Noord-Iers voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Noord-Iers voetbalelftal is een team van voetballers dat Noord-Ierland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden, zoals de voorrondes voor het WK en het EK.

Noord-Ierland
Vlag van Noord-Ierland
Bijnaam Green & White Army
Kledingsponsor Adidas
FIFA-ranglijst 74 Gedaald 2 (15 februari 2024)
Hoogste ranking 20e (september 2017)
Laagste ranking 129e (september 2012)
Associatie Irish Football Association
Bondscoach Vlag van Noord-Ierland Michael O'Neill
Stadion Windsor Park, Belfast
Meeste interlands Steven Davis (140)
Topscorer David Healy (36)
Wedstrijden
Eerste interland:
 Ierland 0 – 13 Engeland Vlag van Engeland
(Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882)
Grootste overwinning:
 Ierland 7 – 0 Wales Vlag van Wales
(Belfast, Noord-Ierland; 1 februari 1930)
Grootste nederlaag:
 Ierland 0 – 13 Engeland Vlag van Engeland
(Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882)
Wereldkampioenschap
Optredens 3 (eerste keer: 1958)
Beste resultaat Kwartfinale (1958 )
Europees kampioenschap
Optredens 1 (eerste keer: 2016)
Beste resultaat Achtste finale (2016)
Thuis
Uit

Oorspronkelijk vertegenwoordigde het team het hele Ierse eiland onder de naam "Ierland". Na de onafhankelijkheid van de Ierse Vrijstaat (de huidige Republiek Ierland) kreeg deze laatste een eigen voetbalbond met een eigen nationaal voetbalelftal. Tot 1950 bleef Noord-Ierland spelen onder de naam "Ierland" (in het British Home Championship zelfs tot halverwege de jaren zeventig) en werden spelers uit geheel Ierland geselecteerd.

De beste prestatie op een WK was het bereiken van de kwartfinale in 1958, waarin met 4-0 werd verloren van Frankrijk. In de jaren jaren zeventig en tachtig van de 20ste eeuw was het land nog een geduchte tegenstander. In 1982 en 1986 plaatste het zich voor de WK-eindronde. Noord-Ierland plaatste zich op 8 oktober 2015 voor het eerst voor een EK.

Geschiedenis bewerken

Iers voetbalelftal bewerken

  Zie Iers voetbalelftal (1882-1950) (mannen) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1880 werd de IFA, de Ierse voetbalbond opgericht. In 1882 werd de eerste interland gespeeld, die met 0-13 verloren werd. In 1914 won het team het Home Championship. Na onafhankelijkheid van Ierland bleef Noord-Ierland als Ierland spelen. Het team speelde wel bijna uitsluitend wedstrijden tegen Engeland, Schotland en Wales. Tussen 1928 en 1949 was de bond geen lid van de FIFA. In 1949 nam het land deel aan de kwalificatie van het WK in Brazilië. Het Home Championship werd als voorronde gebruikt en het team speelde als Ierland net als het onafhankelijke Ierland, dat in een andere groep deelnam aan de voorronde. Vaak speelde het team met een aantal spelers die in het Ierland geboren waren. Doordat in deze tijden erg weinig interlands gespeeld werden grepen de spelers elke kans die hen aangeboden werd. Vier spelers speelden zelfs in de kwalificatiecampagne voor het WK voor beide Ierlanden. Echter wilde Ierland deze situatie niet meer en dwong zijn spelers om niet meer voor Noord-Ierland te spelen. In 1950 tekende de laatste speler het document waardoor het team dat tot dan toe gespeeld had eigenlijk ophield te bestaan.

1954 – 1964 Kwartfinale op WK bewerken

Het nieuwe team dat enkel spelers uit het noorden opstelde bleef zichzelf Ierland noemen tot op een congres in 1953 van de FIFA bedongen werd dat enkel Ierland deze naam mocht gebruiken en het vierde oudste team ter wereld van dan af Noord-Ierland moest heten. Ook in 1954 speelde het kwalificatiewedstrijden tegen de andere ploegen uit Groot-Brittannië (Engeland, Schotland en Wales), alleen tegen Wales werden er punten gescoord.

