Frans van Beieren

Franz Bonaventura Adalbert Maria Herzog von Bayern
	1933
	Portret door Dieter Stein.
Hoofd van het huis Wittelsbach
Periode	8 juli 1996-heden
Voorganger	Albrecht van Beieren
Geboren	München
Vader	Albrecht van Beieren
Moeder	Maria Drašković von Trakošćan
Dynastie	Huis Wittelsbach
Broers/zussen	Marie Gabrielle van Beieren (zus); Charlotte van Beieren (zus); Max Emanuel van Beieren (broer)

Franz Bonaventura Adalbert Maria Herzog von Bayern (München, 14 juli 1933) is hoofd van het huis Wittelsbach, een Duitse adellijke dynastie die de graven, hertogen en koningen van Beieren leverde en over het voormalige koninkrijk Beieren regeerde. Zijn overgrootvader, Lodewijk III, was de laatste koning van Beieren tot hij in 1918 werd afgezet.

Biografie bewerken

Geboorte en jeugd bewerken

Bayern werd op 14 juli 1933 in het ziekenhuis van de Universiteit van München in München geboren als oudste zoon van Albrecht van Beieren (1905-1996) en diens eerste echtgenote Maria Gräfin Drašković von Trakošćan (1904-1969). Zijn vader was een zoon van Rupprecht, de laatste kroonprins van Beieren, en Marie Gabriëlle in Beieren. Zijn moeder was afkomstig uit een Kroatisch adellijk geslacht. Het huwelijk van zijn ouders werd volgens de successieregels van de Beierse troon als een morganatisch huwelijk gezien. Bijgevolg was hij geen dynastieke Prins van Beieren, ook al werd hij als zodanig aangesproken. Op 18 mei 1949 erkende zijn grootvader Rupprecht het huwelijk tussen Albrecht en Maria als een dynastiek huwelijk.^[1]

Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de leden van het huis Wittelsbach tegen de nazi's.^[2] Zijn familie verliet Nazi-Duitsland in 1939 voor Hongarije. De Wittelsbachs woonden vier jaar in Boedapest. In het najaar van 1943 verhuisden ze naar een familieslot in Sárvár. In maart 1944 viel Duitsland Hongarije binnen en op 6 oktober 1944 werden Bayern en zijn meeste familieleden gearresteerd. Op dat moment was hij elf jaar oud. Hij bracht tijd door in verschillende concentratiekampen waaronder Oranienburg en Dachau. Op 30 april 1945 werden ze bevrijd door het 3e Amerikaanse Leger.^[2]^[3]^[4]

Na de oorlog volgde hij hoger onderwijs aan de Benedictijnenabdij van Ettal en studeerde hij bedrijfsbeheer aan de universiteiten van München en Zürich.

Activiteiten bewerken

Bayern is een gepassioneerd verzamelaar van moderne kunst. Een deel van zijn privécollectie wordt permanent uitgeleend aan de Pinakothek der Moderne in München.^[5] Hij is ook een erecurator van het Museum of Modern Art in New York.^[2]

In 2013 werd naar aanleiding van zijn 80-jarige verjaardag op Slot Schleissheim een groot feest georganiseerd. Hierop waren 2.500 gasten aanwezig^[6], waaronder Horst Seehofer, voormalig minister-president van Beieren.^[7]

In 2016 steunde hij het restauratieproject van het standbeeld van Johannes Nepomucenus in Divina, Slowakije dat werd uitgevoerd onder auspiciën van de Duitse ambassade in Slowakije. De onderneming werd mede mogelijk gemaakt door Norodom Sihamoni, de koning van Cambodja, en Simeon van Saksen-Coburg en Gotha, de laatste tsaar van Bulgarije.^[8] Het project is voltooid in 2017.^[9]

Familiehoofd bewerken

Bayern wordt grootkruis-ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem (2012).

Na de dood van zijn vader in 1996 werd Bayern hoofd van het huis Wittelsbach en voert daarmee ook de titels "Herzog von Bayern, Franken und in Schwaben, Pfalzgraf bei Rhein".^[10]

Na de afschaffing van de monarchie in Beieren in 1918 vervulde de voormalige koninklijke familie van Beieren nog een belangrijke sociale rol in de deelstaat Beieren. De Beierse regering erkende dit onder meer door de familie regelmatig toestemming te verlenen gebruik te maken van voormalige koninklijke residenties. Frans van Beieren woont zelf in een vleugel van Slot Nymphenburg, het oude koninklijke paleis te München.

