Wikipedia

Jim Magilton

voetballer uit Noord-Ierland

James "Jim" Magilton (Belfast, 6 mei 1969) is een voetbalcoach en voormalig betaald voetballer uit Noord-Ierland. Hij speelde doorgaans als rechtsmidden. Van 1988 tot 2006 speelde Magilton voor Liverpool, Oxford United, Southampton, Sheffield Wednesday en Ipswich Town.

Jim Magilton[1]
Jim Magilton, 2007
Persoonlijke informatie
Volledige naam James Magilton
Geboortedatum 6 mei 1969
Geboorteplaats Belfast, Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Lengte 185 cm
Positie Rechtermiddenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2006
Jeugd
1986–1988 Vlag van Engeland Liverpool
Senioren
Seizoen Club W (G)
1988–1990
1990–1994
1994–1997
1997–1999
1999
1999–2006
Totaal 		Vlag van Engeland Liverpool
Vlag van Engeland Oxford United
Vlag van Engeland Southampton
Vlag van Engeland Sheff Wednesday
→ Vlag van Engeland Ipswich Town
Vlag van Engeland Ipswich Town 		0(0)
150(34)
130(13)
27(1)
11(1)
262(15)
580 (64)
Interlands
1991–2002 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 52(5)
Getrainde teams
2006–2009
2009
2011
2012
2013–
2015–2017 		Vlag van Engeland Ipswich Town
Vlag van Engeland QPR
Vlag van Australië Melbourne Victory
Vlag van Ierland Shamrock Rovers (assistent)
Vlag van Ierland IFA (technisch directeur)
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland U21
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Magilton is een 52-voudig Noord-Iers international. Hij scoorde vijf maal voor Noord-Ierland.

Clubcarrière bewerken

Liverpool bewerken

Magilton kwam uit de jeugdacademie van Liverpool, van dezelfde lichting als middenvelder Steve McManaman. Hij speelde geen wedstrijd voor Liverpool en mocht van clubicoon en trainer Kenny Dalglish slechts op de bank zitten voor de FA Charity Shield 1988 tegen Wimbledon en de FA Charity Shield 1990 tegen Manchester United. Gedurende zijn mislukte beginjaren op Anfield (1988–1990) maakte hij deel uit van de selectie die in 1990 Engels landskampioen werd, de laatste titel tot 2020. Daarnaast maakte Magilton van dichtbij de Hillsboroughramp mee, de halve finale van de FA Cup tussen Liverpool en Nottingham Forest op Hillsborough, het stadion van zijn latere club Sheffield Wednesday. "De immense schaal van de diepe rouw heeft mij enorm aangegrepen", zei hij over een van de dodelijkste stadionrampen ooit.[2]

Oxford United en Southampton bewerken

In 1990 vertrok Magilton naar Oxford United, waar hij op termijn een sterkhouder werd en een stap hogerop forceerde. Na vier seizoenen informeerde Premier League-club Southampton naar Magilton. Magilton verkaste in de winter van 1994 voor £ 600.000 ,- naar The Dell, waar hij eveneens basisspeler was.[3] Zijn debuut op 14 februari 1994 tegen jeugdclub Liverpool vervaagde evenwel bij een hattrick van Matthew Le Tissier. Southampton won de wedstrijd met 4–2.[4][5] In drie jaar speelde de buitenspeler 130 competitiewedstrijden en scoorde dertien doelpunten. In 1997 verliet Magilton het Southampton van 'Le God', waarmee hij voornamelijk tegen degradatie streed.

Sheffield Wednesday bewerken

Dat laatste, tegen degradatie vechten, zou hij ook meermaals bij zijn volgende club doen: toenmalig Premier League-club Sheffield Wednesday. Sheffield Wednesday maakte een bedrag van £ 1.600.000 ,- over aan Southampton voor Magiltons diensten.[6] Hij was opnieuw twee seizoenen actief in de Premier League en zag toe hoe Wednesday zich in de rechterkolom van de klassering ophield. In mei 2000 degradeerde Sheffield Wednesday uit de Premier League, zonder Magilton die al naar Ipswich Town was vertrokken.[7][8] Magilton heeft een doelpunt gescoord voor Sheffield Wednesday in de Premier League, met name tegen West Ham United in april 1998 (1–1).[9]

Ipswich Town bewerken

Van 1999 tot 2006 kwam Magilton uit voor Ipswich Town, waarmee hij nog eens twee seizoenen op het hoogste niveau doorbracht onder trainer George Burley (2000–2001 en 2001–2002).[10] Niet het minst een hattrick van Magilton was in 2000 bepalend voor promotie naar de Premier League. Magilton tekende voor drie goals in de halve finale van de play-offs voor promotie tegen Bolton Wanderers op Portman Road.[11] Ipswich won de finale uiteindelijk van Barnsley met 2–4, de allerlaatste finale op het oude Wembley.[12] In 2002 degradeerde Ipswich uit de Premier League. Magilton bleef tot en met 2006 voor de club actief in de Football League Championship, goed voor een totaal van 262 competitiewedstrijden en vijftien doelpunten.