In 1958 zorgde Noord-Ierland voor een verrassing door naast Portugal Italië uit te schakelen en zich voor de eerste keer voor een WK te plaatsen. Het begon de cyclus met twee uitwedstrijden, een gelijkspel in Portugal, 1-0 verlies tegen Italië. Italië en Portugal wonnen beiden hun thuiswedstrijd met 3-0, Noord-Ierland moest de laatste thuiswedstrijd tegen Italië winnen om zich te plaatsen. Jimmy McIlroy en Wilbur Cush waren de doelpuntenmakers bij de 2-1 overwinning. Noord-Ierland werd ingedeeld in een groep met allemaal voormalige WK-finalisten. De eerste wedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije werd met 1-0 gewonnen door een doelpunt van Cush, de tweede wedstrijd werd met 3-1 verloren van Argentinië. In de laatste groepswedstrijd tegen regerend wereldkampioen West-Duitsland verspeelden ze een 2-0 voorsprong. Het gelijkspel leverde een beslissingswedstrijd op tegen Tsjecho-Slowakije aangezien het doelsaldo nog niet doorslaggevend was. In de verlenging scoorde Peter McParland de winnende treffer, hij zou op vier doelpunten eindigen dit toernooi. Twee dagen later moest er al gespeeld worden in de kwartfinale, dat was te veel gevraagd voor de verrassing van het toernooi en Noord-Ierland verloor met 4-0 van Frankrijk, Doelman Harry Gregg en aanvoerder Danny Blanchflower werden opgenomen in het beste elftal van het toernooi.

Het succes kreeg geen passend vervolg, voor het WK-kwalificatie toernooi in Chili werd Noord-Ierland uitgeschakeld door West-Duitsland. In het EK-toernooi werd in de eerste ronde Polen tweemaal met 2-0 verslagen. In de achtste finale haalde men een 1-1-gelijkspel in de uitwedstrijd tegen Spanje, maar in de return won Spanje met 0-1.

In 1964 maakte George Best zijn debuut voor het Noord-Iers team, hij zou bij Manchester United uitgroeien tot een internationale ster, hij won in 1968 de Europa Cup I en werd datzelfde jaar verkozen tot beste speler van Europa. Hij sprak ook tot de verbeelding door zijn rebellerend gedrag, zijn bijnaam was "de Vijfde Beatle". Best was echter de enige topspeler van het Noord-Ierse team en het team zou zich niet plaatsen voor een internationaal toernooi.

Om zich te plaatsen voor het WK van 1966 streed Noord-Ierland met Zwitserland om een ticket, beide teams wonnen hun onderling thuiswedstrijd en van Nederland werden drie punten gehaald. De laatste wedstrijd tegen Albanië werd een deceptie, vlak voor tijd werd een voorsprong weggeven en de ploeg eindigde met één punt achterstand op de Zwitsers. Voor plaatsing voor het EK van 1968 was de ploeg weer ingedeeld met de andere Britse ploegen, men eindigde op de laatste plaats. Het WK van 1970 werd gemist door een 2-0 nederlaag tegen de Sovjet-Unie.

De kwalificatiecampagnes tussen 1972 en 1980 waren ook geen succes.

