Kees Verheul

Nederlands schrijver

Kees Verheul (Hengelo, 9 februari 1940Blaricum, 16 maart 2024) was een Nederlands slavist, essayist, romanschrijver en vertaler.

Kees Verheul
Kees Verheul
Algemene informatie
Geboren 9 februari 1940
Geboorteplaats Hengelo
Overleden 16 maart 2024
Overlijdensplaats Blaricum
Land Nederland
Beroep Essayist, romanschrijver en vertaler
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Leven en werk bewerken

Verheul studeerde Engels en slavistiek aan de Universiteit Utrecht. Hij promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift The theme of time in the poetry of Axmatova (Het thema tijd in de dichtkunst van Anna Achmatova). Hij was van 1979 tot zijn pensionering op 16 december 2005 docent Russische Letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Verheul vertaalde poëzie van Anna Achmatova, Osip Mandelstam, Innokenti Annenski en Joseph Brodsky, de memoires van Nadezjda Mandelstam en een aantal boeken van Andrej Platonov.

Verheul was bevriend met Joseph Brodsky. Samen met Frans Kellendonk vertaalde hij Brodsky's essaybundel Less than One (vertaald als: Tussen iemand en niemand). Hij droeg bij aan Russische vertalingen van poëzie van Martinus Nijhoff en Guido Gezelle en schreef in Russische tijdschriften over letterkundige onderwerpen. Ook publiceerde hij een aantal bundels met beschouwingen over Nederlandse en Russische letterkunde, dagboeken en het autobiografische boekje 'Een vierkant in de toendra'.

Hij schreef een aantal romans: Kontakt met de vijand (over zijn studietijd in Rusland), Een jongen met vier benen (een bildungsroman met homo- en pedoseksuele thematiek) en de (nog onvoltooide) familieromancyclus De Tutcheffs.

Verheul leverde ook bijdrages aan een cursus Russische literatuur voor middelbare scholen, getiteld Russkaja Literatura. Bloemlezing Russische Literatuur en Inleiding Proza en Poëzie. Een inleiding in de Russische literatuur - 20 analyses.

In de Nederlandse letteren behoort Kees Verheul met Karel van het Reve, Nico Scheepmaker, Nicoline van der Sijs en Johan Daisne tot de slavisten die buiten hun oorspronkelijke vakgebied zijn getreden. In 1977 kreeg Verheul de Busken Huetprijs voor Verlaat debuut en andere opstellen. In 1991 kreeg Verheul, samen met een aantal collega-vertalers, de Aleida Schot-prijs voor vertalingen van poëzie van Joseph Brodsky.[1]

Verheul overleed op 16 maart 2024 in Blaricum en woonde tot aan zijn dood in het Rosa Spier Huis te Laren.[2][3]

Publicaties (selectie) bewerken

  • The theme of time in the poetry of Anna Axmatova (1971)
  • Kontakt met de vijand (1975)
  • Verlaat debuut en andere opstellen (1976)
  • Antwoord van een buitenstaander (1981)
  • Een jongen met vier benen (1982)
  • Rusland begint bij de IJssel (1985)
  • Een volmaakt overwoekerde tuin (1987)
  • Villa Bermond (1992)
  • De Tutcheffs (1992-...) (titel van de romancyclus)
    • Villa Bermond (1992)
    • Stormsonate (2006)
  • Een vierkant in de toendra (1993)
  • Het mooiste van alle dingen. Romeinse essays (1994)
  • Dans om de wereld. Fragmenten over Joseph Brodsky (1997)
  • Portret van Lucebert (1998)
  • Een kleine knieval (1998)
  • De dolende pen (2002)

Vertalingen bewerken

  • Anna Achmatova, Noordelijke elegie drie, Woubrugge: Avalon Pers, 1985. Geen ISBN
  • Nadezjda Mandelstam, Memoires (1971)
  • Osip Mandelstam, Wie een hoefijzer vindt, en andere gedichten (1974)
  • Osip Mandelstam, Zwarte aarde (1976, met houtsneden van Guillaume le Roi)
  • Andrej Platonov, De bouwput (1976)
  • Innokenti Annenski, Stalen krekel. Tien gedichten uit Het cypressehouten kistje (1985)
  • Joseph Brodsky, Tussen iemand en niemand. Essays (met Frans Kellendonk) (1987)
  • Andrej Platonov, Een meester in wording (1987)
  • Joseph Brodsky, Herfstkreet van de havik. Een keuze uit de gedichten 1971-1986 (1989) (meerdere vertalers, onder redactie en met een nawoord van Kees Verheul)

Noten bewerken

  1. Zie: Database literaire prijzen (website van het Letterkundig Museum).
  2. Kees Verheul (1940-2024) overleden. Tzum (19 maart 2024).
  3. RIP Kees Verheul. Hengelo Leest (20 maart 2024).

Bronnen bewerken