Sanhedrin (gerechtshof): verschil tussen versies

In het parallelle verslag in ''De oude geschiedenis van de Joden'' (14.163-184) zijn het de "leidende Joden" of "de eersten onder de Joden" die er bij Hyrkanus op aandringen Herodes te vervolgen. In dit verslag zeiden zij niet (zoals in ''De Joodse Oorlog'') dat Herodes toestemming nodig had van het staatshoofd, maar dat de wet "ons verbiedt een man te doden, zelfs een kwaaddoener, voordat hij eerst door het synedrionsanhedrin is veroordeeld tot dit lot". Hyrkanus daagde Herodes vervolgens voor het synedrionsanhedrin. Net als in het andere verslag gebood de legaat Hyrkanus om Herodes vrij te laten, maar in dit verslag moest Herodes wel voor het synedrionsanhedrin verschijnen. Tijdens het verhoor waarschuwde Samaias dat als Herodes zou worden vrijgelaten, zoals Hyrkanus wilde, hij de aanhangers van Hyrkanus ook zou straffen.<ref>Volgens ''De oude geschiedenis van de Joden'' 15.4 werd deze waarschuwing door Pollion gedaan. Er zijn verschillende varianten van deze tekst.</ref> De slotsom was dat het synedrionsanhedrin Herodes wilde executeren, maar Hyrkanus verdaagde het proces een dag. Vervolgens adviseerde hij Herodes zich terug te trekken, wat hij deed. Later, toen Herodes overwoog Jeruzalem aan te vallen om zich van Hyrkanus te ontdoen, drongen zijn vader en broer erop aan zich te herinneren dat Hyrkanus hem had ''vrijgesproken''.<ref>Josephus: ''De oude geschiedenis van de Joden'' 14.163-184</ref>

Hoewel de verslagen zich onderling slecht verdragen, blijkt uit het tweede verslag dat Josephus, toen hij ''De oude geschiedenis van de Joden'' schreef, dacht dat er een hof was dat in het Grieks het synedrion heette en rechtszaken behandelde die mogelijk tot de doodstraf zoudenkonden leiden, dus niet alleen het staatshoofd.

In ''De oude geschiedenis van de Joden'' (15.161-173) vermeldde Josephus dat hij het volgende verslag had ontleend aan de [[memoires]] van Herodes zelf. Het betrof de periode na de overwinning van [[Octavianus]] op [[Marcus Antonius]]. Marcus Antonius had Herodes altijd ondersteund en Herodes dacht dat de enige kans die hij had om koning te blijven was door ervoor te zorgen dat er geen alternatieven voor hem waren waaruit Octavianus zou kunnen kiezen als hij Herodes zou laten executeren. Hyrkanus II was weliswaar zwak, maar wel een [[Hasmoneeën|Hasmoneeër]] en daarmee een bedreiging voor Herodes. Hyrkanus werd op het dreigende gevaar gewezen en schreef een brief aan een bevriende Arabier met het verzoek daar te mogen schuilen. De boodschapper gaf de brief aan Herodes, die de brief liet passeren. Herodes onderschepte echter ook het antwoord, waarin voldoende soldaten werden beloofd om Hyrkanus veilig te laten reizen. Herodes toonde de brief aan het synedrionsanhedrin en liet de voormalige koning executeren.

Sanhedrin, ''Synedrion'' kan onder andere "hof" betekenen en er zijn verschillende plaatsen in Josephus' werken waar een heerser een dergelijk ''synedrion'' verzamelde, zonder het bepaald [[lidwoord]]. In deze gevallen wordt ''synedrion'' gebruikt in de zin van een voor die gelegenheid samengesteld hof, bijeengeroepen om een beslissing over een speciaal geval te nemen. Elke heerser kon een dergelijk ''synedrion'' bijeenroepen en de deelnemers naar eigen voorkeur aanwijzen.<ref>Zie bijvoorbeeld Augustus in ''De oude geschiedenis van de Joden'' 17.301</ref>

Joodse leiders deden hetzelfde, zoals Herodes deed om een proces te voeren tegen zijn eigen zoons<ref>Josephus: ''De Joodse Oorlog'' 1.537</ref> of om het probleem inzake zijn niet met name genoemde schoonzus (de vrouw van [[Pheroras]]) te behandelen.<ref>Josephus: ''De Joodse Oorlog'' 1.571-573</ref> In deze gevallen bepaalde Herodes op voorhand de uitkomst en stelde het ''synedrion'' zo samen dat deze uitkomst gegarandeerd was (zoals door het benoemen van zijn vrienden of door hem aangestelde gouverneurs als deelnemers).

In 62 riep de hogepriester [[Ananus ben Ananus|Ananus]] "een ''synedrion'' van rechters" bijeen; de omstandigheden lijken sterk op die van Herodes, want de meeste rechters waren hoogstwaarschijnlijk priesters en als zodanig aangesteld door de hogepriester. Hoe dan ook, dit ''synedrion'' werd samengesteld en veroordeelde [[Jakobus de Mindere|Jakobus]], de broer van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]], tot executie, hoewel velen bezwaar maakten.