1980 – 1986 Heroïsche overwinningen in Valencia, Hamburg en Boekarest bewerken

Noord-Ierland begon zich behoorlijk te roeren in de jaren tachtig. Voor kwalificatie voor het WK van 1982 won het thuiswedstrijden tegen Zweden (3-0) en Portugal (1-0) en werd het een kanshebber voor de tweede plaats in de groep achter het ongenaakbare Schotland. Er werd ook veel puntenverlies geleden, maar omdat ook Zweden en Portugal het vaak lieten afweten waren negen punten en een doelsaldo van zes voor en vier tegen in acht wedstrijden genoeg voor kwalificatie. In de eindronde in Spanje begon Noord-Ierland met gelijke spelen tegen Joegoslavië (0-0) en Honduras (1-1). In de eerste wedstrijd werd Norman Whiteside met zijn 17-jaar de jongste speler ooit op een WK, hij nam het record van Pelé over. Er moest gewonnen worden van Spanje om verder te komen, in de heksenketel van Valencia bleef de ploeg op de been tegen de hard spelende Spanjaarden en scoorde via Gerard Armstrong. Noord-Ierland bleef heroïsch overeind ondanks een rode kaart en werd zelfs groepswinnaar. In de tweede ronde werd eerst gelijk gespeeld tegen Oostenrijk, maar in de beslissende wedstrijd werd net als in 1958 kansloos verloren van Frankrijk: 4-1.

Voor kwalificatie voor het EK van 1984 won Noord-Ierland alle vier thuiswedstrijden inclusief van WK-finalist West-Duitsland (1-0 door een doelpunt van Ian Stewart). Uitwedstrijden waren echter geen succes (gelijk tegen Albanië, verlies tegen Oostenrijk en Turkije) en voor de uitwedstrijd tegen West-Duitsland hadden de Duitsers twee punten meer, één wedstrijd minder gespeeld en een slechter doelsaldo. In Hamburg overtroffen de Noord-Ieren elkaar weer en wonnen met 0-1 door Norman Whiteside. De Ieren moesten nu hopen, dat West-Duitsland niet zou winnen van Albanië. Lang bleef de kans op een wonder, maar elf minuten voor tijd scoorde Gerhard Strack het winnende doelpunt voor de Duitsers.

In het kwalificatietoernooi van het WK in 1986 streed Noord-Ierland met Roemenië achter Engeland om de tweede plaats in de groep. De resultaten waren wisselend (zeven punten uit zes wedstrijden) en in de laatste uitwedstrijden tegen Roemenië en Engeland moesten drie punten gehaald worden. Roemenië had een sterke generatie, later dat seizoen zou Steaua Boekarest de Europa Cup I winnen. Net als in Valencia en Hamburg overtrof Noord-Ierland zich in Boekarest weer: 0-1, doelpunt Jimmy Quinn. In het Wembley Stadium haalde Noord-Ierland het noodzakelijke punt om Roemenië voor te blijven. Het WK was echter geen succes, na een 1-1-gelijkspel tegen Algerije zat een nieuwe stunt tegen Spanje er niet in (2-1 verlies). In de laatste groepswedstrijd tegen Brazilië werd met 3-0 verloren. Doelman Pat Jennings nam afscheid van het Ierse team, hij was met 119 interlands recordinternational van Europa op dat moment en verdedigde het Ierse doel vanaf 1964.

1986 – 2010 Magere jaren bewerken

Na het WK was het afgelopen met de verrassende resultaten van het kleine land. Voor het EK in 1988 haalde het alleen punten tegen de nummer laatst Turkije, ook de drie cyclussen daarna leverde geen opvallende overwinningen meer op. Opmerkelijk was wel het gelijkspel tegen Denemarken voor het EK in 1992. Dankzij dat resultaat plaatste Joegoslavië zich voor het EK, maar door de Joegoslavische burgeroorlog viel Denemarken in en het werd Europees Kampioen.

De resultaten voor kwalificatie van het EK in 1996 waren nogal wisselend, er werd geen uitwedstrijd verloren, maar wel drie van de vijf thuiswedstrijden (tegen Ierland, Portugal en Letland). Voor de laatste ronde had Noord-Ierland drie punten en zes doelpunten achterstand op Ierland. Noord-Ierland won zijn laatste thuiswedstrijd tegen Oostenrijk met 5-3 en Ierland verloor met 3-0 van groepswinnaar Portugal. Noord-Ierland kwam één doelpunt tekort voor een play-offwedstrijd tegen Nederland.

