Katherine Hayles: verschil tussen versies

'''N. Katherine Hayles''' (16 december 1943) is een [[Postmodernisme|postmoderne]] [[Literaire kritiek|literaire criticus]] , die het meest bekend is voordoor haar bijdragen op het gebied van literatuur en wetenschap, elektronische literatuur en [[Amerikaanse literatuur]] .<ref>{{cite news|url=https://scholar.google.com/scholar?q=%22N.+Katherine+Hayles%22&hl=en&lr=&btnG=Search|title=Citations search: "N. Katherine Hayles" (Google Scholar)|accessdate=2008-01-18|publisher=|date=}}</ref> Ze is professor en directeur van de Letteren faculteit van de [[Duke University]] .<ref>{{cite web|url=http://literature.duke.edu/people?Gurl=/aas/Literature&Uil=n.hayles&subpage=profile|title=Faculty - Program in Literature|website=literature.duke.edu}}</ref>

Hayles werd geboren in [[Saint Louis (Missouri)|Saint Louis, Missouri]], als kind van Edward en Thelma Bruns. Ze ontving haar [[Bachelor of Science|BS]] in [[Scheikunde|Chemistry]] van het Rochester Institute of Technology in 1966, en haar [[Master (graad)|MSMaster]] in Chemistry van het [[California Institute of Technology]] in 1969. Ze werkte in 1966 als researchchemicus bij [[Xerox|Xerox Corporation]] en als chemisch onderzoeksconsulent bij [[Beckman Coulter|Beckman Instrument Company]] van 1968-1970. Hayles maakte een carriereswitch en ontving haar [[Master (graad)|MA]] in [[Engelse literatuur|English Literature]] van [[Michigan State University]] in 1970, en haar [[Doctor of Philosophy|Ph.D.]] in Engelse literatuur van de [[University of Rochester|universiteit van Rochester]] in 1977.<ref name="Gale2004">Gale 2004.</ref> Zij is een socialesociaal en literaireliterair criticus.

Haar onderzoek richt zich primair op de 'relaties tussen wetenschap, literatuur en technologie'.<ref>{{cite web|url=http://www.uiowa.edu/~iareview/tirweb/feature/hayles/hayles.htm|title=Iowa Review Web|website=uiowa.edu|bezochtdatum=8 maart 2019|archiefurl=https://web.archive.org/web/20080216201642/http://www.uiowa.edu/~iareview/tirweb/feature/hayles/hayles.htm|archiefdatum=16 februari 2008|dodeurl=ja}}</ref><ref>{{cite web|url=http://townsendcenter.berkeley.edu/avenali_hayles.shtml|title=N. Katherine Hayles, Literature, Duke University - Townsend Center for the Humanities|website=townsendcenter.berkeley.edu}}</ref> Hayles heeft lesgegeven aan de [[Universiteit van Californië - Los Angeles|UCLA]] , de [[University of Iowa]] , de University of Missouri-Rolla , het [[California Institute of Technology]] en het [[Dartmouth College]] .<ref name="Gale2004">Gale 2004.</ref> Van Zij2001 tot 2006 was zij de faculteitsdirecteur van de Electronic Literature Organization van 2001-2006.<ref>{{cite web|url=http://eliterature.org/about/literary-advisory-board/|title=Literary Advisory Board (ELO)|website=eliterature.org|bezochtdatum=8 maart 2019|archiefurl=https://web.archive.org/web/20080520183620/http://eliterature.org/about/literary-advisory-board/|archiefdatum=20 mei 2008|dodeurl=ja}}</ref>