In 64 of 65 riep [[Herodes Agrippa II]] een ''synedrion'' bijeen om een kwestie inzake de kleding van de [[Leviet]]en te beschouwen. Zij hadden gevraagd witte kleding te mogen dragen en dit werd toegestaan. Sommigen wilden ook het recht hebben [[psalm]]en uit hun hoofd te zingen, om niet de zware [[boekrol]]len te hoeven dragen.<ref>Josephus: ''De oude geschiedenis van de Joden'' 20.216-218</ref> Agrippa II was geen koning of ethnarch over Judaea, maar bestuurde een gebied in het noorden van Palestina en had het recht de hogepriester aan te stellen. Hij had invloed in Jeruzalem, maar geen formele rol in de regering ervan. Aangezien hij dit ''synedrion'' voorzat, was dit in elk geval niet ''het'' synedrion (sanhedrin). Toch kon dit ''synedrion'' uitspraken doen over behoorlijk belangrijke vraagstukken met betrekking tot wat in de tempel plaatsvond. Agrippa II bepaalde ook de uitkomst, terwijl Josephus schreef dat hij (zelf een priester) de uitspraak ernstig betreurde.<ref>Josephus: ''De oude geschiedenis van de Joden'' 20.218</ref> Aangezien de argumentatie van Josephus ongetwijfeld werd gedeeld door andere priesters, kon Agrippa alleen zeker zijn van de door hem gewenste uitkomst door zelf de deelnemers van dit ''synedrion'' te benoemen.

* Herodes gebruikte ook een bijeenkomst voor zijn meest onpopulaire executie, namelijk van degenen die de gouden adelaar hadden neergehaald.<ref>Josephus: ''De Joodse Oorlog'' 1.654f, verg. ''De oude geschiedenis van de Joden'' 17.160f</ref> Hoewel Herodes zijn eigen zoons liet executeren door een opgetrommeld ''synedrion''sanhedrin, durfde hij dat niet aan bij de leraren Judas en Matthias, die in hoog aanzien stonden bij het volk. Over hen en hun volgelingen werd later, na de dood van Herodes, openlijk gerouwd, maar tijdens Herodes' leven was er weinig dat het volk kon zeggen. Een [[amfitheater]] vol Joodse burgers had met de executie ingestemd. Herodes betwijfelde waarschijnlijk dat hij de bijeenkomst ertoe zou kunnen bewegen de executies zelf uit te voeren, dus nam hij genoegen met publieke instemming.

Volgens de [[Evangelie|evangeliën]] werd [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]] rond het jaar 30 in een showproces veroordeeld. Het sanhedrin had geen bevoegdheid tot het uitspreken van [[doodstraf]]fen, behalve voor tempelschennis, daarom wordt de executie aan de Romeinen uitbesteed. Sommige leden van het sanhedrin sympathiseerden echter met Jezus, namelijk [[Jozef van Arimathea]] en [[NicodemusNikodemus]] ([[Evangelie volgens Johannes|Johannes]] 19:38-42). Bij de woorden in [[Evangelie volgens Marcus|Marcus]] 14:64, “Zij allen verklaarden hem schuldig”, wordt dan ook verondersteld dat Jozef en Nikodemos daar niet aanwezig waren.

Het boek [[Handelingen van de Apostelen|Handelingen]] vertelt dat de [[apostel]]en, die de opstanding van Jezus verkondigden, vooral in aanvaring komen met de sadduceeën;. deDe farizeeër [[Gamaliël]] nam het juist voor ze op (Handelingen 45:34-739). [[Paulus (apostel)|Paulus]] werd later beschuldigd van tempelschennis, maar speelde handig in op de verdeeldheid tussen de sadduceeën en farizeeën (Handelingen 22:30-23:24).

In geen van de verslagen van Josephus waarin het synedrionsanhedrin verschijnt, doet het iets zelfstandig. Een maximalistische kijk op het bewijsmateriaal laat zien dat het synedrionsanhedrin niet meer deed dan instemmen met wat de heerser had besloten. De Syrische legaat instrueerde Hyrkanus Herodes vrij te spreken; Herodes werd niet veroordeeld, hoewel het synedrionsanhedrin dit overwoog. Herodes vertelde het synedrionsanhedrin dat Hyrkanus een verrader was en liet hem vervolgens executeren.

In het verhaal over het [[proces tegen Jezus]] riep de hogepriester uit: "’Waarvoor“Waarvoor hebben we nog getuigen nodig? U hebt de godslastering gehoord; wat is uw oordeel?’” Allen oordeelden dat hij schuldig was en de doodstraf verdiende" ([[Evangelie volgens Marcus|Marcus]] 14:63-64). In het proces tegen Paulus onderbrak een Romeinse officier het proces, zodat er geen uitspraak volgde (Handelingen 23:10). De enige mogelijke uitzondering op de regel dat de voorzitter de uitslag bepaalde, is het verslag in Handelingen 5:27-40 waarin Gamaliël een aanstaande executie van de apostelen voorkwam door het synedrionsanhedrin ervan te overtuigen ze te geselen en vrij te laten. De tekst geeft echter geen uitsluitsel over de uitkomst die door de hogepriester werd gewenst.

Gamaliël 6 (400–425) was de laatste voorzitter van het sanhedrin. Hij werd in 415 afgezet door de keizers [[Honorius (keizer)|Honorius]] en [[Theodosius II van Byzantium|Theodosius II]], en Theodosius stond niet toe dat een opvolger werd aangesteld. Daarmee werd de titel "[[Nasi (religie)|nasi"]] illegaal verklaard.