De jaren daarna gingen de resultaten steeds verder achteruit, in de kwalificatietoernooien van 1998, 2000 en 2002 eindigde Noord-Ierland steeds op de voorlaatste plaats. In 2004 was de ramp compleet, Noord-Ierland eindigde op de laatste plaats achter Armenië. Voor het WK van 2006 waren de resultaten weer mager, maar er was wel weer een opvallende overwinning: 1-0 tegen Engeland dankzij een doelpunt van David Healy.

Kwalificatie voor het EK van 2008 leverde een opleving op. Na een 0-3 thuisnederlaag tegen IJsland volgden overwinningen tegen Spanje (3-2) en Zweden (2-1), Healy scoorde alle doelpunten. Later werd er ook van Denemarken gewonnen en de uitwedstrijden tegen Zweden en Denemarken leverde een gelijkspel op. Noord-Ierland verspeelde echter zijn kansen tegen de kleine voetballanden, er werd verloren van Letland (1-0) en opnieuw van IJsland (2-1), de winnende doelpunten waren allebei eigen doelpunten. De achterstand op Spanje en Zweden was uiteindelijk respectievelijk acht en zes punten. Van de 17 Noord-Ierse treffers scoorde Healy liefst 13 treffers, nooit eerder scoorde iemand zoveel tijdens een kwalificatietoernooi.

De stijgende lijn werd voortgezet tijdens kwalificatie voor het WK in 2010. Na nederlagen tegen Slowakije en Slovenië kwam Noord-Ierland weer in de race na thuisoverwinningen op Polen en Slovenië. Een thuisnederlaag tegen Slowakije (0-2) brak de ploeg uiteindelijk op. Noord-Ierland eindigde op de vierde plaats met zes en vijf punten achterstand op respectievelijk Slowakije en Slovenië. Healy kwam nu niet verder dan één treffer.

2010 – 2018 Eerste deelname aan een EK bewerken

Voor kwalificatie van het EK in 2012 was de start goed met een uitoverwinning op Slovenië en een gelijkspel tegen Italië. Daarna kwam de klad erin: er werd alleen nog gewonnen van de Faeröer en er werd vijf keer verloren. Noord-Ierland eindigde op de vijfde plaats op ruime afstand van nummer twee Estland.

De neergaande lijn werd doorgezet voor het kwalificatietoernooi van 2014. Er werd alleen gewonnen van Rusland, de uiteindelijke winnaar van de groep. De uitwedstrijden tegen Azerbeidzjan en Luxemburg gingen verloren. Noord-Ierland eindigde op de vijfde plaats met maar één punt meer dan nummer laatst, Luxemburg.

Voor het EK van 2016 kende Ulster een sterke start met uitzeges op Hongarije (1-2) en Griekenland (0-2) en er werd alleen verloren van Roemenië. Kwalificatie kon al afgedwongen worden in de thuiswedstrijd tegen Hongarije, maar dankzij een doelpunt in blessuretijd van Kyle Lafferty was men al tevreden met een gelijkspel. Uiteindelijk was een 3-1-zege op Griekenland genoeg om zich voor de eerste keer sinds 1986 te plaatsen voor een internationaal toernooi. Men werd zelfs groepswinnaar met vijf punten voorsprong op Hongarije, Kyle Lafferty werd topscorer met zeven doelpunten. Op het Europees kampioenschap voetbal 2016 ontpopte Noord-Ierland zich als een stugge tegenstander. Na een 1-0 nederlaag tegen Polen sloeg men een belangrijke slag door Oekraïne met 2-0 te verslaan door doelpunten van Gareth McAuley en Niall McGinn. Een kleine nederlaag tegen Duitsland was genoeg om zich als een van de beste nummers drie te plaatsen voor de achtste finales. Noord-Ierland - Wales was opnieuw een stugge wedstrijd, de ploeg verloor opnieuw met 1-0 door een eigen doelpunt van McAuley. De meeste indruk maakten de Noord-Ierse fans door reserve Will Grigg toe te zingen op maat van "Freed from Desire" van Gala. Cultheld Grigg kwam echter niet in actie op dit EK.

