Sergej Lavrov
Sergej Viktorovitsj Lavrov (Russisch: Серге́й Ви́кторович Лавро́в) (Moskou, 21 maart 1950) is sinds 9 maart 2004 minister van Buitenlandse Zaken van Rusland. Lavrov is van Armeens/Russische afkomst. Zijn vader was een Armeniër uit Tbilisi.[1]
| Sergej Lavrov | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Sergej Viktorovitsj Lavrov
| ||||
| Geboren | Moskou, 21 maart 1950 Sovjet-Unie | |||
| Politieke partij | Verenigd Rusland (VR) | |||
| Beroep | Politicus Minister | |||
| Handtekening | 
| |||
| Minister van Buitenlandse Zaken | ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 9 maart 2004 | |||
| Voorganger | Igor Ivanov | |||
| ||||
OpleidingBewerken
Lavrov spreekt Russisch, Engels, Frans, Armeens en Singalees. Die laatste taal leerde hij toen hij in de jaren 70 als Sovjet-diplomaat in Sri Lanka gestationeerd was. Lavrov studeerde aan het Instituut voor Internationale Relaties in Moskou, waar hij in 1972 afstudeerde. Zijn eerste zending was naar Sri Lanka, waar hij verbleef tot 1976. Na terugkomst in de Sovjet-Unie was hij werkzaam op het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Verenigde NatiesBewerken
In 1981 werd Lavrov aangesteld als senior-adviseur voor de Sovjet-delegatie bij de Verenigde Naties in New York. Hij werkte daar tot 1988, waarna hij terugkeerde naar Sovjet-Unie. Van 1988 tot 1994 werkte hij weer bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. In 1994 keerde hij terug naar de Verenigde Naties, dit keer als permanente vertegenwoordiger voor de Russische Federatie.
Minister van Buitenlandse ZakenBewerken
Op 9 maart 2004 werd Lavrov door president Vladimir Poetin benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken. Hij was daarmee de opvolger van Igor Ivanov.
Door sommigen wordt Lavrov gezien als een goede diplomaat, anderen zien hem vooral als spreekbuis van Poetin.[2]
Onder het ministerschap van Lavrov begon Rusland op 24 februari 2022 aan een invasie van Oekraïne met het oogmerk de democratisch gekozen regering af te zetten.[3] De internationale gemeenschap reageerde onder meer door persoonlijke sancties tegen Poetin en Lavrov.[4]
Externe linksBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|