Hayles ziet 'de begrippen '[[mens]]elijk ' en ' posthumaan ' als constructies[[Construct|constructen]] die voortkomen uit historisch specifieke inzichtenhistorische inopvattingen over technologie, cultuur en belichaming; "Menselijke'menselijke' en" 'posthumane' "visies producerenleiden elk unieketot modelleneen vaneigen soort subjectiviteit.<ref>N. Katherine Hayles, ''How We BecamousBecame Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature and Informatics'' , (Chicago: University of Chicago Press, 1999) ', 33.</ref> In dit kader is 'mens' in overeenstemming met de [[Verlichting (stroming)|Verlichting-Verlichtingsnoties]] noties van [[Humanisme|liberaal humanisme]], inclusief de nadruk op het 'natuurlijke zelf' en de vrijheid van het individu.<ref name="Hayles, Posthuman, 3">Hayles, ''Posthuman'' , 3.</ref> Omgekeerd ontkentgaat het posthumane hetniet begripuit van een 'natuurlijk' zelf en komt het tevoorschijn alswanneer menselijke intelligentie wordt geconceptualiseerd als een coproductie met intelligente machinesapparaten. De Volgensposthumane Haylesvisie waardeert devolgens posthumane kijkHayles informatie overhoger dan materialiteit,. beschouwtOok is het bewustzijn alsin deze visie een epifenomeenrandverschijnsel en verbeeldt hetis het lichaam als een prothese voor de geest.<ref>Hayles, ''Posthuman'' , 2.</ref> In het bijzonder suggereert Hayles dat in de posthumane zienswijze "er geen essentiële verschillen of absolute scheidslijnen zijn tussen lichamelijk bestaan en computersimulatie. . . computersimulatie…" <ref name="Hayles, Posthuman, 3" /> Het posthumane komt aldus naar voren als een [[deconstructie]] van het liberale liberaal-humanistische begrip 'mens'. Hayles negeertheeft hetweinig ideeop vanmet eende vormidee van onsterfelijkheid gecreëerd doordat het behoudvastleggen van menselijke kennis met computers, ineen vorm van onsterfelijkheid creëert. In plaats daarvan tekiest kiezenze voor een specificatie binnen dehet definitiekader van posthumaanhet datposthumane. In dit kader kan men de mogelijkheden van informatietechnologie omarmtomarmen zonder de ingebeeldebijgedachten begrippen vanaan oneindige macht en onsterfelijkheid, noties die vaak geassocieerdgekoppeld metworden aan technologie en losin vantraditioneel deniet traditionelein menselijkheid.verband worden gebracht met het mens-zijn.

Dit idee van het posthumane pastsluit ook bij de cyberneticaaan bij het creëren van de [[Terugkoppeling|feedbacklus]] diemet mensenbehulp invan staat[[cybernetica]], steltwaarmee om met technologie te communicerenmensen via een blackbox, waarbijkunnen decommuniceren mensmet technologie en deer machine als ééneen geheel wordenmee verbondenvormen. Daarom koppelt Hayles dit aan een algemene culturele perceptie van [[Virtualiteit (informatica)|virtualiteit]] en een voorkeur voor informatie in plaats van materialiteit.

Hoewel zij de verschillen tussen "menselijk" en "posthumaan" opsomt, let Hayles er wel op dat beide perspectieven zich bezighouden met het wissen van belichaming van subjectiviteit.<ref>Hayles, ''Posthuman'' , 4.</ref> In de liberale humanistische visie, is kennis belangrijker dan het lichaam, dat wordt gezien als een object om te bezitten en te beheersen. Ondertussen verbeelden populaire opvattingen van de cybernetische posthumane het lichaam als slechts een houder voor informatie en code. Door de overeenstemming tussen deze twee perspectieven, gebruikt Hayles ''How We Became Posthuman'' om de sociale en culturele processen en praktijken te onderzoeken die hebben geleid tot het conceptualiseren van informatie als zijnde gescheiden van het materiaal waaruit het gevormd is.<ref>Hayles, ''Posthuman ', 2.''</ref> Aan de hand van diverse voorbeelden, zoals [[Alan Turing|Turing's]] [[Turingtest|Imitation Game]] , [[William Gibson|Gibson's]] ''[[Zenumagiër|Neuromancer]]'' en [[Cybernetica|cybernetische theorie]] , traceert Hayles de geschiedenis van wat zij noemt "de culturele perceptie dat informatie en materialiteit conceptueel verschillend zijn en dat informatie in zekere zin essentieel, belangrijker en meer fundamenteel is dan materialiteit. " <ref>Hayles, ''Posthuman'' , 18.</ref> Door de opkomst van een dergelijk denken te traceren en door te kijken naar de manier waarop bijvoorbeeld literaire en wetenschappelijke teksten zich voorstelden, de mogelijkheid om het menselijk bewustzijn in een computer te downloaden, probeert Hayles de informatie / materiaalscheiding lastig te vallen en in haar woorden , "... weer datgene in beeld te brengen dat nog steeds wordt gewist in hedendaagse discussies over cybernetische onderwerpen." <ref>Hayles, ''Posthuman'' , 5.</ref> In dit opzicht is het posthumane subject onder de voorwaarde van virtualiteit een 'amalgaam, een verzameling heterogene componenten, een materiaal-informatieve entiteit waarvan de grenzen een voortdurende constructie en reconstructie ondergaan'.<ref>{{Cite book|title=Posthuman|last=Hayles|first=|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=3}}</ref> Hayles onderscheidt "belichaming" van het concept van "het lichaam" omdat "in tegenstelling tot het lichaam de belichaming contextueel is, verstrikt in de specifieke kenmerken van plaats, tijd, fysiologie en cultuur, die samen de uitvoering vormen." <ref>{{Cite book|title=Posthuman|last=Hayles|first=|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=196}}</ref> Hayles onderzoekt specifiek hoe verschillende science fiction-romans een verschuiving in de conceptie van informatie beschrijven, met name in de dialectiek van aanwezigheid / afwezigheid in de richting van patroon / willekeur. Ze schetst deze verschuivingen om te laten zien hoe ideeën over onttrekking en informatie een 'lokale bewoning' hebben en 'belichaamd' zijn in de verhalen. Hoewel ideeën over 'informatie' die uit de context worden gehaald abstracties maken over het menselijk 'lichaam', plaatst het lezen van science fiction dezelfde ideeën in 'belichaamd' verhaal. '

Binnen het veld van Posthuman Studies, werd Hayles' ''How We Became Posthuman'' beschouwd als "de [[Posthumanisme|kerntekst]] die [[posthumanisme]] die voor brede internationale aandacht zorgde".<ref name="Ferrando, 2014">{{cite journal|last=Ferrando|first=Francesca|title=Posthumanism|journal=Kilden Journal of Gender Research|date=2014|ISSN=0809-6341|volume=2|pages=168–172|url=https://www.academia.edu/8041656/POSTHUMANISM|accessdate=5 December 2016}}</ref> In de jaren sinds dit boek werd gepubliceerd, werd het zowel geprezen als bekritiseerd door geleerden die haar werk vanuit verschillende invalshoeken hebben bekeken, waaronder die van cybernetische geschiedenis, feminisme, postmodernisme, culturele en literaire kritiek, en artikelen in de populaire pers over de veranderende relaties van mensen met technologie.

De reacties op de schrijfstijl van Hayles, de algemene organisatie en de reikwijdte van het boek zijn gemengd. Het boek wordt over het algemeen geprezen voor het weergeven van diepte en ruimte in het combineren van wetenschappelijke ideeën en [[literaire kritiek]] . Linda Brigham van de Kansas State University beweert dat Hayles erin slaagt om de tekst "door divers, historisch controversieel terrein heen te leiden door middel van een zorgvuldig opgebouwde en opzettelijke organisatiestructuur." <ref name="Brigham, 1999">{{Cite web|url=http://www.altx.com/ebr/reviews/rev9/r9bri.htm|title=Are We Posthuman Yet?|date=Spring 1999|accessdate=12 October 2015|website=[[Electronic Book Review]]|publisher=|last=Brigham|first=Linda|issn=1553-1139}}</ref> Sommige geleerden vonden haar proza moeilijk te lezen of te gecompliceerd. [[Andrew Pickering]] beschrijft het boek als "hard going" en het ontbreken van "eenvoudige presentatie." <ref name="Pickering, 2000">{{Cite journal|title=[Review of How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics by N. Katherine Hayles]|jstor=25147527|journal=Technology and Culture|date=2000-04-01|pages=392–395|volume=41|issue=2|first=Andrew|last=Pickering|publisher=Johns Hopkins University Press and the Society for the History of Technology}}</ref> Dennis Weiss van het York College in Pennsylvania beschuldigt Hayles van 'een onnodig ingewikkeld raamwerk voor het denken over het lichaam', bijvoorbeeld door termen als 'lichaam' en 'belichaming' dubbelzinnig te gebruiken. Weiss geeft echter toe dat ze science fiction overtuigend gebruikt om te laten zien hoe "de eng gerichte, abstracte constellatie van ideeën" van cybernetica circuleert door een bredere culturele context.<ref name="Weiss, 2000">{{Cite journal|url=http://www.jcrt.org/archives/01.3/weiss.shtml|title=Posthuman Pleasures: Review of N. Katherine Hayles' How We Became Posthuman|last=Weiss|first=Dennis|date=Fall 2000|journal=Journal for Cultural and Religious Theory|doi=|pmid=|access-date=}}</ref> Craig Keating van het Langara College stelt daarentegen dat de onbekendheid van sommige teksten hun vermogen om als geleider voor wetenschappelijke ideeën te fungeren, in twijfel trekt.<ref name="Keating, 2000">{{Cite web|title=Review of Hayles, N. Katherine, How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature and Informatics|url=https://www.h-net.org/reviews/showrev.php?id=4517|website=www.h-net.org|date=2000-09-01|accessdate=2015-10-10|first=Craig|last=Keating}}</ref>

Verschillende geleerden die ''How We Became Posthuman'' bespraken, benadrukten de sterke en zwakke punten van haar boek met betrekking tot de relatie tot [[feminisme]] . Amelia Jones van de [[University of Southern California]] beschrijft het werk van Hayles als reactie op het misogynistische discours op het gebied van [[cybernetica]] .<ref name="Jones, 2002">{{Cite journal|title=[Review of How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics by N. Katherine Hayles]|jstor=3175794|journal=Signs|date=2002-01-01|pages=565–569|volume=27|issue=2|first=Amelia|last=Jones|publisher=University of Chicago Press|doi=10.1086/495699}}</ref> Zoals Pickering schreef, daagt Hayles' opwaardering van een ' belichaamd [[posthumanisme]] ' de [[cybernetica]] -'vergelijking van de menselijkheid met onstoffelijke informatie' uit, door 'nog een mannelijke truc te zijn voor feministen die de miskenning van lichamelijke arbeid van vrouwen moe zijn'.<ref name="Pickering, 2000"/> Stephanie Turner van de [[Purdue-universiteit|Purdue University]] beschreef Hayles ' werk ook als een kans om de heersende opvattingen over het menselijke subject die ervan uitgingen dat het lichaam blank, mannelijk en Europees was, te betwisten, maar suggereerde dat de dialectische methode van Hayles te veel interpretatierisico's zou kunnen hebben, waardoor enkele vragen niet beantwoord zouden worden over "welke interventies de beste richtingen beloven om te nemen." <ref>{{Cite journal|title=How We Became Posthuman: Virtual Bodies in Cybernetics, Literature, and Informatics (review)|url=https://muse.jhu.edu/journals/modern_fiction_studies/v045/45.4turner.html|journal=MFS Modern Fiction Studies|date=1999-01-01|issn=1080-658X|pages=1096–1098|volume=45|issue=4|doi=10.1353/mfs.1999.0096|first=Stephanie S.|last=Turner}}</ref>

=== Ontvangst van Hayles' constructie van het posthumanposthumane subject ===

Beoordelaars waren het niet eens over Hayles' constructie van het posthumane onderwerp. Weiss beschrijft het werk van Hayles als een uitdaging voor de simplistische dichotomie van menselijke en post-menselijke onderwerpen om de relatie tussen menselijke wezens en intelligente machines te heroverwegen, maar suggereert ook dat in haar poging om haar visie op het posthumane te onderscheiden van de "realist, objectivistische epistemologie kenmerkend voor cybernetica van de eerste golf ", valt ook zij terug op het [[Universalisme (theologie)|universalistische]] discours, deze keer gebaseerd op hoe de cognitieve wetenschap in staat is om de" ware aard van het zelf "te onthullen.<ref name="Weiss, 2000"/> Jones beschrijft op dezelfde manier het werk van Hayles als reactie op de uittreding van cybernetica van het menselijke subject door door te slaan naar een aandrang op een 'fysieke realiteit' van het lichaam, los van het discours. Jones voerde aan dat de realiteit nogal "bepaald is in en door de manier waarop we de wereld bekijken, articuleren en begrijpen".<ref name="Jones, 2002"/>

In termen van de kracht van Hayles' argumenten met betrekking tot de terugkeer van materialiteit naar informatie, uitten verschillende geleerden twijfel over de geldigheid van de aangeleverde gronden, met name de [[evolutionaire psychologie]] . Keating beweert dat terwijl Hayles evolutionair psychologische argumenten volgt om te pleiten voor het overwinnen van de uittreding van kennis, ze "geen goede reden biedt om deze stelling te onderbouwen".<ref name="Keating, 2000"/> Brigham beschrijft de poging van Hayles om [[Autopoiese|autopoietische]] circulariteit te verbinden met "een tekortkoming in [[Humberto R. Maturana|Maturana's]] 's poging om evolutionaire verandering te verklaren" als ongerechtvaardigd.<ref name="Brigham, 1999"/> Weiss suggereert dat ze de fout maakt 'te dicht bij het realistische, objectivistische discours van de wetenschappen te blijven', dezelfde fout die ze Weiner en Maturana verwijt.<ref name="Weiss, 2000"/>

== GeselecteerdeBibliografie bibliografie(selectie) ==

* ''Technocriticism and Hypernarrative. A special issue of Modern Fiction Studies'' 43, no. 3, Fall 1997 (guest editor)

=== BoekBijdragen hoofdstukkenaan boeken ===

* 'The life cycle of cyborgs: writing the posthuman.' In ''The Cyborg Handbook,'' Gray, Chris Hables (ed.) New York: Routledge, 1996. Ook verkrijgbaar in ''Cybersexualities'', Wolmark, Jenny (ed.) Edinburgh: Edinburgh Univ. Press, 2000.