Jacobitisch troonpretendent bewerken

Als opvolger van Jacobus II van Engeland wordt Bayern, als Frans II, door aanhangers van het jakobitisme beschouwd als de rechtmatige opvolger van de Stuart-koningen van Engeland, Schotland, Frankrijk en Ierland.^[11] Jakobitisten erkennen hem dan ook als koning van Engeland, Schotland, Frankrijk en Ierland.^[1]

Opvolging bewerken

Aangezien Bayern niet getrouwd is, komt zijn jongere en tevens enige broer, Max van Beieren (1937), in aanmerking hem op te volgen als hoofd van het huis Wittelsbach. Mocht die laatste voor hem overlijden dan gaat het chefschap van het huis over op zijn verwant Luitpold von Bayern (1951), oudste zoon van Lodewijk Karel van Beieren (1913-2008) en Irmgard van Beieren (1923-2010). Na Luitpold volgt diens oudste zoon Ludwig in de Beierse troonopvolging.

In de jacobitische troonopvolging komen vrouwen wel in aanmerking om de troon op te volgen. Bayerns jongere broer Max komt ook in aanmerking om jacobitisch troonpretendent te worden, maar aangezien zowel Franz als Max geen mannelijke nakomelingen hebben, gaat de troon na hun dood over op Max' dochter Sophie in Beieren (1967). Zij is gehuwd met erfprins-regent Alois van Liechtenstein. De jacobitische opvolging zou na hun verdergaan op hun oudste zoon, prins Joseph Wenzel van Liechtenstein (1995).

Titels en eretekens bewerken

Titulatuur en aanspreking bewerken

Bayern voert de titels Hertog van Beieren, Franken en in Zwaben, paltsgraaf van de Rijn,^[10] en daarbij het predicaat Zijne Koninklijke Hoogheid.^[6]^[12]^[13] De dynastieke titels van Bayern zijn:

14 juli 1933 – 2 augustus 1955: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Frans van Beieren
- in Duitsland: Franz Prinz von Bayern
2 augustus 1955 – 8 juli 1996: Zijne Koninklijke Hoogheid Kroonprins Frans van Beieren
- in Duitsland: Franz Kronprinz von Bayern
8 juli 1996 – heden: Zijne Koninklijke Hoogheid Hertog Frans van Beieren, Franken en in Zwaben, paltsgraaf van de Rijn
- in Duitsland: Franz Herzog von Bayern, Franken und in Schwaben, Pfalzgraf bei Rhein

Zijn dynastieke titels die door jakobitisten worden erkend:^[1]

14 juli 1933 – 2 augustus 1955: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Frans/Francis/François van Engeland, Schotland, Frankrijk en Ierland, prins van Cornwall en Rothesay
2 augustus 1955 – 8 juli 1996: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Frans/Francis/François van Engeland, Schotland, Frankrijk en Ierland, hertog van Cornwall en Rothesay, graaf van Carrick, baron van Renfrew, heer van de Eilanden, prins en oppermeester van Schotland
8 juli 1996 – heden: Zijne Majesteit Koning Frans/Francis/François II van Engeland, Schotland, Frankrijk en Ierland

Zijn dynastieke titels die door ottonisten worden erkend:

14 juli 1933 – 2 augustus 1955: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Frans/Fragiskos van Griekenland
2 augustus 1955 – 8 juli 1996: Zijne Koninklijke Hoogheid Kroonprins Frans/Fragiskos van Griekenland
8 juli 1996 – heden: Zijne Majesteit Koning Frans/Fragiskos I van Griekenland

Bayern verkreeg bij zijn geboorte de titel Prinz von Bayern.^[10] Na het overlijden van zijn vader in 1996 voert hij als hoofd van het huis de titel Herzog von Bayern (Hertog van Beieren).^[14]

Onderscheidingen bewerken

Grootmeesterschappen bewerken

Grootmeester van de Orde van Sint-Hubertus
Grootmeester van de Militaire Max Joseph-Orde
Grootmeester van de Orde van de Heilige Georg

