustus 2018.
- ↑ Wedstrijdgegevens Sporting Kansas City – Toronto FC bij Soccerway
- ↑ (en) Sporting agrees to loan four players to Orlando City Sporting Kansas City, 14 maart 2013
- ↑ (en) Orlando City acquires Dom Dwyer in trade with Sporting Kansas City ESPN, 25 juli 2017. Gearchiveerd op 27 maart 2019.
- ↑ (en) Dwyer signs three-year contract extension with Orlando City The Guardian, 3 januari 2018. Gearchiveerd op 29 november 2022.
- ↑ (en) Dom Dwyer to enter free agency as Orlando City contract expires Major League Soccer, 2 december 2020. Gearchiveerd op 18 januari 2021.
- ↑ (en) Toronto FC sign forward Dom Dwyer Major League Soccer, 12 mei 2021. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
- ↑ (en) FC Dallas acquire & buyout Dom Dwyer, receive SuperDraft pick from Toronto Major League Soccer, 10 januari 2022. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
- ↑ (en) Atlanta United signs Dom Dwyer to two-year deal Atlanta Journal, 22 februari 2022. Gearchiveerd op 5 juni 2023.
- ↑ (en) Atlanta United waive forward Dom Dwyer Major League Soccer, 6 januari 2023. Gearchiveerd op 29 april 2023.
- ↑ Profiel Dwyer bij Soccerway
- ↑ (en) Dom Dwyer scores on his debut as USA beat Ghana The Guardian, 2 juli 2017. Gearchiveerd op 27 november 2022.
- ↑ (en) Dwyer scores again as USA ties Panama 1-1 Sporting Kansas City, 8 juli 2017. Gearchiveerd op 7 februari 2019.
- ↑ (en) Bruce Arena makes six changes to USMNT Gold Cup roster US Soccer, 16 juli 2017. Gearchiveerd op 13 februari 2019.
- ↑ Gespeelde interlands Dwyer bij European Football
.jpg)
Engeland
Sporting Kansas City
Toronto
19'
Portugal – Verenigde Staten