Een lapidarium (Latijn: lapis = steen) kan twee betekenissen hebben. Het kan een fysieke verzameling van bewerkte stenen zijn, of een boek waarin stenen beschreven staan.

Lapidarium van de Vaticaanse musea

Lapidarium als verzameling van bewerkte stenen bewerken

 
Lapidarium van de Sint-Baafsabdij, Gent
 
Lapidarium in de Oostcrypte van de Sint-Servaasbasiliek, Maastricht

Dit betreft een verzameling van beeldhouwwerken, architectuurfragmenten, sarcofagen, grafstenen, votiefstenen of mijlpalen. Een lapidarium is soms onderdeel van een museum bij een archeologische opgraving. Bij kerken en kathedralen is het lapidarium soms ingericht in de kloostergang of in een crypte. Hier bevindt zich vaak bouwsculptuur dat bij een restauratie is vervangen, bijvoorbeeld pinakels, waterspuwers of gebeeldhouwde fragmenten van een portaal of doksaal. De originele, vaak beschadigde beelden komen dan in het lapidarium terecht. Ook vindt men er vaak sarcofagen en grafstenen die bij opgravingen of restauraties zijn aangetroffen.

Voorbeelden in België en Nederland bewerken

Voorbeelden elders bewerken

Lapidarium als boekwerk bewerken

Daarnaast wordt de term lapidarium gebruikt voor een boek of geschrift dat een geschreven verzameling van beschrijvingen van edelstenen vormt.[1] Typische zaken die beschreven worden zijn: vorm, kleur en vindplaats. In de Middeleeuwen beschreef men ook de magische eigenschappen die men de verschillende soorten edelstenen toedichtte. Van Jacob van Maerlant is bekend dat hij een lapidarium in het Middelnederlands heeft geschreven, de Lapidarijs. Dit werk is echter verloren gegaan.

Zie ook bewerken

Externe links bewerken