John Hiatt

John Hiatt
	John Hiatt in 2010.
Algemene informatie
Geboren	20 augustus 1952
Geboorteplaats	Indianapolis
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1972 - heden
Genre(s)	Americana, folkrock, country, blues, heartland rock
Beroep	Singer-songwriter, muzikant
Instrument(en)	Gitaar, toetsinstrument, mondharmonica
Label(s)	MCA Records, Geffen Records, Vanguard Records
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

John Robert Hiatt (Indianapolis, 20 augustus 1952) is een Amerikaanse zanger/songwriter. Hij werd in eerste instantie bekend als songwriter voor een groot aantal artiesten. Het duurde een aantal jaren voordat hij ook zelf succes kreeg als zanger.

Biografie

Beginjaren

John Hiatt speelde op jonge leeftijd in enkele garagebands, waarvan The White Ducks het bekendste was. Met die band heeft hij het album In Season opgenomen. Hij werd vooral beïnvloed door Bob Dylan en the Rolling Stones. Op zijn achttiende verhuisde hij naar Nashville, waar hij een baan kreeg als songschrijver.

In 1973 sloot hij een platencontract met Epic Records en verscheen zijn eerste single We make spirit. In 1974 bracht hij zijn eerste album uit, getiteld Hangin’ round the observatory, gevolgd door Overcoats in 1975. Beide platen waren geen succes en de platenmaatschappij ontbond zijn contract.

In 1978 kreeg John Hiatt een platencontract bij MCA. Zijn eerste album voor dat label was Slug Line, dat is beïnvloed door Britse new wave artiesten zoals Elvis Costello, Joe Jackson en Graham Parker. In 1982 verscheen zijn album “All of a sudden”, dat geproduceerd werd door Tony Visconti (o.a.producer van David Bowie en T-Rex). In die tijd had hij alcoholproblemen en pleegde zijn tweede vrouw zelfmoord. In 1986 hertrouwde hij en kreeg hij een nieuw platencontract.

Succesvolle jaren

Bij zijn nieuwe platenlabel A&M bracht hij in 1987 het album "Bring the family" uit met een mengeling van rock ’n roll, country, blues en folk. Op die plaat, waarop ook zijn bekendste single Have a little faith in me staat, wordt hij begeleid door Ry Cooder (gitaar), Nick Lowe (basgitaar) en Jim Keltner (drumstel). Dit was zijn eerste album dat de Billboard hitlijst behaalde. Het volgende album “Slow Turning “ nam hij op met The Goners, die onder leiding stonden van slidegitarist en cajunmuzikant Sonny Landreth. Dat album is geproduceerd door Glyn Johns, die ook albums heeft geproduceerd van Led Zeppelin, Rolling Stones, The Who, Eric Clapton en veel anderen. Bernie Leadon (ex- Eagles) speelde mee als gastgitarist.

Na een succesvolle tournee in de Verenigde Staten en Europa en verscheen er een compilatie van zijn werk, genaamd Y’all caught? The ones that got away 1979-1985. In 1990 kwam het succesvolle album Stolen moments uit. Op die plaat, die werd geproduceerd door Glyn Johns, wordt hij begeleid door een aantal sessiemuzikanten. Voor het nummer "Bring back your love to me", dat van dit album afkomstig is, kreeg hij in 1991 een Country Music Award.

Vanaf 1991

John Hiatt op Halfway Amsterdam festival, 1994

In 1991 werkte John Hiatt opnieuw samen met Ry Cooder, Nick Lowe en Jim Keltner in een band die ze Little Village noemden, maar die samenwerking was niet zo succesvol wegens botsende ego’s. In 1993 werd een album uitgebracht met covers van zijn songs, onder de titel Love get strange: the songs of John Hiatt. Dit album werd gevolgd door de verzamelalbums Rollin’ into Memphis: Songs of John Hiatt (2000) en It'll Come To You...The Songs of John Hiatt (2003). In 1994 nam John Hiatt zijn eerste livealbum op, Hiatt comes alive at Budokan, waarop vooral nummers staan van de albums Bring the family, Slow turning en Stolen moments. Voor het album Walk on ontving hij een Grammy-nominatie. In 1998 koos het tijdschrift Rolling Stone hem tot zanger en componist van het jaar.