In de kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland wisten de Noord-Ieren zich te kwalificeren voor de play-offs door tweede te eindigen achter wereldkampioen Duitsland, maar voor Tsjechië, Noorwegen, Azerbeidzjan en San Marino. Het werd in de play-offs gekoppeld aan Zwitserland. De Noord-Ieren verloren in Belfast met 0-1 door een benutte strafschop van de Zwitser Ricardo Rodríguez, waardoor er drie dagen later in Bazel gewonnen moest worden. Het bleef echter bij 0-0 waardoor Noord-Ierland zich na een succesvolle kwalificatie zich nipt niet wist te plaatsen voor het WK.

2018 – heden Terugval bewerken

In de eerste editie van de Nations League werd Noord-Ierland ingedeeld in divisie B. Het land verloor alle vier duels tegen Bosnië en Herzegovina en Oostenrijk en zou eigenlijk moeten degraderen naar divisie C, maar mocht door een wijziging van het format in de volgende editie toch uitkomen in divisie B. In de tweede editie van de Nations League degradeerde Noord-Ierland alsnog uit divisie B door slechts twee punten te behalen in een poule met Oostenrijk, Noorwegen en Roemenië.

In de kwalificatie voor het EK 2020 werd Noord-Ierland ingedeeld in een lastige poule met grootmachten Nederland en Duitsland en verder Estland en Wit-Rusland. Noord-Ierland deed wat het kon en won alle vier de ontmoetingen met Estland en Wit-Rusland, maar verloor twee keer van Duitsland en verloor ook in Rotterdam van Nederland. Wel was Noord-Ierland in die wedstrijd nog op 0-1 gekomen via Josh Magennis, maar won Nederland uiteindelijk in blessuretijd met 3-1. De Noord-Ieren hielden Nederland in Belfast nog wel op 0-0, maar ze werden uiteindelijk derde in de poule en konden niet rechtstreeks naar het EK. In de daaropvolgende play-offs kwam Noord-Ierland via strafschoppen eerst voorbij Bosnië en Herzegovina, maar verloren thuis daarna in de play-off-finale van Slowakije.

Op weg naar het WK 2022 moest Noord-Ierland weer voorbij twee grote voetballanden, daar de Noord-Ieren lootten tegen Italië en Zwitserland. Bulgarije en Litouwen completeerden de kwalificatiegroep. Ditmaal had de ploeg nooit zicht op kwalificatie. Het land werd derde in de poule met zeven punten achterstand op nummer twee Italië. Tijdens de Nations League 2022/23 in divisie C werd Noord-Ierland derde in de poule en kon het zo niet terug promoveren naar divisie B.

Deelnames aan internationale toernooien bewerken

Wereldkampioenschap bewerken

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
19301938 Geen deelname
  1950 Niet gekwalificeerd
  1954 Niet gekwalificeerd
  1958 Kwartfinale 5 2 1 2 4 9 (Kwal.)
  1962 Niet gekwalificeerd
  1966 Niet gekwalificeerd
  1970 Niet gekwalificeerd
  1974 Niet gekwalificeerd
  1978 Niet gekwalificeerd
  1982 Tweede ronde 5 1 3 1 5 7 (Kwal.)
  1986 Groepsfase 3 0 1 2 2 6 (Kwal.)
  1990 Niet gekwalificeerd
  1994 Niet gekwalificeerd
  1998 Niet gekwalificeerd
   2002 Niet gekwalificeerd
  2006 Niet gekwalificeerd
  2010 Niet gekwalificeerd
  2014 Niet gekwalificeerd
  2018 Niet gekwalificeerd
  2022 Niet gekwalificeerd
Totaal 3 keer 13 3 5 5 13 23

