Wikipedia

36e Grammy Awards

(Doorverwezen vanaf Grammy Awards 1994)

De 36e uitreiking van de jaarlijkse Grammy Awards vond plaats op 1 maart 1994 in de Radio City Music Hall in New York. De uitreiking werd gepresenteerd door komiek Garry Shandling en uitgezonden door CBS.

36e Grammy Awards (1994)
Grammy Awards
Datum 1 maart 1994
Locatie Radio City Music Hall, New York
Vorige Grammy Awards 1993
Volgende Grammy Awards 1995
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Whitney Houston had in haar carrière al twee keer een Grammy gewonnen (in 1986 en 1988) maar in 1994 beleefde ze haar definitieve Grammy-succes met drie prijzen. Daarvoor had ze wel de hulp nodig van haar ontluikende filmcarrière: ze won namelijk dankzij het succes van de film The Bodyguard. In de categorieën voor beste popzangeres en Record of the Year kreeg ze Grammy's voor I Will Always Love You, en in de categorie Album of the Year voor de soundtrack van The Bodyguard. Opmerkelijk genoeg won ze juist niét in de categorie die haar op het lijf leek te zijn geschreven (beste R&B-zangeres), want in die categorie verloor ze van Toni Braxton. Enigszins merkwaardig was het dat Whitney de enige artiest was die een Grammy kreeg voor het album van The Bodyguard, omdat ze niet de enige artiest was die op die plaat te horen was. Zij zong slechts zes van de twaalf tracks op het album; de overige artiesten (S.O.U.L. System, Kenny G, Aaron Neville, Lisa Stansfield, Curtis Stigers, Alan Silvestri, Joe Cocker en Sass Jordan) kregen geen prijs.

Whitney trad ook op tijdens de uitreiking. Ze opende de show met I Will Always Love You[1], een optreden dat nog regelmatig wordt genoemd als een van de beste optredens in de Grammy-geschiedenis.

Een van haar drie prijzen werd haar overhandigd door Dolly Parton, de schrijfster van I Will Always Love You. Dolly vertelde het publiek dat zij Whitney graag wilde bedanken voor het coveren van het nummer "namens zichzelf en namens de belastingdienst". "Ik schreef het nummer ooit uit hartzeer, maar verbazend om te zien hoe geld dat weer goed kan maken," grapte ze.[2]

De drie Grammy's waren niet het hoogste aantal dat door één persoon werd gewonnen tijdens de uitreiking. David Foster, de producer van The Bodyguard, won vier Grammy's voor zijn productiewerk: drie keer voor de genoemde platen van Whitney Houston, plus een voor zijn werk voor When I Fall In Love van Celine Dion & Clive Griffin.

Componist Alan Menken won eveneens vier Grammy's. Hij kreeg ze voor zijn composities voor de Disney-film Aladdin, een jaar nadat hij al drie Grammy's had gewonnen voor Beauty and the Beast. Menken ontving nu Grammy's voor de complete soundtrack van Aladdin en voor het liedje A Whole New World, gezongen door Peabo Bryson & Regina Belle. Het nummer won onder meer de prestigieuze Song of the Year-categorie. Tekstschrijver Tim Rice won drie Grammy's voor zijn werk voor dezelfde soundtrack. In totaal won Aladdin vijf Grammy Awards.

Er waren drie Grammy's voor dirigent Pierre Boulez, die daarmee z'n totaal op veertien bracht. Het was voor het eerst in elf jaar dat hij weer eens een paar prijzen won.

Opvallend was de winst voor de soundtrack van de musical The Who's Tommy, een musicalversie van het gelijknamige legendarische album van The Who. De band heeft nooit een Grammy gewonnen, dus de winst in deze categorie is een aardige troost. De Grammy ging overigens naar producer George Martin (zijn eerste sinds 1974) en naar componist Pete Townshend, dus niet naar de hele band.

Ook Meat Loaf won zijn eerste Grammy, voor I'd Do Anything for Love (But I Won't Do That). Een opvallende winnaar was actrice Audrey Hepburn, die een Grammy won in de categorie voor beste kinderplaat. Ze is daarmee een van de slechts zestien personen (t/m 2021) die elk van de vier belangrijkste Amerikaanse entertainmentprijzen hebben gewonnen: een Grammy (muziek), een Emmy (tv), een Tony (toneel/musical) en een Oscar (film).[3] Hepburn maakte het kwartet vol nadat ze 41 jaar daarvoor, in 1953, haar eerste Oscar had gewonnen.