Verleende onderscheidingen bewerken

Ridder in de Orde van het Gulden Vlies (Oostenrijkse tak)
Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland, Eerste Klasse^[15]
Grootkruis-ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Ridder van Eer en Devotie in Obediëntie in de Orde van Malta, Eerste Stand
Grootkruis-ridder in de Orde van Verdienste
Grootkruis in de Orde van Verdienste^[16]

Bayern is tevens erfelijk senator van de Universiteit van München, eresenator van de Technische Universiteit München, erelid van de Beierse Academie van Wetenschappen en Geesteswetenschappen, lid van de algemene raad van de Katholieke Academie in Beieren, lid van de raden van toezicht van de Universiteit van München, de Hogeschool voor Filosofie in München en de Studienseminar Albertinum en erelid van de katholieke studentenvereniging Rhaetia. Daarnaast bekleedt hij ambten in maatschappelijke en religieuze organisaties in Beieren zoals de Karl Böhm Stiftung, de Bayerische Volksstiftung, het Egyptisch museum in München, de Alte Pinakothek, het Beierse staatsmuseum, het Instituut voor Indianen in München, de vereniging van Beierse kunstgalerijen, de Beierse sportfederatie, de Bayerischer Dachshundklub, de Europäischen Stiftung Kaiserdom zu Speyer, de Europäisches Jugend- Musik-Festival Passau, de Kunstpreis der Kulturstiftung der Stadtsparkasse München, de Stiftung Kunstakademie München en de Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung.^[1] De hertog ondersteunt ook liefdadigheidsorganisaties die weeskinderen in Roemenië opvangt^[17] en ziekenhuizen in de Balkan bouwt.^[1]

In 1996 ontving Bayern een eredoctoraat van Saint Vincent College in Latrobe, Pennsylvania.^[1]

