Europacollege
Het Europacollege (Frans: Collège d'Europe; Engels: College of Europe) is een tweetalig (Engels en Frans) onafhankelijk postuniversitair instituut voor gespecialiseerde Europese studies. Het College heeft een campus in Brugge, Natolin en Tirana en werkt als een eenheid met één rector en drie afdelingen. Elk jaar behalen meer dan 400 studenten uit ongeveer 50 landen een Master (postgraduaat) in Europese studies met een focus op rechten, governance, economie of diplomatie.
| Europacollege | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Locatie | .svg){kind=small} Brugge, België Warschau, Polen Tirana, Albanië
| |||
| Opgericht | 1949 | |||
| Rector | Federica Mogherini | |||
| Studenten | 470 postuniversitair | |||
| Personeel | 140 lesgevers | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
Geschiedenis
bewerkenTijdens het Congres van Europa in Den Haag in 1948 opperde de Spaanse filosoof en staatsman Salvador de Madariaga het idee om een postuniversitair instituut op te richten waar studenten uit vele landen samen konden leven en studeren naar het voorbeeld van de Britse universiteit van Oxford, van Cambridge of de universiteit van Uppsala in Zweden. Kort daarna ontstond in Brugge een groep burgers en beleidsverantwoordelijken die zich onder de leiding van pater Karel Verleye inzette om een dergelijk instituut op te richten. De oprichtingsakte werd onder meer ondertekend door Winston Churchill, Alcide De Gasperi, Paul-Henri Spaak, August Cool, Duncan Sandys, Denis de Rougemont en Salvador de Madariaga. De eerste rector werd Hendrik Brugmans, een van de leiders van de Europese Beweging. De stichtingsvergadering ging door op 19 mei 1950 en het Regentsbesluit van 23 juni 1950 kende aan de nieuwe vereniging de rechtspersoonlijkheid toe als Stichting van Openbaar Nut. Zij nam haar intrek in het voormalig Jezuïetencollege in Brugge.
In 1965 werd de Bibliotheek Europacollege Brugge uitgebreid en verhuisd naar een nieuw gebouw aan de Dijver achter het hoofdgebouw.
In 1993 werd in navolging van de val van de communistische regimes in Centraal- en Oost-Europa op voorstel van de Poolse regering en met de steun van de Europese Unie een tweede campus van het Europacollege geopend in Natolin, een wijk in het district Ursynów en deel van de stad Warschau.
Het Europacollege werkt nauw samen met het in 2001 opgerichte Instituut Vergelijkende Regionale Integratiestudies, een afdeling van de Universiteit van de Verenigde Naties. Dit internationaal trainingscentrum onderzoekt samenwerking tussen landen in een mondiale regio zoals de Europese Unie. Het is gevestigd in het Grootseminarie van Brugge, waar ook studenten van het Europacollege zijn gehuisvest.
In 2023 werd op voorstel van rector Federica Mogherini en de Europese Commissie de komst van een derde campus aangekondigd in de Albanese hoofdstad Tirana die in 2024 werd geopend.
Patronen, studentenaantallen en gastsprekers
bewerkenSedert de stichting wordt ieder academisch werkjaar ingezet onder het patroonschap van een gedenkwaardige Europeaan. Tijdens de openingszittingen in Brugge en later ook in Natolin en Tirana wordt het woord gevoerd door een prominente Europese leider.
Rectores
bewerkenVanaf de opening van de afdeling in Natolin werd een vice-rector aangesteld die meteen de facto rector is van de Poolse campus.
Rector Europacollege
|
.svg){kind=small}
Vice-rector (campus Natolin)
|
.svg){kind=small}
Voorzitters van de raad van bestuur van het Europacollege
bewerken
Salvador de Madariaga (1950-1964)
Jean Rey (1964-1974)
François-Xavier Ortoli (1974-1985)- Daniël Coens (1985-1990)
Manuel Marín (1990-1995)- Jacques Delors (1995-2000)
- Jean-Luc Dehaene (2000-2009)
- Iñigo Méndez de Vigo (2009-2019)
- Herman Van Rompuy (2019-)
.svg){kind=small}
Enkele alumni
bewerken
Ledi Bianku, rechter bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens- Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank van België
- Marc Descheemaecker, gedelegeerd bestuurder van de NMBS
- Hugo Gerard, minderbroeder en bestuurder van Ryckevelde
- Chris Hoornaert, permanente vertegenwoordiger van België bij de OESO
- Guy Spitaels, minister-president van de Waalse regering
Louise Fréchette, adjunct-secretaris-generaal Verenigde Naties
Poul Skytte Christoffersen, permanente vertegenwoordiger van Denemarken bij de Europese Unie- Helle Thorning-Schmidt, premier van Denemarken
Josef Joffe, uitgever van Die Zeit- Jo Leinen, lid van het Europees Parlement
Alexander Stubb, premier van Finland- Clément Beaune, minister van Transport van Frankrijk
George Schöpflin, lid van het Europees Parlement
David McWilliams, economist en journalist- David O'Sullivan, directeur-generaal Handel van de Europese Commissie
Árni Páll Árnason, minister van Sociale Zaken van IJsland
Goenawan Mohamad, dichter en journalist
Enzo Moavero Milanesi, minister van Europese Zaken van Italië- Francesco Paolo Fulci, permanente vertegenwoordiger van Italië bij de Verenigde Naties
Nikola Poposki, minister van Buitenlandse Zaken van Noord-Macedonië
Jon Ola Norbom, minister van Financiën van Noorwegen
Ursula Plassnik, minister van Buitenlandse Zaken van Oostenrijk
Iwo Byczewski, permanente vertegenwoordiger van Polen bij de Europese Unie- Jacek Saryusz-Wolski, Europees parlementslid
- Manuel Marín, waarnemend voorzitter van de Europese Commissie
- Juan Moscoso, lid van het Spaanse parlement
Nick Clegg, vicepremier van het Verenigd Koninkrijk- Jeremy Cooper, producer BBC Open University
- Simon Hughes, lid van het Britse Lagerhuis
- Nigel Forman, minister van Hoger Onderwijs van het Verenigd Koninkrijk
- Stephen Kinnock, lid van het Britse Lagerhuis
- Alyn Smith, lid van het Europees Parlement
Jim Oberstar, lid van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden- Valerie Plame, medewerker van de CIA
.svg){kind=small}
Literatuur
bewerken- Karel Verleye, De stichting van het Europacollege te Brugge, Stichting Ryckevelde, 1989
- Dieter Mahncke, Léonce Bekemans & Robert Picht, The College of Europe. Fifty years of service to Europe, College of Europe publications, Brugge, 1999 ISBN 9080498319.
- Paul Demaret, Inge Govaere & Dominique Hanf (eds), Dynamiques juridiques européennes. Edition revue et mise à jour de 30 ans d'études juridiques européennes au Collège d'Europe, Cahiers du Collège d'Europe, P. I. E. Peter Lang, Brussel, 2007.