Cryogenium

tweede periode van de Neoproterozoïsche era
Eon Era Periode Ouderdom Ma
Fanerozoïcum Paleozoïcum Cambrium later
Proterozoïcum Neoproterozoïcum Ediacarium 635 - 541
Cryogenium 720 - 635
Tonium 1000 - 720
Mesoproterozoïcum Stenium 1200 - 1000
Ectasium 1400 - 1200
Calymmium 1600 - 1400
Paleoproterozoïcum Statherium 1800 - 1600
Orosirium 2050 - 1800
Rhyacium 2300 - 2050
Siderium 2500 - 2300
Archeïcum Neoarcheïcum vroeger
Indeling van het Proterozoïcum volgens de ICS.[1]

Het geologisch tijdperk Cryogenium (vroeger Cryogenien of Cryogeniaan), is een periode van de era Neoproterozoïcum, onderdeel van het eon Proterozoïcum. Het Cryogenium duurde van 720 - 635 Ma. Het werd voorafgegaan door het Tonium en gevolgd door het Ediacarium.

De naam Cryogenium is afgeleid van het Griekse cryos, ("ijs") en genesis, wat "geboorte" betekent.

Dit tijdvak wordt gekenmerkt door de zwaarste ijstijden uit de geschiedenis van de Aarde, de Sturtische (720-700 Ma) en de Marinoïsche/Varanger ijstijd, die duurde tot circa 635 Ma. Het begin van deze ijstijden, waarbij de ijskappen tot aan de evenaar kwamen, valt ongeveer samen met het uiteenvallen van het supercontinent Rodinië. Er is nog veel onduidelijkheid over de Snowball Earth-theorie, waarbij volgens de meest vergaande scenario's zelfs de oceaan tot een kilometer diep was dichtgevroren, terwijl er volgens anderen open water moet zijn geweest (de 'natte sneeuwbal').

De overgang van het Cryogenium naar het Ediacarium wordt gemarkeerd door een carbonaatafzetting die arm is aan 13C, een aanwijzing voor een klimaatverandering.