Genealogie bewerken

Voorouders bewerken

32. Koning Lodewijk I van Beieren

16. Prins Luitpold van Beieren

33. Prinses Theresia van Saksen-Hildburghausen

8. Koning Lodewijk III van Beieren

34. Groothertog Leopold II van Toscane

17. Aartshertogin Augusta Ferdinande van Oostenrijk

35. Prinses Maria Anna van Saksen

4. Kroonprins Rupprecht van Beieren

36. Hertog Frans IV van Modena

18. Aartshertog Ferdinand Karel van Oostenrijk-Este

37. Prinses Maria Beatrix van Savoye

9. Aartshertogin Maria Theresia van Oostenrijk-Este

38. Aartshertog Jozef Anton Johan van Oostenrijk

19. Aartshertogin Elisabeth Francisca Maria van Oostenrijk

39. Prinses Maria Dorothea van Württemberg

2. Hertog Albrecht van Beieren

40. Hertog Pius August in Beieren

20. Hertog Maximiliaan Jozef in Beieren

41. Prinses Amalia Louise van Arenberg

10. Hertog Karel Theodoor in Beieren

42. Koning Maximiliaan I Jozef van Beieren

21. Prinses Ludovika van Beieren

43. Prinses Caroline van Baden

5. Hertogin Marie Gabriëlle in Beieren

44. Koning Johan VI van Portugal

22. Koning Michaël I van Portugal

45. Prinses Charlote Joachime van Spanje

11. Prinses Maria José van Portugal

46. Kroonprins Constantijn van Löwenstein-Wertheim-Rosenberg

23. Prinses Adelheid van Löwenstein-Wertheim-Rosenberg

47. Prinses Maria Agnes Henriette van Hohenlohe-Langenburg

1. Hertog Frans van Beieren

48. Graaf Jozsef Emanuel Drašković von Trakošćan

24. Graaf Kelroly Drašković von Trakošćan

49. Barones Antonia Brudern von Vallone

12. Graaf Pál Drašković von Trakošćan

50. Graaf János Batthyány-Strattmann (= 58)

25. Gravin Erzsébet Batthyány

51. Gravin Marie Esterházy zu Galántha (= 59)

6. Graaf Dionysus Drašković von Trakošćan

52. Graaf Antal József Festétics de Tólna

26. Graaf Denes Festetics van Tolna

53. Barones Amália Borbála Maria Splényi von Miháldi

13. Gravin Mária Festetics van Tolna

54. Graaf Károly Zichy von Zich und Vásonkeö

27. Gravin Karolina Zichy

55. Gravin Crescentia von Seilern und Aspang

3. Gravin Maria Drašković von Trakošćan

56. Graaf Adam Albert von Neipperg

28. Prins Wilhelm Albrecht von Montenuovo

57. Aartshertogin Marie Louise van Oostenrijk

14. Prins Alfred von Montenuovo

58. Graaf János Batthyány-Strattmann (= 50)

29. Gravin Juliane Batthyány von Némétujvár

59. Gravin Marie Esterházy zu Galántha (= 51)

7. Prinses Juliana von Montenuovo

60. Prins Rudolf Kinsky von Wchinitz und Tettau

30. Prins Ferdinand Bonaventura Kinsky von Wchinitz und Tettau

61. Gravin Wilhelmine Elisabeth von Colloredo-Mannsfeld

15. Gravin Franziska Kinsky von Wchinitz und Tettau

62. Prins Karl Borromeus van Liechtenstein

31. Prinses Maria van Liechtenstein

63. Gravin Franzisca von Wrbna und Freudenthal

Paternele afstamming bewerken

Otto IV van Wittelsbach, ca. 1090-1156
Otto I van Beieren, 1117-1183
Lodewijk I van Beieren, 1173-1231
Otto II van Beieren, 1206-1253
Lodewijk II van Beieren (1229-1294)
Rudolf I van de Palts, 1274-1319
Adolf van de Palts, 1300-1327
Ruprecht II van de Palts, 1325-1398
Ruprecht van de Palts, 1352-1410
Stefanus van Palts-Simmern-Zweibrücken, 1385-1459
Lodewijk I van Palts-Zweibrücken, 1424-1489
Alexander van Palts-Zweibrücken, 1462-1514
Lodewijk II van Palts-Zweibrücken, 1502-1532
Wolfgang van Palts-Zweibrücken, 1526-1569
Karel I van Palts-Birkenfeld, 1560-1600
Christiaan I van Palts-Birkenfeld-Bischweiler, 1598-1654
Christiaan II van Palts-Birkenfeld-Bischweiler, 1637-1717
Christiaan III van Palts-Zweibrücken, 1674-1735
Frederik Michael van Palts-Birkenfeld, 1724-1767
Maximiliaan I Jozef van Beieren, 1756-1825
Lodewijk I van Beieren, 1786-1868
Luitpold van Beieren, 1821-1912
Lodewijk III van Beieren, 1845-1921
Rupprecht van Beieren, 1869-1955
Albrecht van Beieren, 1905-1996
Frans van Beieren, 1933–

Externe links bewerken

Bronnen

(de) Bayern, Adalbert, Die Wittelsbacher: Geschichte unserer Familie, München, Prestel-Verlag, 1979, 462 p.
(de) Rall, Hans en Rall, Marga, Die Wittelsbacher. Von Otto I. bis Elisabeth I., Wenen, Tosa Verlag, 1994, 431 p.
(de) "Franz Herzog von Bayern" in Internationales Biographisches Archiv 2003, afl. 50

