Waterzakmosdiertje
Het waterzakmosdiertje (Pectinatella magnifica) is een mosdiertjessoort uit de familie van de Pectinatellidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1851 door Joseph Leidy als Cristatella magnifica.
| Waterzakmosdiertje | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pectinatella magnifica (Leidy, 1851) Originele combinatie Cristatella magnifica | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
Beschrijving bewerken
Het waterzakmosdiertje is een zoetwatersoort. In plaats van verkalkte kolonies te vormen, zoals veel zoutwatersoorten, bestaan de kolonies P. magnifica uit een zachte, geleiachtige en doorschijnende massa met vele stervormige rozetten, die op hun beurt bestaan uit 12 tot 18 individuele zoïden. Aangezien deze vaak samengroeien, kunnen extreem grote opgezwollen ballon-, rugbybal- of zakvormige structuren ontstaan tot 30 centimeter in doorsnede, en meer dan een kilogram wegen. Meerdere kolonies kunnen echter samengroeien en drijvende zakken tot wel twee meter in doorsnee vormen. Onder water is de kolonie geelachtig of meer wit door de tentakelkransen, boven water is ze bruin.[2] Vanwege hun onaardse uiterlijk worden ze in Amerika ook wel 'The blob' genoemd.
Kolonievormende waterzakmosdiertjes zijn aan te treffen in meren, rivieren, vijvers en allerlei andere wateren, waar ze zich vastgehechen aan allerlei substraten. Maar worden ze te groot, dan gaan ze drijven.
Verspreiding bewerken
Deze mosdiertjessoort is inheems in Noord-Amerika en geïntroduceerd in de westelijke delen van de VS. In Europa komt de soort sinds 1883 als exoot voor. Het is onder ander bekend in Frankrijk, Duitsland, Nederland, België, Luxemburg, Oostenrijk en de Tsjechische republiek. De soort is inmiddels ook bekend uit Azië: Japan en Korea.[3]
In 2004 zijn voor het eerst statoblasten van de P. magnifica gevonden in de rivier de Hunze (of Oostermoerse Vaart) die loopt door de provincies Drenthe en Groningen en uitloopt in het Zuidlaardermeer. Hierna volgden meldingen uit andere provincies. Gelderland (uit Arnhem); Overijssel (Zwartsluis); Noord Brabant (Tilburg & Vught); Limburg (Roermond). Hoewel de soort nog maar op enkele locaties is aangetroffen, loopt de verspreiding al over zes verschillende provincies, hetgeen een wijde verspreiding doet veronderstellen. De soort wordt verspreid met schepen, ballastwater, vis, binnenwatervisserij, hengelsportmateriaal en vermoedelijk ook via waterplanten en de handel in aquariumplanten.
Bronnen, noten en/of referenties
|