Petrogliefen van Belomorsk
De Petrogliefen van Belomorsk (Russisch: Беломорские петроглифы) zijn een reeks van elf archeologische petrogliefensites in de Russische republiek Karelië aan de kusten van de Witte Zee, in het oostelijk Karelisch district Belomorsk, met 3.411 rotstekeningen.
| Petrogliefen van Belomorsk Беломорские петроглифы | ||
|---|---|---|
| Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving: Petrogliefen van het Onegameer en de Witte Zee | ||
| ||
Een van de petrogliefen van Belomorsk
| ||
| Land |  Rusland
| |
| Coördinaten | 64° 30′ NB, 34° 42′ OL | |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
| Criteria | iii | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 1654 | |
| Inschrijving | 2021 (44e sessie) | |
| Kaart | ||
.svg)  | ||
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
De rotstekeningenvelden bevinden zich op eilanden van de rivier de Vyg, in de buurt van de waterkrachtcentrale van Vygostrov en op 6 km van de Witte Zee. De rotstekeningen zijn verdeeld over verschillende velden waaronder Staraja Zalavruga (meer dan 200 petrogliefen), Novaja Zalavruga (1.176 tekeningen), Jerpin Pudas (157 tekeningen), het noorden van Besovy Sledki (470 tekeningen), het zuiden van Besovy Sledki (60 tekeningen) en Zolotets (19 tekeningen).
De rotstekeningen werden tijdens het late neolithicum, in het 5e millennium v.Chr., in de rotsen uitgehouwen. Het is een van de grote vindplaatsen in zijn soort in Europa, waarvan de rotstekeningen de neolithische cultuur in Fennoscandië documenteren. De petrogliefen van de Witte Zee bestaan hoofdzakelijk uit gravures die jacht- en navigatietaferelen voorstellen, met de bijbehorende uitrusting, alsook dier- en menselijke voetafdrukken. De rotstekeningen worden in verband gebracht met nederzettingen en begraafplaatsen.[1]
In een gezamenlijke voordracht met de 300 km verwijderde sites van de Petrogliefen van het Onegameer werd dit cultureel erfgoed onder de groepsinschrijving van "Petrogliefen van het Onegameer en de Witte Zee" (Russisch: Петроглифы Онежского озера и Белого моря) op 28 juli 2021 tijdens de 44e sessie van de UNESCO Commissie voor het Werelderfgoed door deze laatste erkend als werelderfgoed en geregistreerd op de werelderfgoedlijst.
Bronnen, noten en/of referenties
|
