Een EU-battlegroup[1][2][3] of EU-strijdgroep[4][5] (Engels: EU Battlegroup), afgekort EU BG,[6] is een type snellereactie-eenheid binnen de strijdkrachten van de Europese Unie. Het is een samengesteld bataljon (bataljonstaakgroep) van ongeveer 1500 militairen.

Belgisch militair oefent met EU-battlegroup in Duitsland in 2014.

Het opstarten van het Helsinki Headline Goal-proces op een EU-top in december 1999 in Helsinki resulteerde in de instelling van een EU-interventiemacht van in totaal 60.000 troepen tegen 2003.[7] Deze macht kwam te bestaan uit de zogeheten EU-battlegroups à 1500 militairen per bataljon, waarvan elke snel inzetbaar diende te zijn.[8] Veel strijdgroepen zijn multinationaal: de militairen zijn afkomstig uit verschillende EU-lidstaten. Er vinden regelmatig oefeningen plaats en te allen tijde staan er twee battlegroups paraat. Tot nu[(sinds) wanneer?] toe zijn de EU-battlegroups nog nooit ingezet in conflictsituaties.

Battlegroups

bewerken

De oorspronkelijke dertien battlegroups[9] werden voorgesteld op 22 november 2004.[10] Sindsdien zijn er nieuwe battlegroups bijgekomen.

Bijdragen

bewerken
 
Venndiagram van EU- en NAVO-lidmaatschappen.

Grotere lidstaten dragen soms hun eigen battlegroups bij, terwijl kleinere lidstaten gezamenlijk groepen vormen. Elke groep heeft een 'leidend land' of 'framework nation' dat het operationele bevel voert, gebaseerd op het model dat opgezet werd tijdens de EU-vredesmissie in Congo-Kinshasa (Operatie Artemis). Elke groep heeft ook een eigen hoofdkwartier. Drie niet-EU NAVO-landen, Noord-Macedonië[11], Noorwegen en Turkije, doen allebei mee aan een groep; bovendien neemt ook een niet-EU niet-NAVO-landen deel, Oekraïne.[12][13] Denemarken heeft een uitzonderingsclausule in haar toetredingsverdrag en hoeft daarom niet mee te doen aan het Gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid. Ook Malta doet momenteel niet mee aan een battlegroup.

Deelnemende EU-lidstaten
Deelnemende niet-EU NAVO-lidstaten
Deelnemende niet-EU niet-NAVO-lidstaten
Niet-deelnemende EU-lidstaten

Op 1 januari 2007 werd volledige operationele capaciteit bereikt, dat wil zeggen, de Unie kon twee battlegroups tegelijk inzetten. De battlegroups rouleren elk halfjaar.[14]

Battlegroup Leidend land Andere deelnemers Grootte
  French Battlegroup Frankrijk geen 1500
  Italian Battlegroup Italië geen 1500
  Spanish Battlegroup Spanje geen 1500
  British Battlegroup Verenigd Koninkrijk Zweden (CBRN/RADAR) 2013, Nederland AATV Troop 2013, Letland Coy 2013, Litouwen Coy 2013 1500
  French-German Battlegroup Frankrijk Duitsland, België, Luxemburg en Spanje 1500
  French-Belgian Battlegroup Frankrijk België 1500
  Battlegroup 107[15] Duitsland Nederland en Finland 1720
  German-Czech-Austrian Battlegroup Duitsland Tsjechië, Kroatië, Ierland en Oostenrijk 1500
  Multinational Land Force Italië Hongarije en Slovenië 1500
  Spanish–Italian Amphibious Battlegroup Italië Spanje, Griekenland en Portugal 1500
  Battlegroup I-2010[16] Polen Duitsland, Slowakije, Letland en Litouwen 2500
    Nordic Battlegroup Zweden 2008, 2011, (2015) Finland, Estland, Ierland en Noorwegen.[17] 2500
  UK-Dutch Battlegroup Verenigd Koninkrijk Nederland 1500
  Balkan Battlegroup[18] Griekenland Bulgarije, Cyprus en Roemenië[19] 1500
  Tsjechisch-Slowaakse Battlegroup Tsjechië Slowakije 2500
  Spanish-led Battlegroup[14] Spanje Duitsland, Frankrijk en Portugal 1500
  Italian-Romanian-Turkish Battlegroup[14] Italië Roemenië en Turkije 1500
  Weimar Battlegroup Polen Duitsland en Frankrijk 2200
  EUBG 2014 II België Duitsland, Nederland, Spanje, Luxemburg en Macedonië 2500–3700
Geplande battlegroups Leidend land Andere deelnemers Grootte Operationeel in
  Visegrád Battlegroup[20] Polen Hongarije, Tsjechië, Slowakije en Oekraïne 3000 2016

Zie ook

bewerken
Zie de categorie Battlegroups of the European Union van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.