Gebruiker:Cnuddearthur/Kladblok

2023 werd voor Van Aert het seizoen van 'net niet'. Tijdens het klassiek voorjaar legden wieleranalisten Dirk De Wolf en Marc Sergeant hem stevige druk op en stelden dat het tijd was om te oogsten: "Van Aert moet dringend een koers winnen, anders gaat hij nerveus worden". De Omloop Het Nieuwsblad sloeg Van Aert doelbewust over om zich toe te leggen op Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo. Van Aerts rivaal Mathieu Van der Poel nam evenmin deel aan het Vlaamse openingsweekend en maakte van dezelfde koersen een doel. Toen Van der Poel in de finale van Milaan-San Remo een versnelling plaatste op de Poggio, vond niemand hier een antwoord op. Van der Poel arriveerde solo, Van Aert werd derde achter Filippo Ganna.

In aanloop naar de Ronde van Vlaanderen toonde Van Aert dat hij over een goede vorm beschikte. Eind maart won hij voor de tweede maal op rij de E3 Saxo Classic, in een sprint met Mathieu van der Poel en Tadej Pogačar. Tijdens de beklimming van de Oude Kwaremont dreigde hij de rol definitief te moeten lossen bij een forse tempoversnelling van Pogačar. Echter, een botsing van een televisiemotor (met een toeschouwer) hield Pogačar en Van der Poel even op, waardoor Van Aert weer bij hen kwam aansluiten. Hij bleek vervolgens ruim de snelste van het trio in Harelbeke.

Twee dagen later, in Gent-Wevelgem verdeelde hij wielerminnend Vlaanderen en bij uitbreiding wielerfans over de hele wereld. Van Aert schonk Gent-Wevelgem weg aan ploegmaat Christophe Laporte. Van Aert en Laporte lieten Jan en alleman achter op de beklimming van de Kemmelberg–Osselaire en reden vervolgens een koppeltijdrit van ruim 50 kilometer naar Wevelgem. Aan de aankomst op de Vanackerestraat liet hij Laporte voor, hetgeen op een symbolische actie leek indien de gezamenlijke triomftocht van Van Aert–Laporte naar Harelbeke het jaar voordien (toen Van Aert won) in acht wordt genomen. Veel waarnemers zagen het anders. Van Aert kreeg kritiek van analisten zoals Tom Boonen, die zwoer "ploegmaats aan zeges te hebben geholpen, maar nooit een wielerklassieker [als Wevelgem] weg te hebben gegeven". Boonen besloot: "Van Aert zal spijt krijgen [van zijn geschenk]". Ook Johan Museeuw uitte kritiek in dezelfde trend als Boonen, alhoewel Museeuw dubieus – dat is zeggen, op gelijkaardige manier als Laporte in Wevelgem – Parijs-Roubaix mocht winnen van zijn ploeg Mapei en dus dezelfde situatie heeft meegemaakt. Drie Mapei-renners reden in 1996 de wielerpiste van Roubaix op. Museeuw werd letterlijk door zijn ploeg als winnaar aangeduid (de twee anderen dienden zich bij de keuze neer te leggen). Museeuw: "Ik zou het niet gedaan hebben". Fabian Cancellara was dan weer lovend over Van Aerts gulle daad. "Dit maakt hem groter als kampioen", aldus de Zwitser.

Van Aert leefde ontspannen toe naar de Ronde van Vlaanderen ondanks de kritiek die hij kreeg na Gent-Wevelgem. Hij benadrukte voor de start dat niet hij maar Tadej Pogačar, die voor het eerst aan de Ronde van Vlaanderen deelnam, vooraf de grote favoriet was. Pogačar had zich bijzonder sterk getoond op de korte hellingen in de Vlaamse Ardennen. Met name de Oude Kwaremont werd met stip aangekruist als mogelijk ijkpunt in de koers met de wetenschap dat Pogačar er versnelde in de E3 Saxo Classic. Dat bleek terecht want al bij de tweede beklimming van drie keer Oude Kwaremont demarreerde Pogačar, die alleen door Van der Poel en Van Aert nog werd gevolgd. Met z'n drieën reden ze naar de kop van de wedstrijd, maar in Ronse achtte Van der Poel plotseling zijn moment gekomen. De Nederlander anticipeerde op een volgende versnelling van Pogačar, die er met zekerheid zat aan te komen, en zette de druk op de Sloveen. Op de Oude Kruisens viel Van der Poel aan en diens versnelling gooide Van Aert, die hiermee kleur bekende, overboord. Van Aert geraakte daarna niet meer vooraan en eindigde teleurgesteld als vierde. In de finale liet Pogačar Van der Poel achter op de Paterberg en won solo de Ronde van Vlaanderen.

Een week later kwam Van Aert een stuk sterker voor de dag in Parijs-Roubaix. Samen met schaduwkopman Christophe Laporte dropte hij reeds op 100 kilometer van de aankomst een bommetje, vooraleer het peloton het gevreesde Bos van Wallers-Arenberg indook. Mathieu van der Poel en twee van diens Alpecin-ploegmaats, Jasper Philipsen en Gianni Vermeersch, reageerden alert op de situatie. Bij het verlaten van het Bos van Wallers reed Laporte echter lek, waardoor Van Aert alleen overbleef namens Jumbo-Visma. Het overtal van Alpecin-renners verplichtte Van der Poel om de koers te dragen, wat in het voordeel was van Van Aert. Tot het Carrefour de l'Arbre moest Alpecin het tempo hoog houden zodat niemand uit de achtergrond kon terugkeren. Laporte en Nathan Van Hooydonck deden in de achtergrond namelijk hun stinkende best om weer vooraan te geraken en zo Van Aert nog van dienst te kunnen zijn. Dat lukte hen niet meer. Van Aert viel toen zelf aan op het Carrefour de l'Arbre en door een val van John Degenkolb had Van der Poel niet meteen zijn wiel te pakken. Van der Poel verloor duidelijk meer terrein op Van Aert op het lange rechte stuk van Carrefour de l'Arbre. Van Aert leek van Van der Poel weg te rijden, tot een lekke achtertube roet in het eten goeide voor Van Aert en zijn koers over was. Van der Poel passeerde hem en reed solo naar Roubaix. Van Aert werd derde achter Philipsen.