Europees kampioenschap bewerken

Europees kampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1960 Geen deelname
  1964 Niet gekwalificeerd
  1968 Niet gekwalificeerd
  1972 Niet gekwalificeerd
  1976 Niet gekwalificeerd
  1980 Niet gekwalificeerd
  1984 Niet gekwalificeerd
  1988 Niet gekwalificeerd
  1992 Niet gekwalificeerd
  1996 Niet gekwalificeerd
   2000 Niet gekwalificeerd
  2004 Niet gekwalificeerd
   2008 Niet gekwalificeerd
   2012 Niet gekwalificeerd
  2016 Achtste finale 4 1 0 3 2 3 (Kwal.)
  2020 Niet gekwalificeerd
  2024 Niet gekwalificeerd
Totaal 1/15 4 1 0 3 2 3

UEFA Nations League bewerken

UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 B 24e 4 0 0 4 2 7  
2020–21 B 32e 6 0 2 4 4 11  
2022–23 C 44e 6 1 2 3 7 10  


Interlands bewerken

  Zie Interlands Noord-Iers voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Noord-Ierland.

Bondscoaches bewerken

  • Bijgewerkt tot en met de EK-kwalificatiewedstrijd tegen   Denemarken (2-0) op 20 november 2023.
Naam Van Tot Interlands W G V
  Selectiecommissie 18 februari 1882 12 mei 1951 173
  Doherty, Peter Peter Doherty 6 oktober 1951 9 mei 1962 56 11 15 30
  Peacock, Robert Robert Peacock 10 oktober 1962 12 april 1967 22 9 3 10
  Bingham, Billy Billy Bingham 21 oktober 1967 22 mei 1971 20 8 3 9
  Neill, William William Neill 22 september 1971 30 oktober 1974 20 6 6 8
  Clements, David David Clements 16 april 1975 14 mei 1976 11 2 2 7
  Blanchflower, Danny Danny Blanchflower 13 oktober 1976 21 november 1979 16 4 4 8
  Bingham, Billy Billy Bingham 26 maart 1980 17 november 1993 118 40 34 44
  Hamilton, Bryan Bryan Hamilton 23 maart 1994 11 oktober 1997 32 8 9 15
  McMenemy, Lawrie Lawrie McMenemy 25 maart 1998 9 oktober 1999 14 4 3 7
  McIlroy, Sammy Sammy McIlroy 23 februari 2000 11 oktober 2003 31 4 10 17
  Sanchez, Lawrie Lawrie Sanchez 18 februari 2004 28 maart 2007 32 11 10 11
  Worthington, Nigel Nigel Worthington 22 augustus 2007 11 oktober 2011 41 9 10 22
  O'Neill, Michael Michael O'Neill 29 februari 2012 22 april 2020 72 26 18 28
  Baraclough, Ian Ian Baraclough 27 juni 2020 21 oktober 2022 28 6 8 14
  O'Neill, Michael Michael O'Neill 7 december 2022 heden 10 3 0 7

FIFA-wereldranglijst[1] bewerken

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
  39   45   45   64   93   86   84   93   88   103   122   107   103   48   32   52   40   43   88   96   89   48   30   32   24   35   36   45   54   59   72

Bekende spelers bewerken

  Zie Lijst van spelers van het Noord-Ierse voetbalelftal voor een lijst met spelers met minimaal dertig interlands achter hun naam