Referenties

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f (en) Francis II, jacobite.ca, geraadpleegd op 2 augustus 2018.
↑ ^a ^b ^c (en) A. Cowell, "Duke Albrecht Is Dead at 91; Pretender to Bavarian Throne", The New York Times (11 juli 1996), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 31 juli 2018.
↑ (en) T. Hamilton, "German Duke could clame Scots throne", The Daily Record (8 april 2008), geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 12 juni 2018.
↑ (en) The Royal Family, the Nazis, and the Second World War, jacobite.ca, geraadpleegd op 2 augustus 2018.
↑ (de) C. Schulz-Hoffmann en P.-K. Schuster, Deutsche Kunst seit 1960 aus der Sammlung Prinz Franz von Bayern, Prestel-Verlag, München, 1985.
↑ ^a ^b (en) "The blue-blooded Bavarian Duke", the local.de (25 juli 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.
↑ (en) "Party fit for a king", The Local, geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.
↑ (sk) M. Sobola, Príbeh svätojánsky, Socha sv. Jána Nepomuckého v Divine, Servare et Manere, o. z. & Kysucké múzeum v Čadci, 2017.
↑ (sk) Biskup Galis požehnal obnovenú sochu sv. Jána Nepomuckého v Divine, tkkbs.sk, geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 2 juli 2018.
↑ ^a ^b ^c (de) Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 50, IX, Fürstliche Häuser, C.A. Starke, Limburg an der Lahn, 1971, p. 7.
↑ (en) R. Alleyne en H. de Quetteville, "Act repeal could make Frans Herzog von Bayern new King of England and Scotland", The Daily Telegraph (7 april 2008), geraadpleegd op 31 juli 2018.
↑ (de) "Botschafter des Landkreises", Hilpoltsteiner Kurier (20 november 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.
↑ (de) M. Krüger-Hundrup, "Musikalisches Geschlecht", Die Welt (3 november 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 15 oktober 2018.
↑ (de) Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 141, XVIII, Fürstliche Häuser, C.A. Starke, Limburg an der Lahn, 2007, p. 2.
↑ (de) Ordensverleihung an Franz Herzog von Bayern, bundespräsident.de (23 februari 2017), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.
↑ (de) Verleihung des Verdienstordens von Rumänien an Herzog Franz von Bayern, berlin.mae.ro, geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.
↑ (en) The Duke of Bavaria, a Princess, and OI Romania, oiww-history.blogspot.com (14 april 2008), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

Voorganger: Albrecht van Beieren	Hoofd van het huis Wittelsbach 8 juli 1996-heden	Opvolger: Max Emanuel van Beieren (eerste in troonopvolging)
Voorganger: Albrecht van Beieren	Jacobitisch troonpretendent 8 juli 1996-heden	Opvolger: Max Emanuel van Beieren (eerste in troonopvolging)

[francisii-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f (en) Francis II, jacobite.ca, geraadpleegd op 2 augustus 2018.

[cowell-2] (en) A. Cowell, "Duke Albrecht Is Dead at 91; Pretender to Bavarian Throne", The New York Times (11 juli 1996), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 31 juli 2018.

[3] (en) T. Hamilton, "German Duke could clame Scots throne", The Daily Record (8 april 2008), geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 12 juni 2018.

[4] (en) The Royal Family, the Nazis, and the Second World War, jacobite.ca, geraadpleegd op 2 augustus 2018.

[5] (de) C. Schulz-Hoffmann en P.-K. Schuster, Deutsche Kunst seit 1960 aus der Sammlung Prinz Franz von Bayern, Prestel-Verlag, München, 1985.

[blueblooded-6] (en) "The blue-blooded Bavarian Duke", the local.de (25 juli 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[7] (en) "Party fit for a king", The Local, geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[8] (sk) M. Sobola, Príbeh svätojánsky, Socha sv. Jána Nepomuckého v Divine, Servare et Manere, o. z. & Kysucké múzeum v Čadci, 2017.

[9] (sk) Biskup Galis požehnal obnovenú sochu sv. Jána Nepomuckého v Divine, tkkbs.sk, geraadpleegd op 1 augustus 2018. Gearchiveerd op 2 juli 2018.

[handbuchdesadels-10] (de) Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 50, IX, Fürstliche Häuser, C.A. Starke, Limburg an der Lahn, 1971, p. 7.

[alleyne-11] (en) R. Alleyne en H. de Quetteville, "Act repeal could make Frans Herzog von Bayern new King of England and Scotland", The Daily Telegraph (7 april 2008), geraadpleegd op 31 juli 2018.

[12] (de) "Botschafter des Landkreises", Hilpoltsteiner Kurier (20 november 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[13] (de) M. Krüger-Hundrup, "Musikalisches Geschlecht", Die Welt (3 november 2013), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 15 oktober 2018.

[14] (de) Genealogisches Handbuch des Adels, Vol. 141, XVIII, Fürstliche Häuser, C.A. Starke, Limburg an der Lahn, 2007, p. 2.

[15] (de) Ordensverleihung an Franz Herzog von Bayern, bundespräsident.de (23 februari 2017), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[16] (de) Verleihung des Verdienstordens von Rumänien an Herzog Franz von Bayern, berlin.mae.ro, geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[17] (en) The Duke of Bavaria, a Princess, and OI Romania, oiww-history.blogspot.com (14 april 2008), geraadpleegd op 31 juli 2018. Gearchiveerd op 1 augustus 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]