Overleg:Torenhoog en mijlen breed

Opmerking van de starter

Ik heb dit hele artikel zelf geschreven aangezien dit mijn favoriete boek is. Mijn grootste probleem is dat ik waarschijnlijk te langdradig ben geweest en ik ben een absolute ramp wat spellen betreft. Ik zou het erg op prijs stellen als iemand de kans krijgt om er doorheen te lezen en wat correcties aan te brengen. Risika 21 jan 2007 00:51 (CET)

De titel bevatte in elk geval een spelfout; daar maakte een anonieme bijdrager zojuist gewag van. Ik heb "mijlenbreed" in de titel en tekst aangepast naar "mijlen breed". Apdency (overleg) 18 mei 2016 16:41 (CEST)

Vroeger dacht ik wel eens bij het bekijken van mijn boekenplank, 'wat jammer dat het geen Torenhoog en mijlenbreed is, dat zou mooier zijn. :-) Of dat een spelfout zou zijn geweest, valt te betwisten: de Grote Van Dale geeft wel mijlenlang en mijlenver, dus volgens de regel van analogie zou mijlenbreed ook moeten kunnen. Maar in dit artikel moet de titel natuurlijk geschreven worden zoals deze ook in het boek staat. Bever (overleg) 19 mei 2016 02:27 (CEST)

Ja, dat bedoelde ik met 'spelfout'. Een naam wordt immers ook gespeld? Maar ik ga er geen ellenlange discussies over voeren. Apdency (overleg) 19 mei 2016 20:38 (CEST)

Hoi Apdency, dat hoeft ook niet. :-) Bever (overleg) 28 mei 2016 14:54 (CEST)

Gelukkig maar Bever, en verder geen hoofdbrekens hier. Ik zocht slechts naar een excuus om het woord 'ellenlang' te gebruiken. :) Apdency (overleg) 30 mei 2016 20:08 (CEST)

Kanttekeningen bij een echte kolonie op Venus

Dit is een leuk boek, maar het is jammer dat Tonke Dragt niet te rade is gegaan bij een planetoloog. Ik begrijp wel dat het psychologische aspect belangrijker is dan de fysica. Het is de Nederlandse Solaris.

Hoe het er echt uitziet op Venus is merkwaardiger dan je je ooit zou voorstellen:

https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-94-010-3063-2_6

Je ziet "voorbij" de horizon (de hele planeet rond, als er geen wolken hingen) en je ziet het landschap "voorbij" de horizon schijnbaar hoger liggen, in de onvoorstelbare verte - maar nogmaals, gelukkig (?) benemen de wolken je doorgaans dit gekmakende zicht. De zon gaat niet onder maar glibbert uit in een ring die aan de overkant weer opgaat.

Helaas is het bijna niet mogelijk een koepel op het oppervlak te stichten voor de planeetonderzoekers. Hoe goed je het ook isoleert, warmte zal door de wand diffunderen - nog afgezien van de warmte die je zelf ontwikkelt als gevolg van gewoon leven en de wetten van de thermodynamica. En hoe raak je die warmte weer kwijt? Met warmtewisselaars naar de lucht buiten de koepel... Maar om te werken moeten die dan heter zijn dan de omringende Venus-lucht, en die is al zo'n 500 graden Celsius. We hebben het dus over een apparaat dat functioneert en vaste vorm houdt bij dergelijke temperaturen. Het is niet makkelijk om zoiets te fabriceren, met al die zwaveldioxide die rondzweeft. Onder de grond is het niet koeler, misschien zelfs warmer, maar ik kan daar niets over vinden.

De koepel moet 93 atm weerstaan - niet onmogelijk, maar een benauwd idee, alweer denkend aan al dat agressieve zwavelzuur. De koepel moet bestand zijn tegen hoge windsnelheden (meer dan 200 km/h) van lucht die zo'n 200 kg per kuub weegt. Dat is alsof de lucht louter uit raceauto's bestaat die onafgebroken met topsnelheid tegen de koepel aanbotsen. Het lijkt slechts lucht, maar het gaat om een enorme impuls-overdracht. Onder de grond bouwen in een betere optie...

Het is een wonder dat de Venera sondes het zelfs maar een half uurtje hebben uitgehouden.

Voorlopig kunnen we zo'n koepel niet bouwen.

Die lucht bestaat vooral uit kooldioxide, dus zuurstofwinning is niet het grootste probleem, als je al fotosynthese kunt bedrijven met dat flauwe oranje licht. Water is er ook al niet, maar zolang je alles wat er vrijkomt onder de koepel weer opvangt, dan is dat geen groot probleem.

Wat wel zou kunnen: luchtschepen hoger in de atmosfeer. Daar heersen bijna Aardse omstandigheden. Maar afdalen in de hel van Venus zal een onvoorstelbare uitdaging blijven.– De voorgaande bijdrage werd geplaatst door ‎ 2a01:cb0c:cd:d800:d9eb:7f56:d5e6: (overleg · bijdragen) 2 feb 2020 11:32

De ultieme uitdaging van een Venusroman is om deze aspecten op organische wijze in het verhaal te verwerken zonder er een natuurkundeles van te maken. 2A01:CB0C:CD:D800:D9EB:7F56:D5E6:9CD9 2 feb 2020 12:10 (CET)