Selecties bewerken

Wereldkampioenschap bewerken

Selectie van Noord-Ierland bij het   Wereldkampioenschap 1958
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Harry Gregg 14 0   Manchester United
12 Norman Uprichard   Portsmouth
18 Bobby Rea   Glentoran
Verdediging
2 Willie Cunningham   Leicester City
3 Alf McMichael   Newcastle United
19 Len Graham   Doncaster Rovers
22 Bobby Trainor   Coleraine
Middenveld
4 Danny Blanchflower   Tottenham Hotspur
5 Dick Keith   Newcastle United
6 Bertie Peacock   Celtic
7 Billy Bingham   Sunderland
10 Jimmy McIlroy   Burnley
13 Thommy Casey   Newcastle United
20 Sammy Chapman   Portsmouth
21 Tommy Hamill   Linfield
Aanval
8 Billy Cush   Leeds United
9 Billy Simpson   Glasgow Rangers
11 Peter McParland   Aston Villa
14 Jackie Scott   Grimsby Town
15 Sammy McCrory   Southend United
16 Derek Dougan   Portsmouth
17 Fay Coyle 4 0   Nottingham Forest
Selectie van Noord-Ierland bij het   Wereldkampioenschap 1982
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Pat Jennings   Arsenal
17 Jim Platt   Middlesbrough
22 George Dunlop   Linfield
Verdediging
2 Jimmy Nicholl   Toronto Blizzard
3 Mal Donaghy   Luton Town
5 Chris Nicholl   Southampton
6 John O'Neill   Leicester City
12 John McClelland   Glasgow Rangers
13 Sammy Nelson   Brighton & Hove Albion
Middenveld
4 David McCreery   Tulsa Roughnecks
8 Martin O'Neill   Norwich City
10 Sammy McIlroy   Stoke City
14 Tommy Cassidy   Burnley
15 Tommy Finney   Cambridge United
19 Felix Healy   Coleraine
20 Jim Cleary   Glentoran
Aanval
7 Noel Brotherston   Blackburn Rovers
9 Gerry Armstrong   Watford
11 Billy Hamilton   Burnley
16 Norman Whiteside   Manchester United
18 Johnny Jameson   Glentoran
21 Bobby Campbell   Bradford City
Selectie van Noord-Ierland bij het   Wereldkampioenschap 1986
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Pat Jennings   Tottenham Hotspur
12 Jim Platt   Coleraine
13 Phil Hughes   Bury
Verdediging
2 Jimmy Nicholl   West Bromwich Albion
3 Mal Donaghy   Luton Town
4 John O'Neill   Leicester City
5 Alan McDonald   Queens Park Rangers
15 Nigel Worthington   Sheffield Wednesday
16 Paul Ramsey   Leicester City
18 John McClelland   Watford
Middenveld
6 David McCreery   Newcastle United
8 Sammy McIlroy   Manchester City
10 Norman Whiteside   Manchester United
20 Bernard McNally   Shrewsbury Town
21 David Campbell   Nottingham Forest
Aanval
7 Steve Penney   Brighton & Hove Albion
9 Jimmy Quinn   Blackburn Rovers
11 Ian Stewart   Newcastle United
14 Gerry Armstrong   Chesterfield
17 Colin Clarke   AFC Bournemouth
19 Billy Hamilton   Oxford United
22 Mark Caughey   Linfield

Europees kampioenschap bewerken

Selectie van Noord-Ierland bij het   Europees kampioenschap 2016
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Michael McGovern 15 0   Hamilton Academical
12 Roy Carroll 44 0   Notts County
23 Alan Mannus 8 0   St. Johnstone
Verdediging
2 Conor McLaughlin 19 0   Fleetwood Town
3 Shane Ferguson 26 1   Millwall
4 Gareth McAuley 65 8   West Bromwich Albion
5 Jonny Evans 53 1   West Bromwich Albion
15 Luke McCullough 5 0   Doncaster Rovers
18 Aaron Hughes 103 1   Melbourne City
20 Craig Cathcart 32 2   Watford
22 Lee Hodson 16 0   Milton Keynes Dons
Middenveld
6 Chris Baird 79 0   Derby County
8 Steven Davis   87 8   Southampton
13 Corry Evans 37 1   Blackburn Rovers
14 Stuart Dallas 17 1   Leeds United
16 Oliver Norwood 38 0   Reading
17 Paddy McNair 11 0   Manchester United
Aanval
7 Niall McGinn 45 3   Aberdeen
9 Will Grigg 8 1   Wigan Athletic
10 Kyle Lafferty 54 17   Birmingham City
11 Conor Washington 8 2   Queens Park Rangers
19 Jamie Ward 26 2   Nottingham Forest
21 Josh Magennis 22 1   Kilmarnock

Externe link bewerken