L. de Rooy van Heerlen
L. de Rooy van Heerlen (Heerenveen, 26 december 1875 – Hilversum, 10 maart 1942) was het pseudoniem van Pieter Valkhoff, bijzonder hoogleraar Franse letterkunde aan de universiteit van Utrecht. Onder deze schuilnaam publiceerde hij twee boeken: Droomliefde en Het Liefdeleven van Leo Trelong.
| Pieter Valkhoff | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Petrus Valkhoff | |||
| Geboren | Heerenveen, 26 december 1875 | |||
| Geboorteplaats | Heerenveen[1] | |||
| Overleden | Hilversum, 10 maart 1942 | |||
| Overlijdensplaats | Hilversum | |||
| Land | Nederland | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Literatuur bewerken
Droomliefde verscheen in 1902 bij uitgeverij Valkhoff & Co. te Amersfoort. De bundel bevat een drietal verhalen: 'Droomliefde', 'Uit het Leven van Koos Keyzer' en 'Eerzucht'. De pers was enthousiast over de naturalistische verhalen: 'Een gelukkige mengeling van geestelijke dweperij en realistisch werk' (Nederlandse Spectator) en 'Drie goed geschreven novellen, die schetsen geven uit het dagelijksch leven, het leven van naast en om ons' (Rotterdams Nieuwsblad). De criticus van De Hofstad vermoedde dat L. de Rooy van Heerlen een pseudoniem was en dat hij eerder had gepubliceerd. Dit vermoeden was juist: onder zijn eigen naam had Valkhoff in 1899 meegedaan met een literaire prijsvraag voor Elsevier's Maandschrift. Zijn novelle 'Een weerzien: uit het leven van Marie Barnholt' behaalde de derde prijs en werd beloond met publicatie.
De roman Het Liefdeleven van Leo Trelong verscheen in 1906, bij dezelfde uitgeverij. Hoofdpersoon is de onzekere jongeman Leo Trelong, die worstelt met zijn liefdesgevoelens. Leo Trelong heeft literaire aspiraties en is goed op de hoogte van de laatste letterkundige werken uit binnen- en buitenland. Majesteit van Louis Couperus, Gorters Mei, Madame Bovary van Gustave Flaubert, Le Calvaire van Octave Mirbeau, Bel-ami van Guy de Maupassant, worden genoemd, gekraakt dan wel opgehemeld. Zijn lievelingswerk is Proza van Jac. van Looy. Ook woont Trelong een uitvoering van Op Hoop van Zegen van Herman Heijermans bij. De roman Het Liefdeleven van Leo Trelong kreeg gunstige kritieken.
Hierna zou De Rooy van Heerlen echter geen proza meer publiceren.
Wetenschap bewerken
Valkhoff publiceerde veel over Franse literatuur. Als erkenning van die publicaties werd hij in 1918 benoemd tot eredoctor in Groningen. Nog in hetzelfde jaar werd hij benoemd tot privaatdocent aan de Universiteit Utrecht. Die aanstelling werd in 1924 omgezet in een bijzonder hoogleraarschap in de Franse letterkunde. Valkhoff publiceerde veel artikelen over diverse schrijvers: Flaubert, Lamartine, Baudelaire, Rimbaud, Voltaire, Huysmans, Zola, Belle van Zuylen en anderen. Hij enthousiasmeerde velen voor de Franse literatuur.
Bibliografie bewerken
- 1902 - Droomliefde
- 1905 - Het Liefdeleven van Leo Trelong
Externe links bewerken
- Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
- Profiel van Valkhoff bij de Universiteit Utrecht
- C. Serrurier: 'Pieter Valkhoff. Levensbericht'. In Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde (1942)
- Bespreking van Het Liefdeleven van Leo Trelong in Arabesken
Bronnen, noten en/of referenties
|
- ↑ Catalogus Professorum Academiae Rheno-Traiectinae; geraadpleegd op: 5 februari 2019; Catalogus Professorum Academiae Rheno-Traiectinae-identificatiecode: 2079.