Overleg:Eindige-elementenmethode

Benadering

Zie ook benadering (uitleg onderaan) MADe 30 sep 2005 13:37 (CEST)

Oude tekst

Er stond het volgende in het artikel:

In het algemeen bieden 2D-elementen (2D-modellen) grote voordelen vanwege de korte rekentijd. Dan dienen echter geometrie, randvoorwaarden en belastingen tweedimensionaal te zijn. Het probleem mag zowel prismatisch als axiaalsymmetrisch zijn.

Er wordt verder onderscheid gemaakt tussen zogenaamde H-elementen en P-elementen:

• H-elementen hebben een vaste instelling voor de verplaatsingsfunctie (bijv 1e-, 2e-, 3e-orde polynoom), door de gebruiker ingesteld. Hogere rekennauwkeurigheid wordt verkregen door fijnere mazen, d.w.z. kleinere elementen, te genereren.
• De P-methode heeft een variabel polynoom en kent complexere elementvormen. Hogere nauwkeurigheid wordt bereikt door de graad van de polynoom te vergroten.

Het meest toegepast wordt de H-methode om historische reden. De P-methode is gebruiksvriendelijker, maar vroeger had men nog niet de rekenkracht om deze methode tot standaard te maken.

Ik heb naar de artikelen in de andere talen gekeken en op internet gezocht, maar vind hier nergens iets over. Ik begrijp de inhoud van deze tekst niet, het is op zich misschien correct, maar de begrippen worden niet gedefinieerd, dus heb ik die hier naar de overlegpagina verplaatst. ChristiaanPR (overleg) 5 nov 2023 20:04 (CET)