Operator of last resort: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wf |
2 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar) #IABot (v2.0.9.5 |
||
Regel 8:
== Achtergrond ==
Vanaf 1948 was het grootste deel van het railvervoer via [[British Rail|British Railways]] (later British Rail genoemd) in handen van de overheid. Daar kwam een eind aan met de [[Railways Act 1993]], die het railtransport vanaf 1997 [[Privatisering|privatiseerde]], maar de overheid verplichtte om een passend vervoersaanbod in stand te houden.<ref>{{Cite web |url=https://www.legislation.gov.uk/ukpga/1993/43/section/30?view=extent |title=Railways Act 1993 |last=Participation |first=Expert |access-date=2024-03-24 |format=Text |archiefdatum=2024-03-24 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20240324204052/https://www.legislation.gov.uk/ukpga/1993/43/section/30?view=extent |dodeurl=no }}</ref> Het [[Spoorwegbeheerder|spoornetwerk]] werd de verantwoordelijkheid van ''Railtrack'', het latere [[Network Rail]], terwijl de concessies aanvankelijk uitgegeven werden door de [[Strategic Rail Authority]] en vanaf 2005 door het ''Department for Transport''. Het vervoer werd vanaf 1997 verzorgd door [[Franchise (ondernemen)|franchisenemers]], die een zekere vrijheid hadden in hun aanpak. Zij werden geacht samen tot een soepel vervoersaanbod te komen. Ze schoven echter de schuld voor problemen op elkaar en de spoorbeheerder af, en het systeem werd onhoudbaar toen de vervoersvraag instortte tijdens de [[coronacrisis in het Verenigd Koninkrijk]], waarna de contracten meer het karakter van [[Concessie (vergunning)|concessies]] kregen.
Komen ondernemingen hun verplichtingen onvoldoende na, dan kan de overheid de reizigers wijzen op alternatieve vervoersmogelijkheden, of door onderhandelingen met exploitanten tot een oplossing komen. Als dat geen soelaas biedt, komen de operators of last resort in beeld.
Regel 20:
In 2005 sloten de overheid en de particuliere [[Great North Eastern Railway|GNER]] voor deze concessie het grootste contract in de [[Geschiedenis van de spoorwegen in Europa|geschiedenis van het Europese spoor]] af, een tienjarige overeenkomst ter waarde van 1,35 miljard [[Pond sterling|pond]]. Een jaar later moest GNER de franchise alweer teruggeven. Vervolgens sloot [[National Express Group|National Express]] in augustus 2007 een contract van 1,4 miljard af voor ruim zeven jaar, maar nog geen twee jaar later viel de vervoersvraag zwaar tegen vanwege de [[kredietcrisis]]. In juli 2009 kondigde het bedrijf aan dat het zijn verplichtingen niet zou voldoen en in november 2009 nam de overheid de exploitatie over. Dat duurde tot er in 2015 een contract werd gesloten met [[Virgin Trains East Coast]]. Voor 3,3 miljard pond zou het bedrijf de lijn tot 2023 uitbaten, maar in juni 2018 werd de lijn teruggegeven aan de overheid. Die zet sindsdien de [[London North Eastern Railway]] in als ''last resort''.
De gang van zaken leidde tot een roep om [[Nationalisering|renationalisering]] van de lijn of zelfs het hele spoorwegnet.<ref>{{Citeer nieuws |titel=East Coast train line to be put into public control |url=https://www.bbc.com/news/business-44142258 |datum=2018-05-16 |bezochtdatum=2024-03-24 |taal=en-GB |archiefdatum=2018-06-25 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20180625104604/https://www.bbc.com/news/business-44142258 |dodeurl=no }}</ref>
. {{Appendix|2=* {{Citeer web|url=https://www.theguardian.com/business/2023/may/11/transpennine-railway-what-is-the-operator-of-last-resort|titel=TransPennine railway: what is the operator of last resort?|werk=[[The Guardian (Britse krant)|The Guardian]]|datum=2023-05-11|taal=en}}
| |||