In 2000 volgde het album Crossin’ muddy waters met veel invloed van bluegrass-muziek. Op het volgende album “Master of disaster” (2005) werd o.a. meegespeeld door enkele leden van de blues rock band The North Mississippi Allstars. In 2007 kreeg hij een ster in de Music City Walk of Fame in Nashville. In 2012 verscheen het album Mystic Pinball, opgevolgd door Terms of my surrender (2014) dat grotendeels akoestisch is gespeeld. In 2018 volgde The Eclipse sessions, dat in vier dagen is opgenomen met Patrick O’Hearn (bas) en Kenneth Blevins (drums). Het album is genoemd naar de zonsverduistering die in die periode plaatsvond.

Covers

Een groot aantal artiesten heeft nummers van John Hiatt gecoverd, waaronder: Aaron Neville, Albert Lee, B.B. King, Bob Dylan, Bob Seger, Dave Edmunds, Emmylou Harris, Eric Clapton, Iggy Pop, Jeff Healey, Joan Baez, Joe Cocker, Linda Ronstadt, Nick Lowe, Paula Abdul, Rosanne Cash, Ry Cooder, Steve Earle, The Nitty Gritty Dirt Band, Three Dog Night, Willie Nelson en Willy DeVille. Ilse DeLange heeft het album Dear John uitgebracht met negen songs van John Hiatt.

Dochter Lilly

Ook Hiatts dochter Lilly (1984) is actief in de muziek: zij is singer-songwriter. Haar moeder Isabella Wood pleegde zelfmoord toen zij nog geen jaar was, waarna John haar alleen opvoedde, totdat hij hertrouwde met Nancy Stanley Hiatt.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Hangin' around The Observatory	1974	-
Overcoats	1975	-
Slug Line	1979	-
Two Bit monsters	1980	-
All Of A Sudden	1982	-
Riding With The King	1983	-
Warming Up To The Ice Age	1985	26-01-1985	32	6
Bring The Family	1987	13-07-1987	32	31
Ottawa Broadcast 1988	1988	-
Slow Turning	1988	10-09-1988	21	39
Y'All Caught? - The Ones That Got Away 1979-1985	1989	21-10-1989	64	5	Verzamelalbum
Stolen Moments	1990	30-06-1990	13	13
Little village	1992	29-02-1992	11	10	als Little Village met Nick Lowe, Ry Cooder & Jim Keltner
Perfectly Good Guitar	1993	11-09-1993	21	21
Hiatt Comes Alive at Budokan?	1994	-			met The Guilty Dogs
Walk On	1995	21-10-1995	32	12
Little Head	1997	05-07-1997	59	4
Crossing Muddy Waters	2000	14-10-2000	51	7
The Tiki Bar Is Open	2001	-
Beneath this gruff exterior	2003	14-06-2003	96	1	met The Goners
Chronicles	2005	-
Master of Disaster	2005	09-07-2005	78	3
Live From Austin, TX	2005	-
Same Old Man	2008	31-05-2008	72	3
The Open Road	05-03-2010	06-03-2010	62	3
Dirty Jeans and Mudslide Hymns	02-08-2011	06-08-2011	20	8
Mystic pinball	2012	06-10-2012	41	4
Terms of my surrender	2014	11-07-2014	16	5
The Eclipse sessions	2018	03-11-2018	59	1

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Walk on	1995	28-10-1995	10	6
Little head	1997	05-07-1997	38	3
The best of John Hiatt	1998	05-09-1998	4	15	Verzamelalbum
Crossing Muddy Waters	2000	28-10-2000	34	2
The Tiki bar is open	2001	29-09-2001	47	1
Dirty Jeans and Mudslide Hymns	2011	10-09-2011	95	2
Mystic Pinball	2012	06-10-2012	120	1*

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Radio girl	1979	28-07-1979	tip21	-
Georgia Rae	1989	14-01-1989	tip7	-	#51 in de Single Top 100
Have a little faith in me	1989	01-04-1989	11	7	#14 in de Single Top 100
Bring back your love to me	1990	28-07-1990	tip14	-	#67 in de Single Top 100
Cross my fingers	1993	11-09-1993	tip17	-