Winnaars bewerken

Algemeen bewerken

Pop bewerken

Country bewerken

  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
    • "Ain't That Lonely Yet" - Dwight Yoakam
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Country Vocal Collaboration (gelegenheidssamenwerking)
  • Best Country Instrumental Performance
    • "Red Wing" - Asleep at the Wheel, Chet Atkins, Eldon Shamblin, Johnny Gimble, Marty Stuart, Rueben "Lucky Oceans" Gosfield & Vince Gill
  • Best Country Song
    • Linda Williams (compponist) voor Passionate Kisses, uitvoerende: Mary Chapin Carpenter

R&B bewerken

Rap bewerken

  • Best Rap Performance (solist)
  • Best Rap Performance (duo/groep)
    • "Rebirth of Slick (Cool Like Dat)" - Digable Planets

Rock bewerken

Traditional Pop bewerken

  • Best Traditional Pop Vocal Performance

Alternative bewerken

  • Best Alternative Music Performance

Blues bewerken

  • Best Traditional Blues Album
  • Best Contemporary Blues Album

Folk bewerken

Polka bewerken

  • Best Polka Album
    • "Accordionally Yours" - Walter Ostanek & his Band

Latin bewerken

Reggae bewerken

Gospel bewerken

  • Best Pop/Contemporary Gospel Album
  • Best Rock Gospel Album
  • Best Traditional Soul Gospel Album
    • "Stand Still" - Shirley Caesar
  • Best Contemporary Soul Gospel Album
    • "All Out" - The Winans
  • Best Southern, Country or Bluegrass Gospel Album
  • Best Gospel Album by a Choir or Chorus
    • "Live...We Come Rejoicing" - Carol Cymbala (dirigente), uitvoerenden: The Brooklyn Tabernacle Choir

Jazz bewerken

  • Best Jazz Instrumental Solo
  • Best Jazz Instrumental Performance (solist of groep)
  • Best Large Jazz Ensemble Performance (big band)
  • Best Jazz Vocal Performance
  • Best Contemporary Jazz Performance (Instrumental)

New Age bewerken

  • Best New Age Album
    • "Spanish Angel" - Paul Winter Consort

Wereldmuziek bewerken

  • Best World Music Album
    • "A Meeting by the River" - Ry Cooder & V.M. Bhatt

Klassieke muziek bewerken

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Composing & Arranging (Compositie & arrangementen) bewerken

  • Best Instrumental Composition
    • Kenny G (componist) voor Forever in Love, uitvoerende: Kenny G
  • Best Song Written Specifically for a Motion Picture or Television (Beste song uit tv- of film-soundtrack)
  • Best Instrumental Composition Written for a Motion Picture or Television (Beste instrumentale compositie uit tv- of film-soundtrack)
  • Best Arrangement on an Instrumental (Beste instrumentale arrangement)
    • Dave Grusin (arrangeur) voor Mood Indigo
  • Best Instrumental Arrangement Accompanying Vocals (Beste instrumentale arrangement voor uitvoering met zang)

Kinderrepertoire bewerken

  • Best Musical Album for Children
  • Best Spoken Word Album for Children

Musical bewerken

Hoezen bewerken

  • Best Recording Packaging
    • David Lau (ontwerper) voor The Complete Billie Holiday on Verve 1945-1959, uitvoerende: Billie Holiday
  • Best Album Notes (Beste hoestekst)
    • Buck Clayton, Joel E. Siegel & Phil Schaap (schrijvers) voor The Complete Billie Holiday on Verve 1945-1959, uitvoerende: Billie Holiday

Production & Engineering (Productie & techniek) bewerken

  • Best Engineered Album, Non-Classical (Beste techniek op niet-klassiek album)
    • Hugh Padgham (technicus) voor Ten Summoner's Tales, uitvoerende: Sting
  • Best Engineered Album, Classical (Beste techniek op klassiek album)
    • Rainer Maillard (technicus) voor Bartók: The Wooden Prince & Cantata Profana, uitvoerenden: The Chicago Symphony Orchestra & Chorus o.l.v. Pierre Boulez
  • Producer of the Year
  • Producer of the Year (Classical)
    • Judith Sherman

Gesproken Woord bewerken

  • Best Spoken Word or Non-Musical Album
  • Best Spoken Comedy Album

Historisch bewerken

  • Best Historical Album
    • "The Complete Billie Holiday on Verve 1945-1959" - Michael Lang & Phil Schaap (samenstellers/producers), uitvoerende: Billie Holiday

Video bewerken

  • Best Music Video, Short Form
    • "Steam" - Peter Gabriel (artiest); Stephen Johnson (regisseur); Prudence Fenton (producer)
  • Best Music Video, Long Form
    • "Ten Summoner's Tales" - Sting (artiest); Doug Nichol (regisseur); Julie Fong (producer)

Verwijzingen bewerken

  1. ↑ "I Will Always Love You" live tijdens Grammy Awards 1994. Gearchiveerd op 25 december 2020.
  2. ↑ Dolly Parton tijdens uitreiking Grammy Awards
  3. ↑ (en) Thom Geier, All 16 EGOT Winners, From Audrey Hepburn to Alan Menken (Photos). TheWrap (24 november 2020). Gearchiveerd op 17 januari 2021. Geraadpleegd op 17 januari 2021.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=36e_Grammy_Awards&oldid=64642999"