Magilton stopte in 2006 op 37-jarige leeftijd met profvoetbal bij de Tractor Boys, echter stond hij ook in het seizoen 2006/07 nog onder contract als speler-trainer.[13]

Magilton wordt op Portman Road gezien als een clublegende.[14]

Erelijst bewerken

  Liverpool FC

1988, 1990

Trainerscarrière bewerken

Na drie seizoenen als coach van Ipswich Town, nam Magilton in juni 2009 over van de ontslagen Portugees Paulo Sousa als coach van Queens Park Rangers.[15]

Vanaf juli 2011 ging Magilton in dienst als assistent-coach van Shamrock Rovers in Ierland, dat onder leiding stond van zijn landgenoot Michael O'Neill.[16]

In 2012 leidde Magilton heel even het Australische Melbourne Victory.[17]

In 2013 trad Magilton in functie als technisch directeur bij de Ierse voetbalbond (IFA).[18] Van 2015 tot 2017 coachte hij de nationale beloften (U21) van Noord-Ierland.[19]

Persoonlijk leven bewerken

In januari 2017 werd Magilton veroordeeld voor mishandeling van zijn minderjarige plusdochter (14).[20]

Zie ook bewerken

Referenties bewerken

  1. ↑ Profiel Jim Magilton Transfermarkt, Geraadpleegd op 2 juli 2020
  2. ↑ (en) 'The scale of the grief hit me': Northern Ireland's ex-Liverpool ace Jim Magilton recalls horrors of Hillsborough The Belfast Telegraph, 12 april 2020. Gearchiveerd op 13 mei 2021.
  3. ↑ (en) Ex-Northern Ireland manager Jim Magilton accused of assaulting teen stepdaughter by ‘slapping her in the head and dragging her down stairs’ The Sun, 31 januari 2017. Gearchiveerd op 2 juli 2020.
  4. ↑ (en) Le Tissier sets up the rout of poor Liverpool The Independent, 15 februari 1994. Gearchiveerd op 13 oktober 2022.
  5. ↑ (en) Le Tissier hits hat-trick in Liverpool win Southampton, Geraadpleegd op 2 juli 2020
  6. ↑ (en) Former Sheffield Wednesday star accused of assaulting teenage stepdaughter The Star, 31 januari 2017
  7. ↑ (en) Henry seals Wednesday's fate The Guardian, 10 mei 2000. Gearchiveerd op 4 juli 2020.
  8. ↑ (en) Magilton signs new Ipswich deal BBC, 5 november 2007. Gearchiveerd op 6 juli 2022.
  9. ↑ (en) Sheffield Wed v West Ham, 1997/98 Premier League, Geraadpleegd op 2 juli 2020. Gearchiveerd op 9 augustus 2020.
  10. ↑ (en) George Burley wants Ipswich Town job BBC, 25 oktober 2012. Gearchiveerd op 2 juni 2019.
  11. ↑ (en) ‘This was Jim’s night’ - celebrating the greatest game at Portman Road for a generation East Anglian Daily Times, 17 mei 2020. Gearchiveerd op 4 juli 2020.
  12. ↑ (en) Barnsley 2 - 4 Ipswich The Guardian, 29 mei 2000. Gearchiveerd op 1 september 2020.
  13. ↑ (en) Magilton is new Ipswich boss BBC, 5 juni 2006. Gearchiveerd op 16 mei 2023.
  14. ↑ (en) Town icon Magilton on being sacked by Evans over the phone, relationship with Keane and ‘horrendous’ headbutt allegations East Anglian Daily Times, 24 februari 2020
  15. ↑ (en) QPR appoint Magilton as manager BBC, 3 juni 2009. Gearchiveerd op 27 juli 2022.
  16. ↑ (en) O’Neill brings Magilton on board Shamrock Rovers, 6 juli 2011
  17. ↑ (en) Jim Magilton quits as Melbourne Victory interim boss BBC, 1 april 2012. Gearchiveerd op 7 december 2021.
  18. ↑ (en) Jim Magilton given IFA elite performance director role BBC, 21 juni 2013. Gearchiveerd op 14 september 2021.
  19. ↑ (en) Jim Magilton to continue as Northern Ireland U21 boss BBC, 11 mei 2015. Gearchiveerd op 14 september 2021.
  20. ↑ (en) Jim Magilton accused of assaulting teenage stepdaughter BBC, 31 januari 2017. Gearchiveerd op 29 mei 2023.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jim_Magilton&oldid=65979260"