Wikipedia

Julius Schreck

Duits acteur, Eerste commandant van de SS, latere chauffeur en lijfwacht van Adolf Hitler (1898-1936)

Julius Schreck (München, 13 juli 1898 - München, 16 mei 1936) was een Duitse officier en SS-Brigadeführer. Hij was ook de persoonlijke chauffeur en lijfwacht van Adolf Hitler. Oorspronkelijk was Schreck een acteur. Schreck gold als de vader van de SS, en werd op 27 april 1934 als SS-Ehrenführer in de rang van een SS-Oberführer bevorderd.

Julius Schreck
Geboren 13 juli 1898
München, Beieren, Duitse Keizerrijk
Overleden 16 mei 1936
München, Beieren, Nazi-Duitsland
Rustplaats Friedhof Gräfelfing, München, Beieren, Duitsland[1][2]; grafsteen verwijderd.
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Deutsches Heer
Schutzstaffel
Dienstjaren 1914 - 1919
1923 - 1936
Rang
SS-Brigadeführer
Reichsführer (titulair)
Eenheid Stoßtrupp Adolf Hitler[3]
Schutzkommando
SS-Standarte 1
Führer-Begleitkommando
Bevel Reichsführer (1925-1926)
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Leven bewerken

Julius Schreck was aan het einde van de Eerste Wereldoorlog lid van verscheidene vrijkorpsen, waaronder ook de Marine-Brigade Ehrhardt. De nationaalsocialist van het eerste uur als Schreck was, had hij het lidmaatschapsnummer 53 van de NSDAP, en bouwde met zijn vrijkorpseenheden vanaf januari 1923 de Dachauer en Münchner SA op. In april 1923 trokken de vrijkorpsen zich uit de partij terug, en Schreck bleef daarentegen met weinig aanhangers in deze. Hij had net op de wens van Hitler mensen gerekruteerd voor de Stoßtrupp Hitler - een voorloper van de latere SS, die oorspronkelijk uit 8 door straatgevechten beproefde vrijkorpsleden samengesteld was. De originele leden waren Joseph Berchtold, Ulrich Graf, Emil Maurice, Christian Weber, Josef Dietrich, Rudolf Hess, Jakob Grimminger en Walter Buch.

De Stoßtrupp diende voor de persoonlijke bescherming van Hitler.

Het uniform van de Stoßtruppen leken sterk op die van de SA. Het enige duidelijke verschil was de zwarte skimuts met het doodskopembleem (Totenkopf), welke later ook in verscheidene andere SS-eenheden gebruikt werd. Schreck had het idee van de doodskopembleem van de Brigade Ehrhardt overgenomen.

Daarmee had Schreck de basis gelegd voor de oprichting van de latere SS. Van 1925 tot 1926 was Schreck de eerste SS-Oberleiter, waaruit een jaar later de functie van de Reichsführer ontstond.

Dood bewerken

In 1936 werd Schreck ziek en kreeg hersenvliesontsteking, waaraan hij uiteindelijk bezweek. Hitler zorgde ervoor dat hij een staatsbegrafenis kreeg. Alle hogere nazipartijleden waren hierbij aanwezig, inclusief Hermann Göring, Rudolf Hess, Joachim von Ribbentrop, Konstantin von Neurath, Emil Maurice, Hans Baur, Heinrich Hoffmann, Baldur von Schirach en Heinrich Himmler. Himmler noemde hem "Adolf Hitlers eerste SS-man". Zoals met vele andere graven van leden van de nazipartij werd Schrecks grafsteen na de Tweede Wereldoorlog verwijderd en is er een grafsteen zonder inscriptie op de plek waar hij begraven ligt neergezet[1].

Militaire carrière bewerken

Lidmaatschapsnummers bewerken

Onderscheidingen bewerken

Triviaal bewerken

Er waren meerderen straten in Duitsland vernoemd naar Schreck[9][10][11][12].

Zie ook bewerken

Externe links bewerken

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julius_Schreck&oldid=67096408"