Baalbek
Baalbek of Balabakk is een stad in Libanon. De naam betekent "Baäl van Beka". De stad is dan ook gelegen in de Bekavallei, tussen de rivieren Litani en Orontes in het gelijknamige district Baalbek. De stad is vooral bekend vanwege haar Romeinse ruïnes.
Plaats in Libanon
 | |||
  | |||
| Situering | |||
| Gouvernement | Beka | ||
| District | Baalbek | ||
| Coördinaten | 34° 0′ NB, 36° 12′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Inwoners | 80.000 | ||
Foto's
| |||
| |||
| Panorama over het Groot Hof van het tempelcomplex | |||
| |||
Baalbek
| ||
| Werelderfgoed cultuur | ||
| ||
| Land | Libanon
| |
| UNESCO-regio | Arabische Staten | |
| Criteria | i, iv | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 294 | |
| Inschrijving | 1984 (8e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
Inhoud
GeschiedenisBewerken
De stad werd oorspronkelijk gebouwd door de Feniciërs en stond in de hellenistische periode bekend als Heliopolis. De god Baäl was - zoals Helios- onder meer de god van de zon.[1]
De bloeiperiode van Baalbek begon in het jaar 15 v.Chr. toen de stad een Romeinse provinciehoofdstad werd onder de keizer Augustus. Baalbek was tijdens de Romeinse periode een belangrijk religieus centrum. De tempel gewijd aan Jupiter trok vele duizenden bezoekers. Naast een tempel voor Jupiter werd ook een Bacchus- en een Venustempel gebouwd.
De Romeinse gebouwen werden opgetrokken op oudere ruïnes. Er werden monolithische steunmuren gebouwd met stenen die naar schatting 400 ton wogen. In de hoogste, westelijke wal zijn drie stenen van meer dan 1000 ton gebruikt. Een vierde, nog grotere steen, genaamd Hajar el Gouble (zuidelijke steen) of Hajar el Hibla (steen van de zwangere vrouw) ligt ongebruikt in een steengroeve in de buurt van de stad en is nog steeds te bezichtigen. Deze grotere stenen, ook wel megalieten genaamd, zijn volgens meerdere bronnen van nog oudere oorsprong, wellicht wel twee keer zo oud[2].
In 635 werd de stad door de Arabieren veroverd. De Omajjaden verwoestten de historische stad in 748. Een grote aardbeving richtte nog meer schade aan in 1759.
In 1984 werden de verschillende ruïnes van Baalbek door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard.
Moderne stadBewerken
De moderne stad Baalbek had in 1981, het jaar van de laatste volkstelling, 50.000 inwoners. De stad was tot aan de Libanese Burgeroorlog per spoorlijn verbonden met Damascus en Beiroet.
Sinds jaar en dag is Baalbek een van de bolwerken van de sjiitische Hezbollah beweging. In het straatbeeld zijn posters van omgekomen strijders en afbeeldingen van Nasrallah en andere sjiitische politieke leiders niet ongewoon. Straatverkopers voor de ingang naar de Romeinse ruïnes verkopen vaak geelgroene T-shirts van de groepering aan toeristen. Tijdens de Israëlisch-Libanese crisis van 2006 werd de stad door het Israëlische leger zwaar gebombardeerd omdat er volgens Israël Hezbollah strijders zaten.[3] Inmenging van Hezbollah in het conflict in buurland Syrië heeft ertoe geleid dat Baalbek in 2013 weer onderdeel van het strijdtoneel is.[4]
AfbeeldingenBewerken
Pilaren van de tempel van Jupiter, ongeveer 1860
.jpg)
_Columns_of_the_Great_Temple,_view_from_the_south)_(3588099765).jpg)
Zie ookBewerken
- Baalbeck Internationaal Festival, een jaarlijks kunstfestival in Baalbek
Externe linksBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|
 | Werelderfgoed in Libanon | |
|---|---|---|
|
Anjar · Baalbek · Byblos · Tyrus · Qadisha-vallei en het Bos van de ceders van God | ||
|
Zie de categorie Baalbek van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |