Kleine bijvlieg: verschil tussen versies

{{Taxobox insect

| w-naam = ''Eristalis arbustorum''

| auteur = [[Carl Linnaeus|Linnaeus]]

| datum = 1758

Op de foto is een vrouwtje afgebeeld. De kleine bijvlieg is samen met ''[[Eristalis abusivus]]'' de kleinste vertegenwoordiger van het geslacht ''[[Eristalis]]''. ''E. arbustorum'' onderscheidt zich van ''E. abusivus'' door lang behaarde antenneborstels. Met een loep is dit te zien maar het blijft moeilijk. Bij de mannetjes is het makkelijker,raken de ogen raken elkaar over enige afstand. De ogen van de vrouwtjes raken elkaar niet.

Bij de mannetjes is er op het achterlijf van [[Segment (biologie)|segment]] 2 een grote roodbruine tot oranje vlek zijvlek die verbonden is met eenzelfde type vlek op segment 3. Bij de vrouwtjes is deze vlek enkel op segment 2 aanwezig (zie foto). De grootte van deze gele vlekken varieert afhankelijk van de temperatuur dietijdens de popontwikkeling van de ervaartpop.<ref>Ottenheim, M.M. (1997) The evolution and function of phenotypic plasticity of ''Eristalis'' hoverflies. PhD thesis. 127p.</ref>. In de lente zijn deze vlekken veel kleiner dan bij de volwassen vliegen in de zomer. In de lente zijn de vrouwtjes bijna helemaal zwart en beperkt het geel van de mannetjes zich tot het tweede segment. In de zomer hebben de vrouwtjes grote gele vlekken op het tweede segment en helder witte segmentranden. Het geel van de mannetjes kan zich wel tot op het vierde segment uitbreiden. Dit verschijnsel heet [[fenotypische plasticiteit]].

Het is ook mogelijk om ''E. arbustorum'' te kweken.<ref>Ottenheim, M.M. & Holloway, G.J. 1995 The effect of diet and light on larval and pupal development of laboratory-reared ''Eristalis arbustorum'' (Diptera: Syrphidae). Netherlands Journal of Zoology 45, 305-314.</ref>. Het moeilijkste is de wijfjes eieren op het wateroppervlak af te laten zetten. Leg een netje met gaatjes van ongeveer een millimeter. over vies water (oud bloemenwater werkt prima) en zorg ervoor dat het netje niet in het water hangt maar er net boven. Er moeten bloemen aanwezig zijn in de kooi om de vrouwtjes van voedsel te voorzien. Tussen de 100 en 150 eieren van 1&nbsp;mm worden door een vrouwtje afgezet in een klontje op het wateroppervlak. Je kan de vrouwtjes met hun ovipositor door het netje heen zien prikken. De eitjes moeten dan overgebracht worden naar het kweekmedium. Dat moet een redelijk drassige pap van paardenpoep of konijnenpoep zijn. Bij kamertemperatuur migreren de 5de stadia larven na ongeveer 14 dagen van de poepsoep naar drogere plaatsen. Als er geen deksel op de kweektank zit kan je ze enkele meters ver terugvinden. Het gebruik van een afgesloten bakje met twee compartimenten heeft de voorkeur. Aan de ene kant het kweekmedium en aan de andere kant wat papier voor de larven om te verpoppen. Als het kweekmedium uitdroogt of te droog is dan verpoppen de larven in het oppervlak van het medium. Men kan ze dan met hun "hoorntjes" uit het medium zien steken. Op deze manier lukt het om ''[[Eristalis tenax]]'', ''E. arbustorum'', ''E. abusivius'', ''E. pertinax'' en ''E. nemorum'' te kweken. Uit onderzoek blijkt dat in zeldzame gevallen de larven van ''E. arbustorum'' zich kunnen verdubbelen.<ref>Achterkamp, B., Ottenheim, M., Beukeboom, LWL.W. & Brakefield, PMP.M. (2000). Paedogenesis in ''Eristalis arbustorum'' (Diptera: Syrphidae). Proceedings Experimental and Applied Entomology. 11: 83-97</ref>.